ΣΤΗΝ ΑΛΙΣΙΑ ΜΟΥ

Το στερνοπούλι πέταξε, στην ξενιτειά να μείνει...

- Δεν είναι μάνα ξενιτειά... Θα ζω στην Καλαμάτα!

- Μα, δεν θα είσαι πια κοντά... Νιώθω μεγάλη θλίψη...

Κι η κόρη δεν την άκουσε κι έκανε τα δικά της.

Παντρεύτηκε κι ανοίξανε ένα ωραίο σπίτι.

Ωραίο γιατί μέσα του, αγάπη βασιλεύει.

-Τα βλέπεις μάνα πού 'λεγες, μη φύγω μακριά σου;

Καλά δεν τα κατάφερα κι ας βρήκα δυσκολίες;;

-Κορούλα μου πανέμορφη και χιλιοπαινεμένη,

κατάφερες τα δύσκολα, εύκολα να τα κάνεις.

Υπέροχη σαν σύζυγος, υπέροχη σαν μάνα, 

υπέροχη νοικοκυρά, συντρόφισσα και φίλη.

Σαν αμαζόνα της ζωής αρπάς και τιθασεύεις

και τα παιδιά σου ανάθρεψες μ' ιδανικά κι αξίες...

Νά 'χεις της μάνας την ευχή κι όλο να προοδεύεις

κι εσύ και τα παιδάκια σου κι ο άντρας σου, καρδιά μου!

Ο Ήλιος που την άκουσε, μπήκε απ' το μπαλκόνι

και γέμισε με ηλιόφως την μητρική καρδιά.

Και στις αχτίδες του έδωσε της μάνας την ευχούλα, 

να πάν να βρούν την κοπελιά και να της την προσφέρουν.

Να σπείρουν μύριους ροδανθούς μέσα στο σπιτικό της,

και να φωτίζουν το στρατί που άξια τραβά!

-------------------------------------------------------------------

Αλίσιά μου, σου εύχομαι παιδάκι μου, να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρά σου!