ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΟΛΥΑΝΘΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ

Η ΔΑΣΚΑΛΑ

Η κυρία Πολυάνθη Βουτσινά, γεννήθηκε στην Σάμη Κεφαλληνίας και τελείωσε την Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών, στο Παλαιό Ψυχικό. Ως δασκάλα υπηρέτησε τα Ελληνικά Γράμματα επί τριακοπενταετία... Εικοσιπέντε χρόνια στην Ιδιωτική Εκπαίδευση και δέκα χρόνια στο Δημόσιο. Όπως σημειώνουν οι Σχολικοί Σύμβουλοι Ιωάννης Χρέπας, Σαχλαμπανάκης, Μαρία Καπετανίδου και Ζωή Σπυροπούλου τ.Σχ. Σύμβουλος και συνάμα Πεζογράφος,και θεατρική συγγραφέας, ''Η κυρία Πολυάνθη Βουτσινά, αποτέλεσε υπόδειγμα εργατικότητας, δημιουργικότητας, πάθους και αληθινής προσήλωσης στο διδασκαλικό της λειτούργημα. Η διδακτική της επάρκεια, η στενή επαφή της με τους μαθητές της, το πηγαίο ταλέντο της στην τέχνη του διδάσκειν, εντυπωσιάζει. Η αφοσίωσή της σε βαθμό αυτοθυσίας στο λειτούργημα του Δασκάλου, μένουν ανεξίτηλες στην μνήμη όποιου την γνωρίζει. Η αγάπη, ο σεβασμός και η αναγνώριση προς το έργο της που τρέφουν οι γονείς των μαθητών της και η κοινωνία, έχουν καταπλήξει. Πέρα όμως από το διδακτικό της ταλέντο, η κυρία Βουτσινά κινείται παράλληλα στο πολιτιστικό πεδίο, διοργανώνοντας, σκηνοθετώντας γράφοντας και διευθύνοντας υψηλής ποιότητας και επιπέδου πολιτιστικές εκδηλώσεις και δρώμενα, συνεργαζόμενη απόλυτα με τους συναδέλφους στον σχολικό χώρο, όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό τομέα, συνεργαζόμενη με συγγραφείς μεγάλου βεληνεκούς,ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών [ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ, ΙΔΡΥΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΡΟΣΙΝΗ, ΆΝΝΑ ΓΚΕΡΤΣΟΥ - ΣΑΡΡΗ κ.'α.]

 Η κυρία Πολυάνθη Βουτσινά, αντιπροσωπεύει εκείνο το υπόδειγμα στελέχους, μπροστάρη της Εκπαίδευσης, που επί πολλά χρόνια οραματιζόμαστε στα Εκπαιδευτικά Συνέδρια για τα στελέχη της Εκπαίδευσης. Είναι Δασκάλα της πράξης, της Έδρας και όχι της καθέδρας. Για το υποδειγματικό ήθος που την διακρίνει κατά την άσκηση των εκπαιδευτικών καθηκόντων της και για το άριστο πνεύμα συνεργασίας που επέδειξε στις υπηρεσιακές της σχέσεις με τον εκάστοτε Διευθυντή της, τον Σχολικό Σύμβουλο, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, εκφράζουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια και ευχόμαστε να συνεχίσει με τον ίδιο θερμό ζήλο, το καθ' όλα θετικό έργο της.''

 Διακατεχόμενη από έντονη αγάπη για την ιδιαιτέρα πατρίδα της, την Κεφαλονιά, η κυρία Πολυάνθη γίνεται πρέσβειρα του αγαπημένου νησιού της, μεταδίδοντας την λατρεία της για τον τόπο της και τιμώντας την πανάρχαια γη που έβγαλε τόση μεγάλη πληθώρα ξεχωριστών προσωπικοτήτων. Με την Κεφαλονίτικη καρδιά της,  υπηρετεί πιστά  και τρυφερά, την συνεχώς εξελισσόμενη  παγκοσμίως, πολυ-πολιτισμική κοινωνία.

 Η κυρία Πολυάνθη Βουτσινά, αγωνίσθηκε με τους εκάστοτε μαθητές της και την δυναμική συμπαράσταση του Διευθυντή της κυρίου Στέφανου Αντωνακάκη[παλαιότερα της διευθύντριας Αμαλίας Καψαμπέλη] επί μία επταετία, ώσπου κατάφερε να ονομαστεί το 42ο Δημοτικό Σχολείο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ, σε ειδική τελετή παρουσία του Υπουργείου Παιδείας.

 Με τους μαθητές της ανέβασε στα θέατρα, ΛΑΜΠΕΤΗ ΑΝΕΣΗ, ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, έργα του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα και φίλου των παιδιών όλης της γης, ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ, με μεγάλη πάντα επιτυχία. Την διασκευή των έργων του ΤΟ ΛΑΘΟΣ, ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ, ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ και ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ, την πραγματοποίησε η ίδια, καθ' οσον γράφει πεζό και ποιητικό λόγο. Στο πλευρό της πάντα η εξαίρετη σύζυγος του αείμνηστου συγγραφέα, κυρία Ελένη Σαμαράκη.

 Έγραψε και ανέβασε και δικά της έργα ποικίλου περιεχομένου, με έντονο το στοιχείο του σεβασμού προς τις αθάνατες αξίες, με διαπολιτισμικές προεκτάσεις και απέραντη κοινωνική ευαισθησία προς όλες τις κατευθύνσεις[ ΣΤΗ ΖΩΗ, Η 11η ΕΝΤΟΛΗ, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, κ.ά.]

 Διοργάνωσε και ΧΟΡΟΔΡΑΜΑΤΑ δικής της εμπνεύσεως, όπου συμμετείχαν έως και 120 μαθητές και μαθήτριες, έχοντας επιληφθεί η ίδια πλήρως την όλη διδασκαλία των έργων, έως την σκηνοθετική, μουσική και ενδυματολογική κάλυψή τους.

 Επίσης διοργάνωσε ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ και ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΒΡΑΔΙΝΆ, στα οποία παρουσίασε με τους μαθητές της, ποιητές του Ιονίου, καθώς και άλλους Έλληνες δημιουργούς. Από αυτά ξεχωρίζουν οι αφιερώσεις στον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ και στον ΓΕΩΡΓΙΟ ΔΡΟΣΙΝΗ, κατά το οποίο συνεργάστηκε στενά με το ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΡΟΣΙΝΗ, διατηρώντας έκτοτε πολύχρονες, πολυδιάστατες, λογοτεχνικής υφής. επαφές. Κείμενά της έχουν συμπεριληφθεί στα βιβλία που εκδίδει το εν λόγω Μουσείο.

 Την όλη της προσπάθεια, αγκάλιασαν άνθρωποι ξεχωριστοί του Πνεύματος - συγγραφείς, ιατροί, στιχουργοί, τραγουδιστές - γονείς, συνάδελφοι και το πιο συγκινητικό, παλιοί μαθητές της, οικογενειάρχες σήμερα, αγωνιστές της ζωής και επιστήμονες, που δεν ξέχασαν αυτά που έζησαν μαζί με την αγαπημένη τους δασκάλα και τα οποία οριοθέτησαν την ζωή τους. Και αυτό, διότι δημιουργήθηκαν μεταξύ δασκάλας και μαθητών, ένας άρρηκτος δεσμός αγάπης, εκτίμησης, σεβασμού και υπέροχων κοινών αναμνήσεων που θα αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου και θα γεμίζουν την καρδιά τους σαν φωτεινά πετράδια, για πάντα. 

 Το πολιτιστικό έργο της κυρίας Πολυάνθης, ανέδειξαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όπως Τηλεόραση, Ραδιόφωνο και πλήθος Εφημερίδων, που αφιέρωναν εκάστοτε ωραιότατα άρθρα για τις παραστάσεις που ανέβαζε, συνοδευόμενα και με φωτογραφίες από τις διάφορες εκδηλώσεις. Έχει λάβει ΑΡΙΣΤΕΙΑ, ΕΠΑΙΝΟΥΣ και πλήθος ΒΡΑΒΕΙΩΝ από τον Δήμο Αθηναίων, τον Δήμο Γέρακα και από το Πανελλήνιο Πνευματικό Κέντρο ο ΦΙΛΩΝ, με υπογραφές Υπουργών και Υφυπουργών Παιδείας [Ανθόπουλος, Πετσάλνικος ]και Νομαρχών. Αρθρογραφούσε στο Πανελλήνιο Πνευματικό Κέντρο ΦΙΛΩΝ στο διαδίκτυο, στην διελυθυνση filonaw.gr. Tα τελευταία χρόνια, δημιούργησε δικό της ΜΠΛΟΓΚ όπου ανεβάζει τα έργα της, στην διεύθυνση polyanthivoutsina@blogspot.com.

 Έχει γράψει μυθιστορήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα,ποιητικές συλλογές, θεατρικές διασκευές και άρθρα ποικίλου περιεχομένου, τα οποία διακρίνει η αγωνία για την τύχη του ανθρώπου, για την τύχη της γης, για τα προβλήματα και την εκμετάλλευση των απανταχού βασανισμένων παιδιών, καθώς και για την τύχη των ζώων, καθ' όσον είναι και συνειδητοποιημένη φιλόζωος.

 Καμάρι στην ζωή της, οι κόρες της Ελπίδα Δημόγιαννη, Καθηγήτρια Εικαστικών, άξια ζωγράφος και η Αλίσια Δημόγιαννη, Μουσικός και Νοσηλεύτρια. ευτυχισμένες μανούλες, λάτρεις της αγαπημένης τους Κεφαλλονιάς.

 Κλείνοντας, παραθέτουμε τα λόγια του μεγάλου Κεφαλονίτη Ιατρού - Λογοτέχνη ΦΩΤΗ ΠΑΥΛΑΤΟΥ, που την περιέβαλε πάντα με αμέριστη για το έργο της υπόληψη και την τίμησε επανειλημμένως με την παρουσία του σε όλες τις εκδηλώσεις που διοργάνωσε:

 '' Η Δασκάλα Πολυάνθη Βουτσινά, με το πολύτιμο, πολυδυναμικό και πολυδιάστατο Εκπαιδευτικό της έργο, [πέραν ακόμη και από το Ωρολόγιο Πρόγραμμα], αναπτύσσει όλα τα στοιχεία εκείνα των πνευματικών δεξιοτήτων, τα οποία καθορίζουν την χαρακτηριζόμενη ως Ανθρωπιστική Παιδεία. Το ωραίο, δημιουργικό και καρποφόρο έργο της, την ανέδειξε ''Άξια Λειτουργό της Εκπαιδευτικής Τέχνης.'' Η εφηρμοσμένη Ανθρωπιστική Παιδεία την οποία εισήγαγε στα σχολεία που υπηρέτησε, είναι ένα ''πείραμα'', μία αξιοπρόσεκτη προσπάθεια που θα πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης στους Παιδαγωγικούς Κύκλους, στους Διδακτολόγους και γενικά στους Ερευνητές της Επιστήμης της Αγωγής και να ενσκύψει πάνω στο θέμα αυτό με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ. Με την ευφάνταστη ικανότητά της, βρισκόταν πάντα μπροστά από την εποχή της Χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητάς της, αδιαμφισβήτητα είναι ο αυθόρμητος ενθουσιασμός της, που ως γνωστόν, αποτελεί παρορμητικό στοιχείο κάθε προσπάθειας και δραστηριότητας, επαληθεύοντας έτσι για μια ακόμα φορά τα βαθυστόχαστα λόγια του Johan Wolfgang von Coethe: '' Χωρίς την ιερή φλόγα του ενθουσιασμού, τίποτε το σπουδαίο και ευγενικό δεν μπορεί να γίνει στην ζωή''. Έδωσε έμπνευση σε όλα τα παιδιά ακόμα και σε αυτά που αποτελούν μιά θαυμαστή πολυ-πολιτισμική, πολυ-φυλετική, πολυ-θρησκευτική, μεγάλη οικογένεια. '' 

 Η κυρία Πολυάνθη Βουτσινά, εξακολουθεί και έχει σχέση με τους μαθητές της, είτε διαμένουν στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Μεγάλο της κατόρθωμα είναι που κατάφερε να θέλουν όλα τα παιδιά να έρχονται σχολείο και να μην θέλει κανένα να απουσιάσει. Διότι γνώριζε, ότι μέσα στην τάξη του, γεννιόταν καθημερινά και ένα θαύμα, αγάπης και αληθινού ενδιαφέροντος. Πιστεύει ακράδαντα στα λόγια του Ερρίκου Πεσταλότσι. ότι δεν νοείται ύπαρξη σχολείου, εάν έχει σβήσει από τα χείλη των παιδιών το χαμόγελό τους. Γι' αυτό και στην πορεία της, αγωνίσθηκε να ακολουθήσει τα λόγια του ''Άγιου των παιδιών'', αφήνοντας στις ψυχές των μαθητών και μαθητριών της, πολύτιμες, τρυφερές αναμνήσεις, υφαίνοντας πάντοτε την μόρφωση, με την πολύτιμη παιδεία και την δημιουργία, εκδιώχνοντας μακριά το φάσμα της στείρας γνώσης. Και τα παιδιά, ανταποκρίθηκαν και ανταποκρίνονται στην αγάπη και στην προσπάθειά της, κρατώντας ολοζώντανες στην μνήμη τους, τα χρόνια που περάσανε μαζί. Χάλκευσαν δεσμούς που μένουν αναλλοίωτοι στον χρόνο, διότι στηρίζονται στην αληθινή αγάπη και στον σεβασμό.. Ακούμπησε την ψυχή των μαθητών της και αυτό έχει μεγίστη αξία. Και όπως συνηθίζει να λέει η ίδια, ''Οι μαθητές μου είναι τα χρυσά αστεράκια μου, που ομόρφυναν την ζωή μου!!!''

 Η κυρία Πολυάνθη, κοντά στους αγαπημένους της ανθρώπους, παιδιά, εγγόνια, γαμπρούς, ανηψιό, ατενίζει το μέλλον πατώντας γερά στο παρελθόν. Έχει κληρονομιά από τον αγαπημένο της πατέρα και την υπερήφανη Κεφαλονιά της, ένα πολύτιμο σεντούκι αναμνήσεων. Αυτό το σεντούκι ανοίγει με απέραντη, τεράστια νοσταλγία όποτε χρειασθεί και αντλεί δύναμη στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Δύναμη για να συνεχιστεί η ζωή με χαμόγελο, δημιουργικότητα, πείσμα, αγώνα και όραμα. Όραμα για έναν πολύ πιο δίκαιο, τίμιο και ζεστό, γεμάτο συνείδηση, αγάπη και ενσυναίσθηση, κόσμο.