ΣΚΗΝΗ 4η
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Πώς σας φαίνεται το ξενοδοχείο; Μην ακούσω παράπονα, είναι κουκλί! ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΘΝΙΚΟΝ!! Ωραίο όνομα!!! Μέχρι να το βρω όμως, μου βγήκε η πίστη... Πέρασα πρώτα από τρία άλλα, αλλά μόνον αυτό πληροί τις προ'υ'ποθέσεις... Δωμάτιο στον 7ον όροφο, με δύο κρεβάτια και δικό του μπάνιο!!! Βάζουν τώρα το τρίτο κρεβάτι. Ένα ντιβάνι, αλλά δεν πιστεύω να προλάβω να κοιμηθώ, γιατί το συνεργείο είπε ότι εκτός από το ντισριμπιτέρ, πρέπει να ρεγουλάρουμε τις βαλβίδες, πατινάρει ο δίσκος του ντεμπραγιάζ και προηγούνται άλλα αυτοκίνηυα πριν από εμάς... Δεν προβλέπω να γυρίζω στο ξενοδοχείο πριν τις 5 η ώρα το χάραμα...Τότε υπολογίζω να φτιαχτεί το αυτοκίνητο... Το παίρνω,έρχομαι στο ΜΕΓΑ ΕΘΝΙΚΟΝ και φεύγουμε κατευθείαν για το φέρι-μποτ.
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ:Εντάξει. Τώρα τι να πω; Έτσι που ήρθαν τα πράγματα, τι να συζητάμε; Ενημέρωσε εσύ τον Πρ'ι'στάμενο και θα δω τι θα κάνω τόσες ώρες με τον Νεαρό...Στα κομμάτια... Τι ατυχία και τούτη...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ:Εσείς κάτι θα βρείτε να κάνετε... Εγώ που πρέπει να μείνω όλο το βράδυ στο συνεργείο, τι να λέω; Βλέπεις, αν δεν είμαι από πάνω τους να τους παρακολουθώ, δεν θα τελειώσουνε ούτε αύριο...Άντε , σας αφήνω..Δωμάτιο 717 είπαμε... Να το θυμάμαι...Έφυγα!
Ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΕΝΟΣ, ΠΑΕΙ ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΤΟ ΚΛΕΙΝΕΙ, ΔΊΝΕΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΆ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ. ΤΡΙΒΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Δεν ωφελεί ο εκνευρισμός... Έχω όμως τέτοια νεύρα που μου είναι αδύνατον να βιδωθώ σε καρέκλα...
ΝΕΑΡΟΣ: Τον αντιλαμβάνομαι τον εκνευρισμό σας. Θέλω να με πιστέψετε...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Κι εγώ θέλω να πάω τουαλέτα!Εσύ έλα να σταθείς έξω από την πόρτα... Δεν έχω καμία διάθεση να μου δημιουργήσεις μπελάδες... Στάσου έξω από την πόρτα και μίλα συνεχώς, για να ξέρω ανά πάσα στιγμή πού ακριβώς βρίσκεσαι...
ΝΕΑΡΟΣ: Και τι να λέω;;
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Πες οτιδήποτε.. Πες τον Εθνικό Ύμνο! Δυνατά όμως να σ'ακούω! Να ξέρω πως είσαι συνέχεια εκεί.
ΝΕΑΡΟΣ:Τραγουδιστά;
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Τραγουδιστά
ΝΕΑΡΟΣ: Είμαι πολύ φάλτσος.
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Δεν έχει σημασία. Ρεσιτάλ θα δώσεις; Έλα! Λέγε να σ' ακούω!!
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗΝΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ. 'ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ:
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ! Μου ήρθε μια καταπληκτική ιδέα!!! Θα πάμε μια βόλτα στην πόλη! Συμφωνείς;
ΝΕΑΡΟΣ: Πράγματι ωραία ιδέα. Ναι, συμφωνώ...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Κοίτα, την ευθύνη για σένα την έχω αποκλειστικά εγώ... Δεν πιστεύω να μου παίξεις κανένα άσχημο παιχνίδι τώρα που θα βγούμε έξω...
ΝΕΑΡΟΣ: Δεν πρόκειται να παίξω κανένα παιχνίδι...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Οφείλω να σε προειδοποιήσω, ότι έχω κερδίσει τέσσερα πρώτα βραβεία στην σκοποβολή με περίστροφο.. Και να ξέρεις... Δεν θα προφτάσεις να πας μακριά...
ΝΕΑΡΟΣ:Δεν έχω διάθεση να σας αναγκάσω να χρησιμοποιήσετε το όπλο σας...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Σου επαναλαμβάνω ότι η ιδέα μου θα πραγματοποιηθεί, μόνον αν είσαι κι εσύ σύμφωνος σε όσα λέω.. Γιατί δεν γίνεται βόλτα στην πόλη δια της βίας! Ούτε μπορώ να σου περάσω χειροπέδες και να σε τραβάω έτσι δεμένον...
ΝΕΑΡΟΣ: Γιατί επιμένετε; Την άκουσα την ιδέα σας και συμφωνώ σε όλα.
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Τότε τι το καθυστερούμε; Πάμε λοιπόν...
ΣΚΗΝΗ 5η
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Τελικά το Σχέδιο πάει θαυμάσια!!! Όλα όπως είχαν προβλεπτεί... Αλλά και ο Ανακριτής μας δίνει ρέστα!!! Μεγάλος ηθοποιός ο άνθρωπος!!! Κοίτα και δεν του το 'χα!!! Εσύ απ' ό,τι καταλαβαίνω, δεν τους άφησες από τα μάτια σου...
ΠΡΑΚΤΩΡ:Έγινα η σκιά τους... Ήρθα τώρα, γιατί η βόλτα τους τελείωσε και πάνε στο ξενοδοχείο..Σε λίγο θα είναι η δική σου σειρά... Έμένα ο ρόλος μου τελείωνει εδώ... Αλλά αδελφέ μου, μου κόπηκαν τα πόδια να τους ακολουθώ... Και πού δεν πήγαν... Κι εγώ από πίσω να μην τους χάσω στιγμή από τα μάτια μου... Έτσι κι έκανε ο Νεαρός πως το σκάει, δεν θα προλάβαινε να κάνει 10 βήματα και θα τον γράπωνα!!!!
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Μπράβο παλληκάρι μου!!! Δικαιώνεις την φήμη σου... Για ξαναπές μου που πήγαν, περιληπτικά τώρα, για να κρατήσω σημειώσεις. Θα τις δώσουμε στον προ'ι'στάμενο, να έχει μια πλήρη εικόνα των κινήσεών μας...
ΠΡΑΚΤΩΡ: Λοιπόν. Πρώτα κάτσανε σ΄ένα καφενείο και παραγγείλανε πορτοκαλάδες παγωμένες να δροσιστούν..Εκεί, ο αθεόφοβος ο δικός μας, ο Ανακριτής ντε!! λέει του άλλου με φιλική φωνή:'
'' Έχω να σου προτείνω κάτι! Να μου μιλάς στον ενικό... Δεν ξέρω... Αυτός ο πληθυντικός με ενοχλεί. Εντάξει;'' και ο νεαρός κατάπληκτος του είπε: ''Εντάξει!! Δεκτή πολύ ευχαρίστως η πρότασίς σας.. η πρότασή σου!!''' Πού να βλεπες από μια μεριά την έκπληξη του Νεαρού!!! Εγώ καθόμουν δυο καρέκλες παραδίπλα έχοντας ανοιχτή μπροστά μου μια εφημερίδα και κάνοντας πως διαβάζω...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Δεν πιστεύω να σε πήρε μυρωδιά!!
ΠΡΑΚΤΩΡ: Ούτε να σου περνάει από τον νου τέτοια σκέψη... Πήρα τα μέτρα μου.. Είχα την πλάτη γυρισμένη και όπως σου ξαναείπα σε όλη την τεράστια βόλτα τους δεν με πήρε χαμπάρι ούτε μια στιγμή...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Έξοχα! Μετά ;
ΠΡΑΚΤΩΡ:Μετά πήγαν παραλία... Συνάντησαν δυο άλλες κοπέλλες στην στάση πριν ανεβούν στο λεωφορείο για την θάλασσα και όλοι μαζί κατέβηκαν παραλία... Οι δυο καινούριες κάνανε μπάνιο. Οι δικοί μας πού να το τολμήσουν... Μιλώ για τον κύριο Ανακριτή... Πώς θα βουτούσε; Με το πιστόλι στο σακάκι; Με τέτοια ζέστη και δεν το έβγαλε μια στιγμή... Στο τέλος εκείνες οι δυο τρελές τους έριξαν με τα ρούχα μέσα στο νερό!!! Εκεί να δεις φωνές και γέλια από τους πέριξ... Μα κι οι δικοί μας δεν έχασαν την ψυχραιμία τους... Να μη σου πω πως το διασκέδαζαν κι όλας...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Ξέρω τον Ανακριτή... Θα είχε γίνει έξαλλος, αλλά είδες ολύμπια ηρεμία; Γι' αυτό τον είπα μέγα ηθοποιό..
ΠΡΑΚΤΩΡ: Έτσι φαίνεται...Ο Νεαρός κάτι θα πάτησε, αχινό ίσως, γιατί βγαίνοντας σαν να κούτσαινε λίγο. Μα δεν πτοήθηκαν Συνέχισαν την περιπλάνησή τους..Πέρασαν μπροστά από ένα συντριβάνι και συζήτησαν για το πόσο επιβλητικό και συγχρόνως ανάλαφρο είναι. Μπήκαν μέσα στις φτωχογειτονιές και σε μια αλάνα ρίξανε μερικές μπαλιές με τα παιδιά που ήταν εκεί. Πέρασαν από δίπλα μου χωρίς να με αντιληφθούν... Μιλούσαν για τα παιδικά τους χρόνια και για τις ξυλιές από την μάνα τους που τους περίμενε μετά από κάθε αταξία τους.
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Πέρασαν μου είπες κι απ' το Λούνα- Παρκ...
ΠΡΑΚΤΩΡ: Ναι, από ένα μικρό, αλλά ωραίο Λούνα -Παρκ...Εκεί δεν στο κρύβω, δυσκολεύτηκα λίγο... Στην αρχή ήταν εύκολο. Πήγαν στην σοποβολή και φυσικά νίκησε ο Ανακριτή;, πήγαν στο τρενάκι του τρόμου, στους παραμορφωτικούς καθρέφτες- εκεί να δεις γέλια ο δικός σου!!!! Σαν μικρό παιδί έκανε... Το δύσκολο ήταν σαν μπήκαν στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ... Δεν μπορούσα να μπω στο ίδιο δωμάτιο μαζί τους... Γι' αυτό τους περίμενα απ'έξω, στην πόρτα. Σφηνωμένος μέσα στην ουρά που έκοβαν εισιτήρια, τα μάτια μου διασταυρώθηκαν με του Ανακριτή την ώρα που βγαίνανε. Ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο κι ένα γρήγορο κλείσιμο των βλεφάρων, και κατάλαβα πως με είχε αντιληφθεί... Όχι τίποτε άλλο, αλλά να ξέρει ότι μπορεί να στηριχτεί άνετα πάνω μου και ότι βρίσκομαι συνεχώς επί ποδός, έτοιμος να τρέξω, αν ο Νεαρός έκανε την ανοησία να το σκάσει...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ:Τα πήγες περίφημα...Ο δικός σου ρόλος τελείωσε... Θα συναντηθούμε όλοι στο φέρι-μποτ. Ας κάτσουμε να τσιμπήσουμε και κάτι. Ωραία είναι εδώ. Έχει δροσιά...Μαζί σου παρέα θα περάσουν πιο εύκολα οι ώρες... Βλέπεις ο δικός μου ρόλος ξεκινά στις 5και 20 το πρωί... Κάτι πρέπει να κάνουμε μέχρι τότε...Άκου! Τι ωραίο τραγούδι!
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ: ΔΙ' ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ [μήπως το Σάββατο κι απόβραδο;...]
ΣΚΗΝΗ 6η
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ:Νιώθω κάπως παράξενα...Σαν κάτι να έγινε στην βόλτα μας... Από την μια γέλασα με την ψυχή μου στο κουκλοθέατρο και με την φωτογραφία που μας τράβηξε ο πλανόδιος φωτογράφος... Ήμουν τόσο αστείος, με τα μαλλιά να ανεμίζουν, την γραβάτα λυτή , το ποτήρι νερό υψωμένο και λυμένος στα γέλια..Και στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, τι συνέβη;Τότε που νομίσαμε ότι γίνεται κατάρρευση κτηρίου...Μέσα στον αχό, την θολούρα και το πανδαιμόνιο των φωνών, ο ΝΕΑΡΟΣ μου έπιασε το χέρι..'' Αν τυχόν και δεν προλάβουμε να βγούμε από εδώ μέσα, θέλω να ξέρεις ότι η βόλτα μας ήταν για μένα μια μεγάλη χαρά και σ'ευχαριστ'ω''... Τα λόγια του με ζέσταναν και για ένα δευτερόλεπτο, είχα εδώ στο στήθος έναν κόμπο... Δεν μπορούσα να εξηγήσω... Ήταν ένας κόμπος περίεργος...Κι όταν αποκαλύφθηκε ότι ήταν κόλπο, καθώς ξεσπούσαμε σε γέλια, παρ'ολίγο να αγκαλιαστούμε... Από την άλλη ήμουν σε επαγρύπνιση, μήπως σκεφτεί ο ΝΕΑΡΟΣ να το σκάσει... Κοίταζα συνεχώς να δω αν μας ακολουθούσε ο άλλος πράκτορας και ησύχαζα μόνον όταν τον έβπεπα να μας ακολουθεί, κρυμμένον στις σκιές, η δικιά μου σκιά ασφαλείας...
ΝΕΑΡΟΣ:Πίστεψαν πως δεν θα ανακάληπτα πως υπάρχει κι άλλος που μας ακολουθεί στην βόλτα μας... Δεν άργησα να τον εντοπίσω. Πίσω από μια εφημερίδα, στο πλα'ι'νό μιας πόρτας, στριμωγμένο στην έξοδο του Λούνα-Παρκ... Έπρεπε να προσέξω... Σίγουρα μου έχουν στήσει παγίδα...Η βόλτα μας... Τόση καλοσύνη...Τόση ελευθερία... Είναι σαν να μου λένε:'''Τώρα, σκάσ'το!!! Τρέξε!! Φύγε!!! Δεν θα βρεις άλλη καλύτερη ευκαιρία... '' Θα μπορούσα να το σκάσω μέσα στο κουκλοθέατρο...Ή στην αλάνα που παίξαμε ποδόσφαιρο... Το πιο σίγουρο, μέσα στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, με όλη εκείνη την ανακατωσούρα και την τρομάρα των επισκεπτών, την ώρα που σβήσαν τα φώτα... Ναι, σίγουρα θα μπορούσα,να ξεφύγω ακόμα και από τον πράκτορά τους... Έτσι όμως θα υπέγραφα την ομολογία της ενοχής μου, με τα ίδια μου τα χέρια... Θα ήταν σαν να έλεγα: ''Κύριοι το έσκασα!!! Άρα είμαι ένοχος!!! Άρα υπογράφω μόνος μου την ενοχή μου!!! Άρα κυνηγήστε με!!!'' Γι' αυτό δεν το έσκασα, αν και ο πειρασμός ήταν πολύ μεγάλος και οι ευκαιρίες πολλές... Εκεί που πηγαίναμε, ήταν σαν να μου έλεγε ο Ανακριτής: ''Δες πού σε έφερα!! Δεν θα βρεις καλύτερη ευκαιρία!! Τρέξε να σωθείς!! Φύγε!!! '' Μα δεν έφυγα...Δεν ήθελα να ολολογήσω καμία ενοχή...
[ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ. Την στιγμή που πάει να πει τα λόγια του νεαρού, έρχεται Ο ΝΕΑΡΟΣ και σαν αόρατη παρουσία λέι τα λόγια του. ΤΟ ΙΔΙΟ και με τον ΝΕΑΡΟ. Όταν πάει να πει τα λόγια του ανακριτή, έρχεται ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ , λέει τα λόγια του και μετά φεύγει... Σκηνοθετικόν εύρημα. Όπως και να ακουσθούν ήχοι δυνατοί, όταν λένε για το ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ]
ΣΚΗΝΗ 7η
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Α : Μετά την περιήγησή τους στην πόλη, οι δύο άντρες επιστρέφουν στο ξενοδοχείο. Νιώθουν όμως παράξενα, έστω κι αν δεν τους περνά καν από το μυαλό, η ιδέα να το ομολογήσουν. Σαν κάτι να έχει αλλάξει μέσα στην καρδιά των δύο αυτών αντρών.Ο καθένας βλέπει τον άλλον πιο ανθρώπινα, λες και οι κοινές ώρες είχαν αρχίσει να υφαίνουν μέσα τους πρωτάκουστα για την περίπτωση συναισθήματα, ΚΑΤΙ που το ΣΧΕΔΙΟ δεν είχε προνοήσει...Ήταν θήραμα και θύτης. Κυνηγός και κυνηγημένος... Τι κοινό άραγε θα μπορούσαν να έχουν;; Τίποτα...
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Β: Και όμως... Κάτι ανομολόγητο στην καλοσύνη του, τούς ένωνε...Σαν να είχε ραγίσει το κάστρο του φασισμού με όλα τα πιστεύω του, για τον Ανακριτή... Σαν να είχε ραγίσει η πανοπλία του φόβου για τον Νεαρό..Πού είχε κάνει ΤΟ ΛΑΘΟΣ το αλάθητο μέχρι τώρα ΣΥΣΤΗΜΑ;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Γ: Μα, απλούστατα!! Δεν μέτρησε καλά το βάρος μιας ψυχής που δεν είχε προλάβει να συνθλίψει οριστικά στα γρανάζια του...Αυτό για τον Ανακριτή...Όσο για τον Νεαρό, το Σύστημα δεν μέτρησε τις λέξεις ανθρωπιά, συγχώρεση, ψυχικό μεγαλείο, έστω και σε βάρος της ίδιας μας της ζωής...
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Β: Τώρα βρίσκονται μέσα στο ξενοδοχείο. Όταν έρθει ο αμετανόητος Πράκορας, όλα θα τελειώσουν. Θα ξεκινήσουν για το ΚΕΝΤΡΙΚΟ Γραφείο... Ο χρόνος έχει μείνει μετέωρος... Αγωνία. Κάτι πλανιέται μέσα στον καθαρό αέρα...
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Α: Η νύχτα έχει πέσει για τα καλά και ο πριν λίγο αίθριος καιρός άλλαξε. Σύννεφα θρονιάστηκαν στο στερέωμα και έχει αρχίσει να ψιλοβρέχει. Επικίνδυνο πολύ, γιατί όλα γλιστράνε και υπάρχει φόβος για κανένα ατύχημα. Βρίσκονται στο 717 δωματιο του 7ου ορόφου. Ένα απλό φως φωτίζει το δωμάτιο....
ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΜΕ ΤΗΝ 7η ΣΚΗΝΗ, ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Πώς σας φαίνεται το ξενοδοχείο; Μην ακούσω παράπονα, είναι κουκλί! ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΘΝΙΚΟΝ!! Ωραίο όνομα!!! Μέχρι να το βρω όμως, μου βγήκε η πίστη... Πέρασα πρώτα από τρία άλλα, αλλά μόνον αυτό πληροί τις προ'υ'ποθέσεις... Δωμάτιο στον 7ον όροφο, με δύο κρεβάτια και δικό του μπάνιο!!! Βάζουν τώρα το τρίτο κρεβάτι. Ένα ντιβάνι, αλλά δεν πιστεύω να προλάβω να κοιμηθώ, γιατί το συνεργείο είπε ότι εκτός από το ντισριμπιτέρ, πρέπει να ρεγουλάρουμε τις βαλβίδες, πατινάρει ο δίσκος του ντεμπραγιάζ και προηγούνται άλλα αυτοκίνηυα πριν από εμάς... Δεν προβλέπω να γυρίζω στο ξενοδοχείο πριν τις 5 η ώρα το χάραμα...Τότε υπολογίζω να φτιαχτεί το αυτοκίνητο... Το παίρνω,έρχομαι στο ΜΕΓΑ ΕΘΝΙΚΟΝ και φεύγουμε κατευθείαν για το φέρι-μποτ.
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ:Εντάξει. Τώρα τι να πω; Έτσι που ήρθαν τα πράγματα, τι να συζητάμε; Ενημέρωσε εσύ τον Πρ'ι'στάμενο και θα δω τι θα κάνω τόσες ώρες με τον Νεαρό...Στα κομμάτια... Τι ατυχία και τούτη...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ:Εσείς κάτι θα βρείτε να κάνετε... Εγώ που πρέπει να μείνω όλο το βράδυ στο συνεργείο, τι να λέω; Βλέπεις, αν δεν είμαι από πάνω τους να τους παρακολουθώ, δεν θα τελειώσουνε ούτε αύριο...Άντε , σας αφήνω..Δωμάτιο 717 είπαμε... Να το θυμάμαι...Έφυγα!
Ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΕΝΟΣ, ΠΑΕΙ ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΤΟ ΚΛΕΙΝΕΙ, ΔΊΝΕΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΆ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ. ΤΡΙΒΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Δεν ωφελεί ο εκνευρισμός... Έχω όμως τέτοια νεύρα που μου είναι αδύνατον να βιδωθώ σε καρέκλα...
ΝΕΑΡΟΣ: Τον αντιλαμβάνομαι τον εκνευρισμό σας. Θέλω να με πιστέψετε...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Κι εγώ θέλω να πάω τουαλέτα!Εσύ έλα να σταθείς έξω από την πόρτα... Δεν έχω καμία διάθεση να μου δημιουργήσεις μπελάδες... Στάσου έξω από την πόρτα και μίλα συνεχώς, για να ξέρω ανά πάσα στιγμή πού ακριβώς βρίσκεσαι...
ΝΕΑΡΟΣ: Και τι να λέω;;
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Πες οτιδήποτε.. Πες τον Εθνικό Ύμνο! Δυνατά όμως να σ'ακούω! Να ξέρω πως είσαι συνέχεια εκεί.
ΝΕΑΡΟΣ:Τραγουδιστά;
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Τραγουδιστά
ΝΕΑΡΟΣ: Είμαι πολύ φάλτσος.
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Δεν έχει σημασία. Ρεσιτάλ θα δώσεις; Έλα! Λέγε να σ' ακούω!!
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗΝΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ. 'ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ:
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ! Μου ήρθε μια καταπληκτική ιδέα!!! Θα πάμε μια βόλτα στην πόλη! Συμφωνείς;
ΝΕΑΡΟΣ: Πράγματι ωραία ιδέα. Ναι, συμφωνώ...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Κοίτα, την ευθύνη για σένα την έχω αποκλειστικά εγώ... Δεν πιστεύω να μου παίξεις κανένα άσχημο παιχνίδι τώρα που θα βγούμε έξω...
ΝΕΑΡΟΣ: Δεν πρόκειται να παίξω κανένα παιχνίδι...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Οφείλω να σε προειδοποιήσω, ότι έχω κερδίσει τέσσερα πρώτα βραβεία στην σκοποβολή με περίστροφο.. Και να ξέρεις... Δεν θα προφτάσεις να πας μακριά...
ΝΕΑΡΟΣ:Δεν έχω διάθεση να σας αναγκάσω να χρησιμοποιήσετε το όπλο σας...
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Σου επαναλαμβάνω ότι η ιδέα μου θα πραγματοποιηθεί, μόνον αν είσαι κι εσύ σύμφωνος σε όσα λέω.. Γιατί δεν γίνεται βόλτα στην πόλη δια της βίας! Ούτε μπορώ να σου περάσω χειροπέδες και να σε τραβάω έτσι δεμένον...
ΝΕΑΡΟΣ: Γιατί επιμένετε; Την άκουσα την ιδέα σας και συμφωνώ σε όλα.
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Τότε τι το καθυστερούμε; Πάμε λοιπόν...
ΣΚΗΝΗ 5η
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Τελικά το Σχέδιο πάει θαυμάσια!!! Όλα όπως είχαν προβλεπτεί... Αλλά και ο Ανακριτής μας δίνει ρέστα!!! Μεγάλος ηθοποιός ο άνθρωπος!!! Κοίτα και δεν του το 'χα!!! Εσύ απ' ό,τι καταλαβαίνω, δεν τους άφησες από τα μάτια σου...
ΠΡΑΚΤΩΡ:Έγινα η σκιά τους... Ήρθα τώρα, γιατί η βόλτα τους τελείωσε και πάνε στο ξενοδοχείο..Σε λίγο θα είναι η δική σου σειρά... Έμένα ο ρόλος μου τελείωνει εδώ... Αλλά αδελφέ μου, μου κόπηκαν τα πόδια να τους ακολουθώ... Και πού δεν πήγαν... Κι εγώ από πίσω να μην τους χάσω στιγμή από τα μάτια μου... Έτσι κι έκανε ο Νεαρός πως το σκάει, δεν θα προλάβαινε να κάνει 10 βήματα και θα τον γράπωνα!!!!
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Μπράβο παλληκάρι μου!!! Δικαιώνεις την φήμη σου... Για ξαναπές μου που πήγαν, περιληπτικά τώρα, για να κρατήσω σημειώσεις. Θα τις δώσουμε στον προ'ι'στάμενο, να έχει μια πλήρη εικόνα των κινήσεών μας...
ΠΡΑΚΤΩΡ: Λοιπόν. Πρώτα κάτσανε σ΄ένα καφενείο και παραγγείλανε πορτοκαλάδες παγωμένες να δροσιστούν..Εκεί, ο αθεόφοβος ο δικός μας, ο Ανακριτής ντε!! λέει του άλλου με φιλική φωνή:'
'' Έχω να σου προτείνω κάτι! Να μου μιλάς στον ενικό... Δεν ξέρω... Αυτός ο πληθυντικός με ενοχλεί. Εντάξει;'' και ο νεαρός κατάπληκτος του είπε: ''Εντάξει!! Δεκτή πολύ ευχαρίστως η πρότασίς σας.. η πρότασή σου!!''' Πού να βλεπες από μια μεριά την έκπληξη του Νεαρού!!! Εγώ καθόμουν δυο καρέκλες παραδίπλα έχοντας ανοιχτή μπροστά μου μια εφημερίδα και κάνοντας πως διαβάζω...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Δεν πιστεύω να σε πήρε μυρωδιά!!
ΠΡΑΚΤΩΡ: Ούτε να σου περνάει από τον νου τέτοια σκέψη... Πήρα τα μέτρα μου.. Είχα την πλάτη γυρισμένη και όπως σου ξαναείπα σε όλη την τεράστια βόλτα τους δεν με πήρε χαμπάρι ούτε μια στιγμή...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Έξοχα! Μετά ;
ΠΡΑΚΤΩΡ:Μετά πήγαν παραλία... Συνάντησαν δυο άλλες κοπέλλες στην στάση πριν ανεβούν στο λεωφορείο για την θάλασσα και όλοι μαζί κατέβηκαν παραλία... Οι δυο καινούριες κάνανε μπάνιο. Οι δικοί μας πού να το τολμήσουν... Μιλώ για τον κύριο Ανακριτή... Πώς θα βουτούσε; Με το πιστόλι στο σακάκι; Με τέτοια ζέστη και δεν το έβγαλε μια στιγμή... Στο τέλος εκείνες οι δυο τρελές τους έριξαν με τα ρούχα μέσα στο νερό!!! Εκεί να δεις φωνές και γέλια από τους πέριξ... Μα κι οι δικοί μας δεν έχασαν την ψυχραιμία τους... Να μη σου πω πως το διασκέδαζαν κι όλας...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Ξέρω τον Ανακριτή... Θα είχε γίνει έξαλλος, αλλά είδες ολύμπια ηρεμία; Γι' αυτό τον είπα μέγα ηθοποιό..
ΠΡΑΚΤΩΡ: Έτσι φαίνεται...Ο Νεαρός κάτι θα πάτησε, αχινό ίσως, γιατί βγαίνοντας σαν να κούτσαινε λίγο. Μα δεν πτοήθηκαν Συνέχισαν την περιπλάνησή τους..Πέρασαν μπροστά από ένα συντριβάνι και συζήτησαν για το πόσο επιβλητικό και συγχρόνως ανάλαφρο είναι. Μπήκαν μέσα στις φτωχογειτονιές και σε μια αλάνα ρίξανε μερικές μπαλιές με τα παιδιά που ήταν εκεί. Πέρασαν από δίπλα μου χωρίς να με αντιληφθούν... Μιλούσαν για τα παιδικά τους χρόνια και για τις ξυλιές από την μάνα τους που τους περίμενε μετά από κάθε αταξία τους.
ΜΑΝΑΤΖΕΡ: Πέρασαν μου είπες κι απ' το Λούνα- Παρκ...
ΠΡΑΚΤΩΡ: Ναι, από ένα μικρό, αλλά ωραίο Λούνα -Παρκ...Εκεί δεν στο κρύβω, δυσκολεύτηκα λίγο... Στην αρχή ήταν εύκολο. Πήγαν στην σοποβολή και φυσικά νίκησε ο Ανακριτή;, πήγαν στο τρενάκι του τρόμου, στους παραμορφωτικούς καθρέφτες- εκεί να δεις γέλια ο δικός σου!!!! Σαν μικρό παιδί έκανε... Το δύσκολο ήταν σαν μπήκαν στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ... Δεν μπορούσα να μπω στο ίδιο δωμάτιο μαζί τους... Γι' αυτό τους περίμενα απ'έξω, στην πόρτα. Σφηνωμένος μέσα στην ουρά που έκοβαν εισιτήρια, τα μάτια μου διασταυρώθηκαν με του Ανακριτή την ώρα που βγαίνανε. Ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο κι ένα γρήγορο κλείσιμο των βλεφάρων, και κατάλαβα πως με είχε αντιληφθεί... Όχι τίποτε άλλο, αλλά να ξέρει ότι μπορεί να στηριχτεί άνετα πάνω μου και ότι βρίσκομαι συνεχώς επί ποδός, έτοιμος να τρέξω, αν ο Νεαρός έκανε την ανοησία να το σκάσει...
ΜΑΝΑΤΖΕΡ:Τα πήγες περίφημα...Ο δικός σου ρόλος τελείωσε... Θα συναντηθούμε όλοι στο φέρι-μποτ. Ας κάτσουμε να τσιμπήσουμε και κάτι. Ωραία είναι εδώ. Έχει δροσιά...Μαζί σου παρέα θα περάσουν πιο εύκολα οι ώρες... Βλέπεις ο δικός μου ρόλος ξεκινά στις 5και 20 το πρωί... Κάτι πρέπει να κάνουμε μέχρι τότε...Άκου! Τι ωραίο τραγούδι!
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ: ΔΙ' ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ [μήπως το Σάββατο κι απόβραδο;...]
ΣΚΗΝΗ 6η
ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ:Νιώθω κάπως παράξενα...Σαν κάτι να έγινε στην βόλτα μας... Από την μια γέλασα με την ψυχή μου στο κουκλοθέατρο και με την φωτογραφία που μας τράβηξε ο πλανόδιος φωτογράφος... Ήμουν τόσο αστείος, με τα μαλλιά να ανεμίζουν, την γραβάτα λυτή , το ποτήρι νερό υψωμένο και λυμένος στα γέλια..Και στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, τι συνέβη;Τότε που νομίσαμε ότι γίνεται κατάρρευση κτηρίου...Μέσα στον αχό, την θολούρα και το πανδαιμόνιο των φωνών, ο ΝΕΑΡΟΣ μου έπιασε το χέρι..'' Αν τυχόν και δεν προλάβουμε να βγούμε από εδώ μέσα, θέλω να ξέρεις ότι η βόλτα μας ήταν για μένα μια μεγάλη χαρά και σ'ευχαριστ'ω''... Τα λόγια του με ζέσταναν και για ένα δευτερόλεπτο, είχα εδώ στο στήθος έναν κόμπο... Δεν μπορούσα να εξηγήσω... Ήταν ένας κόμπος περίεργος...Κι όταν αποκαλύφθηκε ότι ήταν κόλπο, καθώς ξεσπούσαμε σε γέλια, παρ'ολίγο να αγκαλιαστούμε... Από την άλλη ήμουν σε επαγρύπνιση, μήπως σκεφτεί ο ΝΕΑΡΟΣ να το σκάσει... Κοίταζα συνεχώς να δω αν μας ακολουθούσε ο άλλος πράκτορας και ησύχαζα μόνον όταν τον έβπεπα να μας ακολουθεί, κρυμμένον στις σκιές, η δικιά μου σκιά ασφαλείας...
ΝΕΑΡΟΣ:Πίστεψαν πως δεν θα ανακάληπτα πως υπάρχει κι άλλος που μας ακολουθεί στην βόλτα μας... Δεν άργησα να τον εντοπίσω. Πίσω από μια εφημερίδα, στο πλα'ι'νό μιας πόρτας, στριμωγμένο στην έξοδο του Λούνα-Παρκ... Έπρεπε να προσέξω... Σίγουρα μου έχουν στήσει παγίδα...Η βόλτα μας... Τόση καλοσύνη...Τόση ελευθερία... Είναι σαν να μου λένε:'''Τώρα, σκάσ'το!!! Τρέξε!! Φύγε!!! Δεν θα βρεις άλλη καλύτερη ευκαιρία... '' Θα μπορούσα να το σκάσω μέσα στο κουκλοθέατρο...Ή στην αλάνα που παίξαμε ποδόσφαιρο... Το πιο σίγουρο, μέσα στο ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, με όλη εκείνη την ανακατωσούρα και την τρομάρα των επισκεπτών, την ώρα που σβήσαν τα φώτα... Ναι, σίγουρα θα μπορούσα,να ξεφύγω ακόμα και από τον πράκτορά τους... Έτσι όμως θα υπέγραφα την ομολογία της ενοχής μου, με τα ίδια μου τα χέρια... Θα ήταν σαν να έλεγα: ''Κύριοι το έσκασα!!! Άρα είμαι ένοχος!!! Άρα υπογράφω μόνος μου την ενοχή μου!!! Άρα κυνηγήστε με!!!'' Γι' αυτό δεν το έσκασα, αν και ο πειρασμός ήταν πολύ μεγάλος και οι ευκαιρίες πολλές... Εκεί που πηγαίναμε, ήταν σαν να μου έλεγε ο Ανακριτής: ''Δες πού σε έφερα!! Δεν θα βρεις καλύτερη ευκαιρία!! Τρέξε να σωθείς!! Φύγε!!! '' Μα δεν έφυγα...Δεν ήθελα να ολολογήσω καμία ενοχή...
[ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ. Την στιγμή που πάει να πει τα λόγια του νεαρού, έρχεται Ο ΝΕΑΡΟΣ και σαν αόρατη παρουσία λέι τα λόγια του. ΤΟ ΙΔΙΟ και με τον ΝΕΑΡΟ. Όταν πάει να πει τα λόγια του ανακριτή, έρχεται ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ , λέει τα λόγια του και μετά φεύγει... Σκηνοθετικόν εύρημα. Όπως και να ακουσθούν ήχοι δυνατοί, όταν λένε για το ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ]
ΣΚΗΝΗ 7η
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Α : Μετά την περιήγησή τους στην πόλη, οι δύο άντρες επιστρέφουν στο ξενοδοχείο. Νιώθουν όμως παράξενα, έστω κι αν δεν τους περνά καν από το μυαλό, η ιδέα να το ομολογήσουν. Σαν κάτι να έχει αλλάξει μέσα στην καρδιά των δύο αυτών αντρών.Ο καθένας βλέπει τον άλλον πιο ανθρώπινα, λες και οι κοινές ώρες είχαν αρχίσει να υφαίνουν μέσα τους πρωτάκουστα για την περίπτωση συναισθήματα, ΚΑΤΙ που το ΣΧΕΔΙΟ δεν είχε προνοήσει...Ήταν θήραμα και θύτης. Κυνηγός και κυνηγημένος... Τι κοινό άραγε θα μπορούσαν να έχουν;; Τίποτα...
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Β: Και όμως... Κάτι ανομολόγητο στην καλοσύνη του, τούς ένωνε...Σαν να είχε ραγίσει το κάστρο του φασισμού με όλα τα πιστεύω του, για τον Ανακριτή... Σαν να είχε ραγίσει η πανοπλία του φόβου για τον Νεαρό..Πού είχε κάνει ΤΟ ΛΑΘΟΣ το αλάθητο μέχρι τώρα ΣΥΣΤΗΜΑ;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Γ: Μα, απλούστατα!! Δεν μέτρησε καλά το βάρος μιας ψυχής που δεν είχε προλάβει να συνθλίψει οριστικά στα γρανάζια του...Αυτό για τον Ανακριτή...Όσο για τον Νεαρό, το Σύστημα δεν μέτρησε τις λέξεις ανθρωπιά, συγχώρεση, ψυχικό μεγαλείο, έστω και σε βάρος της ίδιας μας της ζωής...
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Β: Τώρα βρίσκονται μέσα στο ξενοδοχείο. Όταν έρθει ο αμετανόητος Πράκορας, όλα θα τελειώσουν. Θα ξεκινήσουν για το ΚΕΝΤΡΙΚΟ Γραφείο... Ο χρόνος έχει μείνει μετέωρος... Αγωνία. Κάτι πλανιέται μέσα στον καθαρό αέρα...
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Α: Η νύχτα έχει πέσει για τα καλά και ο πριν λίγο αίθριος καιρός άλλαξε. Σύννεφα θρονιάστηκαν στο στερέωμα και έχει αρχίσει να ψιλοβρέχει. Επικίνδυνο πολύ, γιατί όλα γλιστράνε και υπάρχει φόβος για κανένα ατύχημα. Βρίσκονται στο 717 δωματιο του 7ου ορόφου. Ένα απλό φως φωτίζει το δωμάτιο....
ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΜΕ ΤΗΝ 7η ΣΚΗΝΗ, ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου