ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ...

Τι βάσανο να είσαι από τα ξένα!

Μονάχος,σ' ολοκαίνουργιο σχολειό...

Τι βάσανο για σε: Παιδί κανένα

δεν ξέρεις... Καταπίνεις τον λυγμό...

Ο αδελφός σου ο μεγάλος, κάτι ξέρει...

Κοντά του τρέχεις απ' την τάξη του σαν βγει...

Ή δ' άλλως στέκεις σαν πουλάκι που προσφέρει

εικόνα θλίψης λουλουδιού, πριν μαραθεί...

Θα δεις, θα έρθουνε καλύτερες ημέρες!

Ήδη η δασκάλα σου μιλάει στα παιδιά,

ψηλά να στήσουνε τις όμορφες παντιέρες,

που ζωγραφίζουν την αγάπη στην καρδιά!

Του αδελφού σου η δασκάλα σαν σε είδε

μόνος στον τοίχο ν' ακουμπάς σιωπηλός,

ήρθε κοντά σου και το χέρι σου επήρε,

γλυκά σου μίλησε κι εσύ 'σουν ντροπαλός.

Το προσωπάκι σου τ' αγνό, σαν ναν' γραμμένο

δείχνει πανέμορφα τι κρύβεις στην ψυχή,

γι' αυτό η δασκάλα σε θαρρεί ζωγραφισμένο,

''Μικρέ μου πρίγκιπα!''σε λέει κάθε πρωί...

Τα δυό αδέλφια διακρίνει η καλοσύνη.

Συγκινεί όλους η ευαίσθητη ματιά...

Πόση χαρά πήρε η μαμά σας κι ευφροσύνη,

από τα λόγια της δασκάλας, τα καλά!!

Μικρέ μου πρίγκιπα, θα νιώσεις την αγάπη,

θα μπεις στον κύκλο, θα γενείς αποδεκτός...

Την γλώσσα γρήγορα θα μάθεις και τα πάθη

θε να σβηστούν απ' της αγάπης το ηλιοφώς!

Πίσω σου άφησες πατρίδα και τους φίλους...

Δύσκολο είναι το ξεκίνημα εδώ...

Μα έχεις δίπλα σου ολόκληρη την τάξη

και μιά δασκάλα που χαράζει το σωστό...

Γι' αυτό χαρούμενος πια παίξε μ' άλλους τώρα!

Τον αδελφό σου θα τον δεις κάποια στιγμή.

Ουράνια τόξα ξεπηδούν μέσα στην ώρα!

Ευλογημένο το σχολείο που οδηγεί...

Ευλογημένο που μας δείχνει την  '' α υ γ ή ''!!...

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Το ποίημα είναι αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που οι γονείς τους αφήνουν  την χώρα τους και πάνε σε μιαν άλλη χώρα για ένα καλύτερο μέλλον . Δύσκολη η ώρα της προσαρμογής στο καινούριο σχολείο. Εδώ ο δάσκαλος πρέπει να δείξει μεγάλη ευαισθησία, να μιλήσει στα παιδιά του για τον νέο μαθητή και να τον έχει από κοντά, μέχρι να ενσωματωθεί τελείως με την τάξη...Όλοι οι ξενιτεμένοι μαθητές, με συγκινούν ιδιαίτερα... Είτε είναι Ελληνάκια που φεύγουν είτε είναι Πολωνάκια, Κινεζάκια, Ρωσάκια, Αλβανάκια, Φιλιππινεζάκια, που έρχονται...Ενθυμούμαι μία οικογένεια από την Μολδοβλαχία... Μου είχε κάνει εντύπωση η ευγένεια της μητέρας που την είχε εμφυσήσει και στα παιδιά της. Είχα τον μεγάλο γιο για μαθητή, που γνώριζε αρκετά ελληνικά. Ο μικρός όμως γνώριζε ελάχιστα κι όταν τον είδα μοναχούλη του ακουμπισμένον στον τοίχο της αυλής, φτερούγισε η καρδιά μου. Πήγα κοντά του, τού μίλησα και η τύχη τα έφερε μετά από κάποια χρόνια, στις μεγάλες τάξεις να έχω κι αυτόν μαθητή!!Ήταν όντως πρίγκιπες στην ανατροφή και στην καλοσύνη... Ο Θεός να έχει καλά τα παιδιά όλου του κόσμου και τα δικά μας και σε κάποια καμπή της ζωής τους,μακάρι  να συναντήσουν την ευγένεια και την στοργή, γιατί μέ αυτά ποτίζεται και ανθίζει η παιδική ψυχή!!! Λοιπόν εμπρός στον αγώνα άπαντες, γονείς και διδάσκαλοι κι ας πορευτούμε, με αγάπη, θέληση, δύναμη και δημιουργία!!!!