ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΓΑΤΩΝ

Τέσσερις γάτες ζούσαμε στο σπιτικό ετούτο.
Δυό θηλυκές, δυό ρσενικές σαν ζωγραφιές σε κάδρο.
Κοντέσα με τιγρέ θωριά η όμορφη Μαλού μας
και η Ζουζού μιά τρίχρωμη, πικάντικη φατσούλα!

Τα δυό αγόρια δίδυμα, εγώ ο Ερμής κι ο Πάρης,
πορτοκαλιοί, πανέξυπνοι π' όλο παιχνίδι θέλουν!
Ποτέ μας δεν μονιάσαμε μαζί με τις κυρίες!..

Η μάνα μας εχώρισε στην μέση το τριάρι.
Από ετούτη την μεριά το σπίτι των θηλέων
κι από την άλλη την μεριά των αγοριών το σπίτι...

Την πόρτα την ενδιάμεση την άνοιγε η μητέρα,
όταν στο σπίτι ερχότανε μετά απ' την δουλειά της.
Τότε συναντιόμαστε κι οι τέσσερις στην σάλα
και στο μυαλό μας ήτανε να δείρουμε τις κόρες.

Έτσι και τις στριμώχναμε, γινόταν πανηγύρι!
Τούφες παντού πετάγονταν στην σύρραξη επάνω!
Κουβάρι εγινόμασταν κι η μάνα φοβισμένη
μη γίνει κάν'ατύχημα, στην μέση εφορμούσε!...

Κι ενώ εμείς αργότερα μπήκαμε στην φαμίλια
-τ' ολμολογώ -  δεν δείξαμε τον σεβασμό που πρέπει
προς τις αρχόντισσες τις δυό, τις εύμορφες κυρίες
κι η μάνα μας δεν πίστευε το θράσος το δικό μας...

Όμως η μαμά, μάς λάτρευε κι όλους μας στην αγκάλη
συχνά- πυκνά μας έσφιγγε, μας φίλαγε στα μάτια
και την καλύτερη τροφή πάντα μας κουβαλούσε
και οι διακοπές δεν πήγαινε, μην μας αναστατώσει!!

Μα, κάποτε, χρόνια μετά, άστρο η Μαλού εγίνη
και η Ζουζού κάποια χρονιά επήγε να την έβρει...
Πριν λίγο και ο Πάρης μου, για συντροφιά επήγε
κι έμεινα μόνος μου εγώ με την μαμά στο σπίτι...

Πώς πέρασαν τόσες χρονιές!Ούτε το αντελήφθη...
Περάσαμε τόσο καλά μες στην φωλιά της μάνας!
Χορτάσαμε φα'ί' καλό, δροσιά το καλοκαίρι
'και ζέστα σαν χειμώνιαζε κι ερχότανε το κρύο...

Τώρα οι δυό μας μείναμε...Εγώ, ο Ερμής, κι η μάνα.
Και κοίτα τύχη! Είμαστε στην ίδια ηλικία!
Μόνο που της ασπρίσαν  τα καστανά μαλλιά της,
ενώ εγώ πανέμορφος και κούκλος είμαι πάντα!

Γινήκαμε αυτοκόλλητοι! Δεν κάνω μακριά της!
Μου φέρνει και τις πιο γκουρμέ κονσέρβες για να φάω!
Κι εγώ όπου καλόμαθα την σάλτσα γλείφω πάντα
και κάνω σκέρτσα διάφορα να την ευχαριστήσω!

Ο αδελφός μου ήτανε κούκλος σωστός και φίνος!
Εγώ έχω άλλην ομορφιά! Φέρνω σ'αλεπουδίτσα!
Λοξά ματάκια και λεπτή τριγωνική φατσούλα
και πουρπουρίζω δυνατά σαν έρχετ' η μαμά μου!

Την σκουντουφλάω να ξυπνά, απ' το πρωί στις έξι!
Και έξι το απόγευμα στηλώνομαι μπροστά  της
και την κοιτώ ερμητικά ακίνητος, στα μάτια
να της θυμίσω: έφτασεν η ώρα για να φάω!

Κοιμόμαστε αγκαλιαστά ή πάω στο πλευρό της.
Έτσι κοιμόντουσαν παλιά και τ' άλλα μου τ' αδέρφια.
Κι αν κάποτε μου λείψουνε, πηδώ στα γόνατά της
και κουτουλάω το χέρι της γλυκά να με χα'ι'δέψει...

Μακάρι όλοι να 'χουνε μάνα σαν την δικιά μου.
Εκεί έξω τα αδέσποτα να βρουν κάποιο λιμάνι
και να χορτάσουν ζεστασιά, απέραντη αγάπη,
γιατί πολλά υποφέρουνε μονάχα μες στην πλάση...

Ενώ έχω ονυχοδρόμιο, ούτε το πλησιάζω!
Θα ξύσω τα νυχάκια μου στου καναπέ το πλά'ι'.
Καμία παρατήρηση δεν παίρνω και σαλτάρω,
σαν τίγρης στο ψηλότερο ράφι της εταζέρας!!

Κανόνες έβαλα στο σπίτι μας για μένα,
όπως και τ' αδερφάκια μου δικούς τους είχαν βάλει.
Έτσι εξηγήθηκα καλά πως  μ ό ν ο ν    ό τ α ν  θέλω
ε γ ώ, αγάπες θα γευτώ κι όχι σαν θέλουν άλλοι!!

Τις καμπουρίτσες αρχινώ και τρέχω σαν ελάφι
να πιάσω το αόρατο που μόνο εγώ το βλέπω!
Και ύστερα ξαπλώνομαι στο πλά'ι' της μητέρας
που βλέπει τηλεόραση ή όλο κάτι γράφει...

Της δείχνω την κοιλίτσα μου κι αυτή με καμαρώνει.
Με χάδια έρχεται γλυκός ο ύπνος και στους δυό μας...
Κάποια στιγμή θα σηκωθεί τα φώτα για να σβήσει,
για νά'ρθει πάλι το πρωί ο γελαστός μας ήλιος!!...