ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ - 1ον - ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Μιά πάλευκη σα'ί'τα απ' τον ήλιο,
μπροστά μου πέταξε το περιστέρι.
Του άπλωσα με ψίχουλα το χέρι
και κάθισε αθώο μες στο αντήλιο.

Πανάξιο να θαυμαστεί κι ωραίο,
αν του φερθείς καλά, δεν σε ξεχνάει.
Απ' τα ουράνια ύψη σε κοιτάει,
σε βρίσκει κι είναι πάντοτε γενναίο.

Γραμμή κομψή, κόσμημα φίνο...
Τι συμβολίζει και ποιος δεν ξέρει...
Ειρήνη, αγάπη παντού θα φέρει,
 γι΄αυτό το χέρι μου πάντα του δίνω.

''Σκυλάκι τ' ουρανού'' πολλοί σε λένε...
Είσαι το γούρι μας, όλοι σε θένε!

-----------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!


Σού 'πα να έρθεις βόλτα να πάμε,
μα, είπες:''Όχι! Δεν γίνονται αυτά!''
Τρία γατάκια στο σπίτι σου έχεις...
Πού να τ' αφήσεις;;Τα συμπονάς!

Τρίχρωμη μπάλα στην αγκαλιά σου
και δύο μπάλες πορτοκαλί,
μονοπωλούν πια την καρδιά σου...
Αυτή είναι η αιτία η σοβαρή;

Πες μου, γιατί να σε πιστέψω;
Εγώ ζηλεύω, δεν με πονάς;
Είν' η αλήθειας; Δεν κρύβεις κάτι;
Δεν με λυπάσαι; Δεν λαχταράς;

Βγες απ' το σπίτι κι έλα κοντά μου!
Ό,τι λατρεύεις θα τ' αγαπώ.
Δεν το πιστεύεις αυτό καρδιά μου;
Άνοιξε τότε, θά ' ρθω κι εγώ!

Κι έτσι θα γίνει πολύ μεγάλη
η συντροφιά μας, που σ΄αγαπά!
Η αγκαλιά μου χωράει όλους:

τις τρεις τριχόμπαλες κι εσέ, κυρά!!