Τέσσερις χαρές...

Ο πρώτος ο  Μιχαήλ-Άγγελος!
Ο Φωτεινός-Ηρακλής δεύτερος!
Ο τρίτος ο Δημήτρης!
Ο Κωνσταντίνος τέταρτος!
Τριγύρω τρέχουν με χαρά
Βροντούν, φωνάζουν δυνατά!
Θαρρούν πως είναι ξωτικά,
κοσμογονίας ...τρίτης!!

Τα πιάνουν όλα, τα κοιτούν,
τα πασπατεύουν, τα ζουλούν
και κάτω τα πετάνε!
Ξετρελαμένα από χαρά
ό,τι κι αν βρούνε το σκορπούν,
ορμούν και το κλωτσάνε!

Μα, είναι σπίτι τούτο δω;;
Όλο το σπίτι της γιαγιάς, σπίτι θαυμάτων είναι!
Τι παιχνιδότοπος σωστός!
Τι μπιμπελό σαν πειρασμός!
Για τα παιδιά θα είναι!

Του πρέπουν άσοι ερευνητές,
μοναδικοί εξερευνητές, τρεις μέγιστοι ιππότες!
Θε να χυθούνε στον σωρό,
να ψάξουνε τον θησαυρό,
με τις φαρδιές τους μπότες!!

Τέσσερα έξυπνα παιδιά,
όμοια καρτούν σαν λιχουδιά,
αμέσως σε μαγεύουν!
Πώς αγκαλιάζονται ανά δυό!
Πώς ζωγραφίζει ο Αρχηγός!
Ευθύς σε σαγηνεύουν!!

Οι δυό μπαμπάδες παρευθύς,
σαν μιά ομάδα τσιριχτή[!],
ορμάνε στο παιχνίδι!
Κι οι δυό μου κόρες προσπαθούν
να ξεκουράσουν εαυτούς,
πριν σπάσουν το...σανίδι!!

Πόση χαρά στο σπιτικό,
με τέτοιο γλέντι φοβερό και τόση φασαρία!
Όταν γεμίζει από παιδιά,
εγγόνια, κόρες και γαμπρούς,
χαρίζει ευτυχία!

Κι όταν το βράδυ αποχωρούν,
μονάχη μένει η γιαγιά κι ευθύς αναρωτιέται:
''Πότε θα 'ρθούνε τα παιδιά,
να ζει το σπίτι μου ξανά;;''
Κι όλο τα συλλογιέται...


--------------------------------------------------------------------------------------------------
        ΥΠΟΜΟΝΗ, ως την άλλη φορά!!...