Η ΦΙΛΙΑ

Έζησα τις φιλίες μου στη νιότη.
Πώς πίστευα πως θα κρατούσαν χρόνια;
Ελιώσανε οι σχέσεις σαν τα χιόνια
κι απόμεινα σαν τον αγιάτρευτο τον πότη...

Φιλία το τί σήμαινε, το είδα
στα χρόνια που μου έφεραν την πείρα.
Πετάξανε αυτοί πού 'ταν στη γύρα,
σαν ψεύτικο χρυσάφι από τον Μίδα...

Κι απόμειναν εκείνοι που τ' αξίζαν
φίλοι να λέγονται και να μετράνε.
Στο πλά'ι' μου στεκόνταν, δεν λυγίζαν
και είμαι τυχεροί που μ΄αγαπάνε...

Δυσεύρετο χρυσάφι η φιλία...
Διαμάντι μ' ανεκτίμητη αξία...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕ


Πήγα και κάθισα μες στο σαλόνι.
Οι κόρες μου επέσανε για ύπνο.
Χαρήκαμε το βραδινό μας δείπνο.
Πιάνω τις μπλούζες μας και το βελόνι.

Δίπλα μου αχνίζει ο καφές κουπάτος.
Σπρώχνω τα ρούχα, γέρνω το κεφάλι.
Μ' έχει τυλίξει μιά ωραία ζάλη...
Στιγμές ξεκούρασης, κόπος φευγάτος.

 Η  μέρα όπως πάντοτε γεμάτη:
παιδιά, διαβάσματα, δουλειά, σχολείο.
Μέσα στην τάξη δείχνεις αεράτη...
Κάθεσαι τώρα κι είναι μεγαλείο!...

Η ώρα του καφέ είναι για σένα!
Στιγμές απόλαυσης...κι όλα λυμένα!...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------