--Πόσοι χειμώνες πέρασαν, Κατερινιώ στα ξένα;
Πόσα φεγγάρια μέτρησες στης ξενιτειάς τα μέρη;
Σαν κοπελούδα έφυγες μακριά απ' την πατρίδα,
για νά 'βρεις μια καλή ζωή και να ορθοποδήσεις.
--Σαράντα χρόνια μίσεψα στην χώρα την μεγάλη,
πού 'χει σπίτια σαν φρούριο, τα λεν ουρανοξύστες.
Ο άντρας μου βρήκε δουλειά κι απέ παιδάκια ήρθαν.
Εφτιάξαμε και σπιτικό με κήπους και περβόλια.
--Για πες μου, δεν καρδιοχτυπάς, όταν λογιέσαι Ελλάδα;
Δεν σού 'λειψεν η θάλασσα, ο ήλιος, οι γνωστοί σου;
Στον ύπνο σου δεν έρχονται φιγούρες των δικών σου;
Δεν λαχταράς Κεφαλονιά, το πατρικό νησί σου;
--Όλοι εμείς στα ξένα εδώ, με νοσταλγία κλαίμε,
μα κάνω πέτρα την καρδιά, γιατί έχω πλέον κτίσει
νέα ζωή, ευχάριστη, μακριά απ' την πατρίδα.
Μα, ουδέποτε ξεχάσαμε την μητρική μας φύτρα
κι όταν μπορούμε 'ρχόμαστε, στον νόστο βουτηγμένοι...
Ξέρεις, εδώ στην ξενιτειά πλιό από σας τιμούμε
την ιστορία την τρανή της μάνας μας Ελλάδας.
Ουδέποτε ξεχάσαμε κάποια τρανή γιορτή της
κι ελληνικά διδάσκουμε όλοι μας, τα παιδιά μας...
Κι ίσως γυρίσω κάποτε ωσάν τον Οδυσσέα
νά βρω την πατρική μου γη, το χώμα να φιλήσω...
Και τότε χίλιοι ουρανοί στα στήθια θα γελάνε
και θ' αγκαλιάσω εξ αρχής την μυρωμένη πλάση...
--Ξενιτεμένη κοπελιά, αγαπημένη φίλη,
παλιά μου συμμαθήτρια των παιδικών μου χρόνων,
στη νέα την πατρίδα σου, σαν φιόρο ευωδιάζεις
και την τιμάς από καρδιάς, λαμπρό σημάδι αφήνεις...
Κι αν φτάσει κάποτε η στιγμή και πάλι να γυρίσεις,
θα πει πως είσαι ήσυχη για εγγόνια και κορίτσια,
που θε ν' αφήσεις πίσω σου, εκτός κι αν ρθούν σιμά σου
και τότε Κατερίνα μου, μες στ' όνειρο θα ζήσεις!...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Αφιερωμένο στην συμμαθήτρια και συμπατριώτισσα, στην Κεφαλονίτισσα Κατερίνα Γρηγοράτου-Αλυσανδράτου και σε κάθε ξενιτεμένη Ελληνίδα που τιμά την νέα της πατρίδα, χωρίς ποτέ να ξεχνά την πατρική της γη...
Κατερινάκι μου, μερικά γραφόμενα, είναι ποιητική αδεία!!Με αγάπη, η Κεφαλονίτισσα φίλη σου, Πολυάνθη.
Πόσα φεγγάρια μέτρησες στης ξενιτειάς τα μέρη;
Σαν κοπελούδα έφυγες μακριά απ' την πατρίδα,
για νά 'βρεις μια καλή ζωή και να ορθοποδήσεις.
--Σαράντα χρόνια μίσεψα στην χώρα την μεγάλη,
πού 'χει σπίτια σαν φρούριο, τα λεν ουρανοξύστες.
Ο άντρας μου βρήκε δουλειά κι απέ παιδάκια ήρθαν.
Εφτιάξαμε και σπιτικό με κήπους και περβόλια.
--Για πες μου, δεν καρδιοχτυπάς, όταν λογιέσαι Ελλάδα;
Δεν σού 'λειψεν η θάλασσα, ο ήλιος, οι γνωστοί σου;
Στον ύπνο σου δεν έρχονται φιγούρες των δικών σου;
Δεν λαχταράς Κεφαλονιά, το πατρικό νησί σου;
--Όλοι εμείς στα ξένα εδώ, με νοσταλγία κλαίμε,
μα κάνω πέτρα την καρδιά, γιατί έχω πλέον κτίσει
νέα ζωή, ευχάριστη, μακριά απ' την πατρίδα.
Μα, ουδέποτε ξεχάσαμε την μητρική μας φύτρα
κι όταν μπορούμε 'ρχόμαστε, στον νόστο βουτηγμένοι...
Ξέρεις, εδώ στην ξενιτειά πλιό από σας τιμούμε
την ιστορία την τρανή της μάνας μας Ελλάδας.
Ουδέποτε ξεχάσαμε κάποια τρανή γιορτή της
κι ελληνικά διδάσκουμε όλοι μας, τα παιδιά μας...
Κι ίσως γυρίσω κάποτε ωσάν τον Οδυσσέα
νά βρω την πατρική μου γη, το χώμα να φιλήσω...
Και τότε χίλιοι ουρανοί στα στήθια θα γελάνε
και θ' αγκαλιάσω εξ αρχής την μυρωμένη πλάση...
--Ξενιτεμένη κοπελιά, αγαπημένη φίλη,
παλιά μου συμμαθήτρια των παιδικών μου χρόνων,
στη νέα την πατρίδα σου, σαν φιόρο ευωδιάζεις
και την τιμάς από καρδιάς, λαμπρό σημάδι αφήνεις...
Κι αν φτάσει κάποτε η στιγμή και πάλι να γυρίσεις,
θα πει πως είσαι ήσυχη για εγγόνια και κορίτσια,
που θε ν' αφήσεις πίσω σου, εκτός κι αν ρθούν σιμά σου
και τότε Κατερίνα μου, μες στ' όνειρο θα ζήσεις!...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Αφιερωμένο στην συμμαθήτρια και συμπατριώτισσα, στην Κεφαλονίτισσα Κατερίνα Γρηγοράτου-Αλυσανδράτου και σε κάθε ξενιτεμένη Ελληνίδα που τιμά την νέα της πατρίδα, χωρίς ποτέ να ξεχνά την πατρική της γη...
Κατερινάκι μου, μερικά γραφόμενα, είναι ποιητική αδεία!!Με αγάπη, η Κεφαλονίτισσα φίλη σου, Πολυάνθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου