Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΛΥΣΑΝΔΡΑΤΟΥ, υπήρξε μια ξεχωριστή μαθήτρια. Ήταν ευγενέστατη, τρυφερή, επιμελέστατη, δοτική. Θετικό στοιχείο μέσα στην τάξη, έχαιρε της εκτιμήσεως όλων των συμμαθητών της. Έχει  τελειώσει ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ. Κάνει το ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ της στα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ. Η φωτεινή φιγούρα της στο Φιλολογικό Βραδινό για τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ, με την υπέροχη φορεσιά της, όπως και στο πατριωτικό έργο που έγραψα και ανεβάσαμε κατά την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου, θα μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου. Άστραφτε πάνω στην σκηνή και από το Χορόδραμα, που παρουσιάσαμε στο τέλος της σχολικής χρονιάς, ακόμα ακούω την φωνή της να απαγγέλλει με σπαραχτική φωνή τα λόγια από τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ του ΡΙΤΣΟΥ:

"Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου,

ποτάμι της φτωχής αυλής, ανθέ της ερημιάς μου...........

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω.......

Γιέ μου, στ' αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου...

Σου πήρα το ντουφέκι σου...Κοιμήσου εσύ πουλί μου!!!

    Και η Πηνελόπη μας, έκανε  όλο το κοινό να ανατριχιάσει, από την υπέροχη ερμηνεία της. Στο παρακάτω κείμενό της, μιλάει για ένα Μουσείο που θα έπρεπε ό λ ο ι οι Έλληνες να επισκεφθούμε, παίρνοντας και τα παιδιά μας μαζί. Δείτε, τι εντύπωση έκανε στην Πηνελόπη, που εκφράζει με τα λόγια της και τα συναισθήματα όλων των συμμαθητών της... Για να θυμηθούν μάλιστα όσα είδαν, κρατούσαν σημειώσεις, καθ' όλη την περιήγησή μας... Διαβάζοντας το κείμενο, θα βρείτε ίσως και στοιχεία που δεν γνωρίζατε...

ΕΘΝΙΚΟ  ΙΣΤΟΡΙΚΟ  ΜΟΥΣΕΙΟ

Από τις πιο όμορφες επισκέψεις σε Μουσεία, είναι αυτή που κάναμε χθες. Ξεκινήσαμε το πρωί από το σχολείο μας με ένα πούλμαν, όλα τα παιδιά της τάξης μου, μαζί με την δασκάλα μας.

    Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε σε ένα από τα πιο όμορφα και ενδιαφέροντα Μουσεία της πατρίδας μας, το ΕΘΝΙΚΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ [η παλιά Βουλή]. Μπροστά του στέκει υπερήφανα, το άγαλμα του αγαπημένου αρχιστράτηγου του 1821 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Βρίσκεται καβάλα στο υπερήφανο άλογό του με την φουστανέλα του και δείχνει με τεντωμένο μπροστά το δεξί του χέρι, την πηγή του ελεύθερου πνεύματος, το Πανεπιστήμιο, οδηγώντας μας πάντα μπροστά στην δόξα και στην Λευτεριά...

    Στην είσοδο του Μουσείου, υπάρχει ένα μικρό μέρος που πουλάει καταπληκτικά αντικείμενα, εμπνευσμένα κυρίως από την Ελλάδα. Αφού περιηγηθήκαμε και είδαμε όλα τα εκθέματα, στο τέλος, εμείς τα παιδιά ενθουσιαστήκαμε. Ο ενθουσιασμός μας ήταν μεγάλος, γιατί είδαμε όλη την Ιστορία μας να στέκεται μπροστά μας, υπερήφανη και δοξασμένη.

    Μπροστά, αντικρίσαμε στην κανονική του διάσταση, το αντίγραφο του ζωγραφικού πίνακα του μεγάλου Ντελακρουά Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ. Ένα έργο, ρεαλιστικό, αληθινό, που δακρύσαμε βλέποντας την θηριωδία του Τούρκου, στον βασανισμένο άμαχο πληθυσμό της Χίου... Η κυρία ρώτησε μία υπάλληλο του Μουσείου, πού είναι η εικόνα του τελευταίου βασιλιά του Βυζαντίου και της είπαν ότι είχε μεταφερθεί. Η δασκάλα μας, μάς εξήγησε, ότι ήταν μια φοβερή εικόνα δίπλα στο άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Παρουσίαζε τον Κωνσταντίνο νεκρό με υπερήφανη όψη. Και πάνω του είχε πέσει και τον σκέπαζε με τις φτερούγες του ο δικέφαλος αετός... Σκεφθήκαμε: τι φοβερός συμβολισμός!... Τα δάκρυα της ψυχής μας, ίσως απαλύνουν τον ύπνο αυτού που μαζί του μαρμάρωσαν και τα όνειρα ενός ολόκληρου έθνους... Προχωρήσαμε και μπαίνοντας στην πρώτη αίθουσα, είδαμε τα όπλα των αθάνατων αγωνιστών μας, τα μαλαμοκαπνισμένα... Του Μακρυγιάννη,του Κολοκοτρώνη,του Ανδρέα Μιαούλη, του Κανάρη, του Αλέξανδρου Υψηλάντη, του Μάρκου Μπότσαρη και  π ο λ λ ώ ν άλλων άξιων πολεμιστών, που έδωσαν την ψυχή τους και την ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας μας... Και ξαφνικά, ο χρόνος σταμάτησε... Έβλεπα τα όπλα που είχαν αγγίξει χέρια ηρωικά... Ανατρίχιασα... Νόμισα ότι όλες αυτές οι μεγάλες μορφές γέμισαν την αίθουσα, ήρθαν και στάθηκαν πλάι μας!! Ήταν ένα συναίσθημα συγκλονιστικό....

    Στην άλλη αίθουσα υπήρχε το ευαγγέλιο του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ και η εκθαμβωτική του κορώνα κεντημένη με χρυσές κλωστές, που λάμπει σαν τις ακτίνες του ήλιου! Πιο πέρα ήταν οι σφραγίδες του και ο διαμαντένιος σταυρός του. Είδαμε και πολλά ενθύμια του μεγάλου φιλέλληνα, Λόρδου Μπάϋρον, πορτρέτα των αγωνιστών και αγωνιστριών του 1821, βιβλία, σπουδαία έγγραφα, προτομές οπλαρχηγών και έπιπλα από το παλάτι του Όθωνα και της Αμαλίας.

    Στην συνέχεια πήγαμε στην αίθουσα με τις στολές. Όλες ήταν χάρμα οφθαλμών! Να χαίρεσαι να τις φοράς, να θέλεις να τις βγάλεις φωτογραφίες για παντοτινό ενθύμιο! Υπάρχουν στολές από την Κρήτη, την Πελοπόννησο, τις Κυκλάδες, την Ζάκυνθο, την Λευκάδα, την Κέρκυρα, την Άρτα, την Μακεδονία, την Θράκη, από όλη την Ελλάδα μας!!! Κάθε στολή μάς έδειχνε τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου της. Οι στολές ήταν κεντημένες με πολύχρωμες κλωστές, θαυμάσια σχέδια, ραμμένες με μεταξωτά και υφαντά υφάσματα, πανέμορφα και εντυπωσιακά. Τα κοσμήματα που στόλιζαν τα κορίτσια εκείνης της εποχής και τα φορέματά τους, ήταν λεπτοδουλεμένα, φανταστικά, περιδέραια, ζώνες, σκουλαρίκια, ασημένια και χρυσά!! Θαυμάσαμε και τα ρούχα των ανδρών αγωνιστών, όπως την καταπληκτική φορεσιά του Μακρυγιάννη.

    Στην επόμενη αίθουσα, είδαμε τα δώρα του Καποδίστρια, που έδωσε στον γάμο του Γενναίου Κολοκοτρώνη, τον γιο του μεγάλου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τα οποία είναι: χρυσαφικά, σφραγίδες, βραχιόλια και ένα πολύτιμο ρολόϊ. Αυτή η αίθουσα είναι αφιερωμένη στον πρώτο και καλύτερο πρωθυπουργό της Ελλάδας μας, τον μοναδικό Ιωάννη Καποδίστρια. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, επειδή δεν είχε η Ελλάδα χρήματα, αρνήθηκε να λάβει μισθό και όταν μετακόμισε από την Ρωσία, τα κιβώτια που περιείχαν τα πράγματά του, σκέφτηκε να τα κάμει καρέκλες. Και το έκαμε! Οι καρέκλες αυτές, υπάρχουν μέσα στην αίθουσα. 

    Μια υπάλληλος του Μουσείου, μας είπε ότι στις επόμενες αίθουσες θα βλέπαμε προσωπικά αντικείμενα διαφόρων ηρώων και μιας ηρωίδας. Πράγματι είδαμε προσωπικά αντικείμενα του Κωνσταντίνου Κανάρη και του Ανδρέα Μιαούλη. Η ηρωίδα ήταν η Ρόζα Μπότσαρη,κόρη του Μάρκου Μπότσαρη, η πρώτη Ελληνίδα Κυρία των Τιμών της βασίλισσας Αμαλίας. Η Ρόζα Μπότσαρη, έχει απεικονιστεί μέσα σε ένα πορσελάνινο πιάτο με την παραδοσιακή μας στολή και την α π α ρ ά μ ι λ λ η  ομορφιά της, που την έκανε πασίγνωστη. Υπήρξε μια αληθινή καλλονή!!

    Μας έδειξαν το σκήπτρο του βασιλιά Όθωνα, το οποίο είναι σκαλισμένο με πολλές λεπτομέρειες, το μπροστινό μέρος της βασιλικής λέμβου και το σερβίτσιο του, κομψότατο, ζωγραφισμένο με πολλά, λεπτεπίλεπτα σχέδια...

    Σε προηγούμενη αίθουσα είδαμε λάβαρα του 1821, άλλο με ένα σταυρό πάνω του, άλλο με μια άγκυρα και την επιγραφή "Ή ταν ή επί τας" και άλλο με την επιγραφή "Μολών Λαβέ". Η δασκάλα μας, μάς έδειξε  μια υδρία. Η υδρία περιέχει... την καρδιά του μεγάλου μπουρλοτιέρη μας, Κωνσταντίνου Κανάρη!!! Έκπληκτοι ακούσαμε να μας το λέει η κυρία μας, η οποία μάς πρότεινε να χαιρετίσουμε τον αθάνατο ήρωα. Τότε όλοι μας γονατίσαμε μπροστά στην υδρία και μετά όρθιοι σε προσοχή, τραγουδήσαμε τον Εθνικό μας Ύμνο, πολύ συγκινημένοι... Εκείνη την ιερή στιγμή σκεφτόμαστε: "Αν δεν ήσουν εσύ  μπουρλοτιέρη Κωνσταντή και όλοι οι άλλοι ήρωες, τότε η Ελλάδα μας θα ήταν ακόμα σκλαβωμένη στην Τουρκία... Σε ε υ χ α ρ ι σ τ ο ύ μ ε!!!!!"  Στην πόρτα είχαν σταθεί και οι κυρίες του Μουσείου που μας κοίταζαν κατασυγκινημένες... Ήταν μια ώρα αξέχαστη, μοναδική...

    Στην  ίδια αίθουσα υπάρχει και μέρος της βάρκας του ναυάρχου, Ανδρέα Μιαούλη, που την χρησιμοποίησε για να ξεφύγει, μετά την πυρπόληση του τουρκικού στόλου!! Ο Ανδρέας Μιαούλης ήταν ένας μεγάλος καραβοκύρης, με πολλές νίκες.  Ο πατέρας του, ο Δημήτριος Βώκος, ήταν εμποροπλοίαρχος, έτσι ο γιος του, που το αληθινό όνομά του ήταν Ανδρέας Βώκος, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του. Στα 16 του χρόνια, ο Ανδρέας έγινε καπετάνιος του πλοίου του. Τον είπαν Μιαούλη, γιατί πάνω στην έξαψη της μάχης, φώναζε στους κωπηλάτες του για να έχουν συντονισμένη και γρήγορη κίνηση: "Γρήγορα!!! Όλοι μαζί!!!!! Μιά ούλοι!!! Μιά ούλοι!!! Μιά ούλοι!!!" Και του έμεινε το παρώνυμα... Μιαούλης, που έτσι τον ξέρουμε όλοι μας!!!! Πέθανε το 1835 στον Πειραιά, όπου προς τιμήν του μεγάλου αγωνιστή, ονόμασαν  μία περιοχή "Ακτή Μιαούλη". Διάλεξαν το σημείο αυτό, γιατί εκεί είναι ο τάφος ενός άλλου μεγάλου αρχαίου Έλληνα, του Θεμιστοκλή, του νικητή της υπέρλαμπρης ναυμαχίας κατά των Περσών, στην Σαλαμίνα!!!! Η καρδιά τού ήρωα, βρίσκεται μέσα σε ασημένια λήκυθο, στο Μουσείο Ύδρας...

    Η τελευταία αίθουσα ήταν αυτή του Κοινοβουλίου. Από εδώ πέρασαν ο Μαυροκορδάτος, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Μακρυγιάννης, ο Ανδρές Βώκος, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και άλλοι πολλοί αγωνιστές και πολιτικοί. Καθίσαμε κι εμείς στα έδρανα, αναλογιζόμενοι όσα αξέχαστα είχαμε δει...

    Θα ήθελα εγώ προσωπικά να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του Μουσείου που μας κατεύθυναν και την δασκάλα μας, την κυρία Πολυάνθη Βουτσινά, που μας τα εξήγησε όλα όσα είδαμε, με τον δικό της τρόπο. Όλοι μας, μέσα από την καρδιά μας, ευχαριστούμε: Τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Κωνσταντίνο Κανάρη, τον Αντρέα Μιαούλη, τον Ρήγα Φερραίο, τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, τον Δημήτριο Υψηλάντη, τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, τον Νικηταρά Σταματελόπουλο τον Τουρκοφάγο, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Αντρέα Ανδρούτσο, τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄, τον Μάρκο Μπότσαρη, τον Μαυρομιχάλη, τον Καποδίστρια, τον Κίτσο Τζαβέλλα, την Μαντώ Μαυρογένους,, τον Λάμπρο Τζαβέλλα, την καπετάνισσα Δώμνα Βισβίζη, την Λασκαρίνα - Μπουμπουλίνα, τον Γενναίο Κολοκοτρώνη, τον Φώτη Τζαβέλλα, τον Χρήστο Καψάλη, τον Γρηγόριο Δικαίο ή Παπαφλέσσα, τον Λόρδο Βύρωνα, τον Βίκτορα Ουγκώ, τον Ευγένιο Ντελακρουά, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Λάμπρο Κατσώνη, τον Εμμανουήλ Ξάνθο, τον Νικόλαο Σκουφά, τον Ολύμπιο, τον Ιωάννη Φαρμάκη, τον Μιλτιάδη, τον Θεμιστοκλή, τον Λεωνίδα, τον Διγενή Ακρίτα, τους ήρωες του έπους του 1940  και όλους τους  γνωστούς και άγνωστους ανώνυμους ήρωες που στο διάβα της τρισχιλιάχρονης Ιστορίας μας, θυσιάστηκαν για την Λευτεριά της Ελλάδας μας!!!!

    Τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατί στην ζωή μου δεν θα έχω τον φόβο της σκλαβιάς και θα ζω σε μια ελεύθερη και υπερήφανη, δοξασμένη χώρα!! Όλοι μας ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ αυτούς τους υπέροχους  ανθρώπους που έδωσαν την ζωή τους με αλτρουισμό, για την πολύτιμη ελευθεριά μας!!!!!

                                                           ΠΗΝΕΛΟΠΗ  ΑΛΥΣΑΝΔΡΑΤΟΥ