Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Σήμερα, θα αναρτήσω ένα κείμενο του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΦΩΤΟΥ. Έχει τελειώσει το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, τμήμα ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ. Τον θυμάμαι να κάθεται στο θρανίο του γεμάτος στοχασμό και ένα σωρό ανησυχίες. Παιδί ξεχωριστό, πνεύμα βαθύ. Δεν προκαλούσε προβλήματα, ούτε ήταν πνεύμα αντιδραστικό. Μπροστά όμως στο δίκιο, ύψωνε το ανάστημά του, υπερασπιζόμενος παλληκαρίσια το αίσθημα του δικαίου. Ένα ώριμο πλάσμα, με ξεκάθαρες απόψεις και στόχους. Ένας χαρακτήρας ακέραιος... Έχουμε α ν ά γ κ η από τέτοιας ευθύτητας νέο αίμα... Το κείμενό του είναι άρτιο, εμπεριέχει τις μεγάλες αλήθειες της δικαιοσύνης, της ισότητας. Σίγουρα το παιδί έχει γερές βάσεις από το σπίτι του. Σίγουρα ρουφάει σαν σφουγγάρι όσα λέμε σχολείο. Το θαυμαστό όμως είναι ότι τα έχει ε μ π ε δ ώ σ ε ι, τα έχει κάνει κτήμα του, γι' αυτό και τα παρουσιάζει με τ ό σ η καθαρότητα σκέψης και με την διαύγεια ενός αγνού διαμαντιού... Προσβλέπουμε με ελπίδα σε τέτοια α ν ε  κ τ  ί μ η τ α  νιάτα... Ο Θεός να ευλογεί πάντα την στράτα σου, Γρηγόρη μου... 

"Η  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

Η Δημοκρατία, θεωρείται και είναι το απαύγασμα των πολιτευμάτων. Στέριωσε στην Ελλάδα μας, από τα αρχαία χρόνια. Η πόλη που την γέννησε, ήταν η Αθήνα, γι' αυτό και ονομάστηκε η "Πόλη της Δημοκρατίας".

    Μέσα στο πέρασμα των αιώνων, αποδείχτηκε ότι αποτελεί το όνειρο κάθε λαού. Για να διατηρηθεί όμως ακέραια η Δημοκρατία, πρέπει να την σεβόμαστε. Δεν έχουμε δηλαδή μόνο δικαιώματα, έχουμε και σοβαρές υποχρεώσεις απέναντί της.  Όπως: 

Να σεβόμαστε την γνώμη των άλλων. 

Να δεχόμαστε τον διάλογο. 

Να ξέρουμε ότι η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. 

Να μην κάνουμε ποτέ στον άλλον, ό,τι δεν θέλουμε να κάνουν σε μας. 

Να θυμόμαστε ότι "Διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπεραπιστώ το δικαίωμά σου να τα λες". 

Να μην μπερδεύουμε την Δημοκρατία με την αναρχία. 

    Θα πω με δικά μου λόγια, τα λόγια του ρήτορα Ισοκράτη: Η Δημοκρατία αυτοκαταστρέφεται, εάν  κάποιοι  καταχρασθούν το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, εάν μάθουν οι πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία. Τις μεγάλες αυτές έννοιες, τις γράψαμε, τις πλαστικοποιήσαμε και τις βάλαμε στην πόρτα της τάξης μας.

    Στην Δημοκρατία υπάρχει ελευθερία λόγου. 

Μπορούμε να λέμε τις σκέψεις μας, ε ά ν δεν προσβάλλουμε με τα λεγόμενά μας τον συνάνθρωπό μας.

Μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα, χωρίς λογοκρισία και φόβο.

Να μην φοβούνται οι λαοί να διεκδικήσουν τα δικαιώματα της ισότητας, της πρόσβασης στη μόρφωση, στην παιδεία, στην υγεία, στον αξιοπρεπή μισθό.

Ό λ ο ι  γεννιούνται ελεύθεροι, ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής, γιατί όλοι μας πονούμε, πεινάμε, χαιρόμαστε, αγαπάμε,αγωνιούμε, ονειρευόμαστε, το ίδιο.

    Άμα τα μεγάλα κράτη σκεφτόντουσαν τους φτωχούς λαούς, θα μπορούσαν να βοηθήσουν όσους υποφέρουν στην Ινδία, στην Βραζιλία, στην Αφρική... Θα μπορούσε ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος. Να έχει εξαφανισθεί το τέρας της πείνας που βασανίζει και εξευτελίζει τον άνθρωπο. 

Κάθε παιδί να έχει δικαίωμα στην ευπρεπή ζωή και να εξαφανιστεί η φρικτή εκμετάλλευση των παιδιών.

Να τιμωρούνται με την αυστηρότερη ποινή όσοι κακοποιούν παιδιά...

Να μην υπάρχουν αναλφάβητοι. 

Κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει από πείνα και δίψα. 

Να παταχτεί η ανεργία.  

Να θεσπιστούν νόμοι για την προστασία όλων των ζώων, άγριων και κατοικίδιων. 

Να προστατευτούν τα δάση, οι λίμνες, τα ποτάμια, το περιβάλλον μας γενικά.

    Ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει  μ ό ν ο  με τις κούφιες υποσχέσεις των αρχηγών των κομμάτων. Δεν τους πιστεύουμε πια.. Αν ήθελαν, οι ισχυροί της κάθε χώρας, θα ήταν δυνατό να πατάξουν την ανεργία και να εξαλείψουν την δυστυχία που φέρνει η ανέχεια... Και  π ρ ο τ ο ύ  κοιτάξουμε πάρα πέρα, ας δούμε μέσα στην χώρα μας πόσοι πονεμένοι, πόσοι ανήμποροι, πόσοι άνεργοι υπάρχουν...

    Ευρώπη, Ρωσία και Αμερική, λένε ότι βοηθάνε τα κράτη, πουλώντας τους την  ί δ ι α  στιγμή όπλα για να αλληλοσκοτωθούν.Τραγική ειρωνεία...

    Στην πατρίδα μας, την εποχή της τελευταίας χούντας, βύθισαν την χώρα στο δικό τους άφωνο σκοτάδι. Ευθύνονται για τον σπαραγμό στην Κύπρο, εξόριζαν αυτούς που τολμούσαν να σηκώσουν το κεφάλι και για εφτά χρόνια δημιούργησαν έναν λαό φοβισμένο, παροπλισμένο. Η δικτατορία δεν έδινε αναφορά σε κανέναν για το τι θα κάνει. Τα πάντα γίνονταν χωρίς την άδεια του λαού... Ώσπου ξεσηκώθηκαν τα νιάτα κι έπεσε στο βάραθρο η καταπίεση και το κλείσιμο του στόματος.

    Στην πόλη μας την Αθήνα, η Δημοκρατία ανέβηκε και κατέβηκε πολλές φορές, αλλά πάντα ο λαός ορθωνόταν και την ξαναέφερνε στην αγαπημένη της κοιτίδα... Λοιπόν σήμερα έχουμε Δημοκρατία, αλλά εγώ πιστεύω ότι έχουμε αστική Δημοκρατία με πολλές ατέλειες. Γι' αυτό όλοι μας πρέπει να αγρυπνούμε και να  μ η ν  φοβόμαστε να ορθώσουμε το ανάστημά μας, επιζητώντας συνθήκες για μια καλύτερη ζωή όπου θα κυβερνά το δίκαιο και η πρόοδος.

    Τέλος πάντων... Όλοι τώρα λένε "ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"...  Ε γ ώ, όμως, δεν το λέω μόνον... Το   ε ν ν ο ώ...

                                                                                          ΓΡΗΓΟΡΗΣ  ΦΩΤΟΥ