Μακάρι νά 'μουνα έν' αστεράκι, για να σου έστελνα φιλί δειλό
ή και χορτάρι φτωχό απ' την φάτνη που σε εδέχθηκε γλυκό μωρό...
Μακάρι νά 'μουνα ένα απ' τα ζώα που σε εζέσταιναν άκακα, αγνά,
μιά νύχτα άγια όπου κατέβεις, για να σκορπίσεις στην γη, χαρά...
Μακάρι νά ΄μουνα ένα πετράδι του Ιορδάνη του ποταμού,
σαν τα νερά του Εσύ βαπτίσθης κι έχυσες φώτα βαθειά παντού...
Μακάρι νά 'μουνα ένα παιδάκι από τα τόσα της Βηθλεέμ,
μόνο για ν' άκουα να λες στους γύρω:''Αφήσετέ τα ελθείν προς μέ''...
Μακάρι νά 'μουνα μιά ηλιαχτίδα, νά 'χυνα ασήμια στα θεία μαλλιά
ή κι ένα δέντρο για να ακούσω την ουρανόηχη μέλι - μιλιά...
Μακάρι νά ' μουνα δροσάτο αγέρι, μέσα στον κήπο της Γεσθημανής,
για να σου δρόσιζα το μέτωπό Σου,μόνος στην θλίψη Σου κι άλλος κανείς...
Μακάρι νά 'μουνα μικρό ανθάκι κάτω από τον άγιο, φρικτό Σταυρό,
για να δεχόμουνα στα πέταλά μου , μία σταγόνα Σου αίμα αγνό...
Μακάρι νά ΄μουνα βροχής δροσούλα, για να σου έσταζα μία σταλιά,
όταν σχισμένα τα χείλη ανοίγαν κι αχνά ζητούσε ''Νερό!'' η λαλιά...
Μακάρι νά 'μουνα εγώ το μνήμα που σε εδέχθηκε στην αγκαλιά
και το αθάνατο κορμί Σου εκράτει τρεις μέρες μόνο του, εγω'ι'στικά...
Μακάρι νά 'μουνα του τάφου ο τοίχος που σε πρωτόδε , ένδοξο, ορθό,
σ' όλη την δόξα σου και μεγαλείο, σαν αναστήθης το πρωινό...
Όμως Χριστέ μου, τρανέ Πατέρα,γλυκύτατέ μου, ξανθέ Ραββί,
στάσου κοντά μου, νιώθω χαμένη, ζω σε μιά κρύα, σκληρή αυγή...
Ένα ζητώ μόνον από Σένα,θλιμμένο μου Έαρ, ζωής Πηγή:
Δώσ' μου την δύναμη να Σε πιστεύω και να σορπάω φως και στοργή...
Κι όταν κοντά Σου θα με καλέσεις - εισάκουσέ με, παρακαλώ! -
άσε στα πόδια σου δίπλα μιά θέση και στα ουράνια για να Σε υμνώ!...
ή και χορτάρι φτωχό απ' την φάτνη που σε εδέχθηκε γλυκό μωρό...
Μακάρι νά 'μουνα ένα απ' τα ζώα που σε εζέσταιναν άκακα, αγνά,
μιά νύχτα άγια όπου κατέβεις, για να σκορπίσεις στην γη, χαρά...
Μακάρι νά ΄μουνα ένα πετράδι του Ιορδάνη του ποταμού,
σαν τα νερά του Εσύ βαπτίσθης κι έχυσες φώτα βαθειά παντού...
Μακάρι νά 'μουνα ένα παιδάκι από τα τόσα της Βηθλεέμ,
μόνο για ν' άκουα να λες στους γύρω:''Αφήσετέ τα ελθείν προς μέ''...
Μακάρι νά 'μουνα μιά ηλιαχτίδα, νά 'χυνα ασήμια στα θεία μαλλιά
ή κι ένα δέντρο για να ακούσω την ουρανόηχη μέλι - μιλιά...
Μακάρι νά ' μουνα δροσάτο αγέρι, μέσα στον κήπο της Γεσθημανής,
για να σου δρόσιζα το μέτωπό Σου,μόνος στην θλίψη Σου κι άλλος κανείς...
Μακάρι νά 'μουνα μικρό ανθάκι κάτω από τον άγιο, φρικτό Σταυρό,
για να δεχόμουνα στα πέταλά μου , μία σταγόνα Σου αίμα αγνό...
Μακάρι νά ΄μουνα βροχής δροσούλα, για να σου έσταζα μία σταλιά,
όταν σχισμένα τα χείλη ανοίγαν κι αχνά ζητούσε ''Νερό!'' η λαλιά...
Μακάρι νά 'μουνα εγώ το μνήμα που σε εδέχθηκε στην αγκαλιά
και το αθάνατο κορμί Σου εκράτει τρεις μέρες μόνο του, εγω'ι'στικά...
Μακάρι νά 'μουνα του τάφου ο τοίχος που σε πρωτόδε , ένδοξο, ορθό,
σ' όλη την δόξα σου και μεγαλείο, σαν αναστήθης το πρωινό...
Όμως Χριστέ μου, τρανέ Πατέρα,γλυκύτατέ μου, ξανθέ Ραββί,
στάσου κοντά μου, νιώθω χαμένη, ζω σε μιά κρύα, σκληρή αυγή...
Ένα ζητώ μόνον από Σένα,θλιμμένο μου Έαρ, ζωής Πηγή:
Δώσ' μου την δύναμη να Σε πιστεύω και να σορπάω φως και στοργή...
Κι όταν κοντά Σου θα με καλέσεις - εισάκουσέ με, παρακαλώ! -
άσε στα πόδια σου δίπλα μιά θέση και στα ουράνια για να Σε υμνώ!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου