ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ!

Τον λένε Ελευθέριο, άντρας της πρώτης κόρης.
Ξεχωριστό απόσταγμα είδους αρσενικού.
Ειλικρινής και λογικός πατά στα δυό του πόδια,
με μέγα του προτέρημα, τον στόχο του καλού!...

Κρατά γερά το σπιτικό, συντρέχει την συμβία...
Πατέρας τρυφερότατος μ΄αρχές κι ιδανικά.
Μες στην ζεστή του αγκαλιά κρατάει τους βλαστούς του
- δυό λιονταράκια που βουτούν στην πατρική φωλιά!

Κρεμά στο κάθε χέρι του γερά από την μέση,
ολόρθος ενώ στέκεται, το κάθε του παιδί.
Κι αυτά, γελώντας φτερακούν λες κι είναι αεροπλάνα
- υπέροχη, μαγευτική και τρυφερή στιγμή!...

Διαβάζει, τρέχει, βοηθά, γυμνάζει τα παιδιά του.
Σαν λιόνταρος ξαπλώνεται - αχώριστοι κι οι τρεις...
Όμοια κουτάβια τα μικρά τριγύρω του γυρνάνε
ή σκαρφαλώνουν πάνω του και παίζουν ευτυχείς...

Κι η λιονταρίνα απέναντι περήφανα κοιτάζει
την όμορφη φαμίλια της που λάμπει από χαρά!
Η μάνα Ελπίδα σκέφτεται τότε να ζωγραφίσει,
την ευτυχία που θωρεί, επάνω στον καμβά...

- Λευτέρη, πάντα πρόσεχε την άγια φαμελιά σου.
Πατέρας πρώτος, σύζυγος σωστός και τρυφερός.
Να είναι πάντα οδηγός το δίκιο της καρδιάς σου
και να φωτίζει γύρω σου, το πατρικό σου φως!!...

--------------------------------------------------------------------------------------
Πάντοτε έτσι!!!
Το άγρυπνο μάτι, της πεθερούλας σου !!!!!!!