ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ [1987]
Κυκλαμινάκι φύτρωσε επάνω στην ραχούλα,
ροδί φλουρί
και κράτησε το λιόγερμα μαζί με την βροχούλα,
ροδί ψυχή.
Σαν πορσελάνινο φιλί ριγάει μες στο δείλι.
Το τρυφερό κορμάκι του, η πάχνη το 'χει στείλει.
Κυκλαμινάκι γέλασε και στόλισε τα πλάγια,
ροδί φλουρί...
Σαν καμπανούλα βιολετιά κουδούνισε με μάγια,
ροδί ψυχή.
Μικρούλια αστέρια καταγής, φαντάζουν σκορπισμένα,
τα ροδοδάκρυα της βροχής - κυκλάμινα ανθισμένα...
Δειλά χαμόγελα λιλά, στις όχθες κεντημένα,
το κεφαλάκι τους σεμνά, ορθώνουν σαστισμένα!!...
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΟΘΟΣ
Φύτεψα: το κουδούνισμα τ' άστρων,
την ανάσα των κρίνων,
το μετάξι του μπάτη,
βαθιά στην καρδιά.
Ζήλεψα: το τραγούδι των κάστρων,
το κορίτσι των μύρων
την μαγεία του μάντη,
παλιά χρόνια, γλυκά....
Τώρα: στο γρανάζι της πλήξης,
στην κορνέτα του μόχθου,
στο αλφάδι του πόνου,
κοινωνία ψευτιά.
Θέλω: να λουφάξω στις ρίζες,
μιάς νερά'ι'δας το θρέμμα,
να γκρεμίσω του χρόνου
την φιδίσια γητειά....
Και τότε: να ορμήσω με τ' άτι,
να ξεσχίσω τα πλάτη
και να γείρω ιππότης,
στην ποδιά της γιαγιάς...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Κυκλαμινάκι φύτρωσε επάνω στην ραχούλα,
ροδί φλουρί
και κράτησε το λιόγερμα μαζί με την βροχούλα,
ροδί ψυχή.
Σαν πορσελάνινο φιλί ριγάει μες στο δείλι.
Το τρυφερό κορμάκι του, η πάχνη το 'χει στείλει.
Κυκλαμινάκι γέλασε και στόλισε τα πλάγια,
ροδί φλουρί...
Σαν καμπανούλα βιολετιά κουδούνισε με μάγια,
ροδί ψυχή.
Μικρούλια αστέρια καταγής, φαντάζουν σκορπισμένα,
τα ροδοδάκρυα της βροχής - κυκλάμινα ανθισμένα...
Δειλά χαμόγελα λιλά, στις όχθες κεντημένα,
το κεφαλάκι τους σεμνά, ορθώνουν σαστισμένα!!...
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΟΘΟΣ
Φύτεψα: το κουδούνισμα τ' άστρων,
την ανάσα των κρίνων,
το μετάξι του μπάτη,
βαθιά στην καρδιά.
Ζήλεψα: το τραγούδι των κάστρων,
το κορίτσι των μύρων
την μαγεία του μάντη,
παλιά χρόνια, γλυκά....
Τώρα: στο γρανάζι της πλήξης,
στην κορνέτα του μόχθου,
στο αλφάδι του πόνου,
κοινωνία ψευτιά.
Θέλω: να λουφάξω στις ρίζες,
μιάς νερά'ι'δας το θρέμμα,
να γκρεμίσω του χρόνου
την φιδίσια γητειά....
Και τότε: να ορμήσω με τ' άτι,
να ξεσχίσω τα πλάτη
και να γείρω ιππότης,
στην ποδιά της γιαγιάς...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου