Η ζωή του αρχιστράτηγου της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ξεσηκώνει στην ψυχή μας κύματα συγκίνησης, θαυμασμού και άκρατου πατριωτικού ενθουσιασμού.Σήμερα θα μιλήσουμε για τις ημέρες εκείνες που όλη η Ελλάδα προσευχόταν για τον άνδρα - σύμβολο του Γένους μας... Λοιπόν..
Στον γάμο του γιου του Κολοκοτρώνη, Κολίνου, ο βασιλιάς Όθωνας, διοργάνωσε χοροεσπερίδα στο παλάτι.Πήγαν όλοι. Κάποια στιγμή ο Κολοκοτρώνης, πλησιάζει τον Όθωνα.
''Βασιλιά μου, δεν λες να πάψουν τα βαλς και να αρχίσουν τα τσάμικα, γιατί ο κόσμος βαρέθηκε; Και μη φοβάσαι, θα προσέξουμε τον πολυέλαιο!!''
Το είπε, διότι σε μια άλλη παρόμοια βραδιά, οι πρώην Αγωνιστές, πάνω στο κέφι του χορού, πηδούσαν τόσο ψηλά, που τα τσαρούχια τους, τα οποία στην φούντα μπροστά είχαν κρυμμένο κοφτερό λεπίδι για τις ανάγκες της μάχης, έφτασαν τον πολυέλαιο, με αποτέλεσμα να τον γκρεμίσουν!!! Ο Όθωνας έφερε άλλον καινούριον και από τότε έμεινε η φράση:''Σιγά τον πολυέλαιο!!'' Ακούγοντας τον στρατηγό, ο Όθωνας γέλασε και διέταξε την ορχήστρα ν' αλλάξει σκοπό. Και το κέφι άναψε!
Κάποια στιγμή, ο Γέρος ένιωσε αδιαθεσία... Σηκώθηκε, ευχαρίστησε και έφυγε... Στο σπίτι του, η γυναίκα του τον έγδυσε και τον έβαλε στο κρεβάτι... Δεν ήταν καλά... Άρχισε να ροχαλίζει περίεργα... Ήταν κάτι σαν ρόγχος... Όταν έπεσε σε κώμα, ένας απεσταλμένος από την κυρά, έτρεξε στο παλάτι και το είπε στον Όθωνα. Εξ άλλου, το σπίτι του ήταν κοντά, απέναντι απ' το παλάτι, εκεί που σήμερα είναι η οδός Κολοκοτρώνη και Λέκκα,
Ο Όθωνας έστειλε αμέσως γιατρό που διέγνωσε έμφραγμα. Τίποτε δεν του έκαναν οι βδέλλες και τα γιατροσόφια. Την δεύτερη ημέρα, ο Γέρος κάλεσε κοντά του τα παιδιά του. Τους είπε να είναι μονιασμένα και ξεψύχησε. Το κλάμα του γιού του Γενναίου, ήταν σπαραχτικό. Αυτός ο ήρωας της Κλεφτουριάς, λύγισε σαν παιδί μπροστά στον λατρεμένο πατέρα του. Την άλλη ημέρα, οι φούρνοι δεν έψησαν. Τα μαγαζιά δεν άνοιξαν. Το πένθος ήταν πανελλαδικό... Τον έβαλαν για πάνδημο προσκύνημα. Όταν περνούσε η σωρός κάτω από το παλάτι, ο Όθωνας χαιρέτησε από το παράθυρο, αληθινά θλιμμένος...Ο λαός που τον ακολούθησε στην τελευταία του κατοικία, σχημάτιζε ουρά πολλών χιλιομέτρων...Ό λ η η Ελλάδα πενθούσε τον πρωτεργάτη της Λευτεριάς της....
Του είχαν βάλει την περικεφαλαία του, τον ασημένιο θώρακά του και, κάτω από τα πόδια του έβαλαν την τούρκικη σημαία, για να την πατάει πάντα!! Ωκεανός ο κόσμος που τον συνόδεψε στο Πρώτο Νεκροταφείο. Σήμερα εκεί ορθώνεται το άγαλμά του,πάνω από το κενοτάφιό του... Η περικεφαλαία και ο θώρακάς του, φυλάσσονται στο Πολεμικό Μουσείο, στην Παλαιά Βουλή.
Και απ' έξω, υψώνεται το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, καβάλα στο άλογό του. Αγέρωχος ο εθνικός μας ήρωας, δείχνει με το υψωμένο χέρι του ότι πρέπει να τραβάμε πάντα μπροστά με γνώμονα την ομόνοια, την φιλοπατρία και την μόρφωση που καταρρίπτει κάθε είδους σκλαβιά. Γι' αυτό και λέγεται πως το χέρι του δείχνει προς το Πανεπιστήμιο, την κοιτίδα της προόδου και των υψηλών ιδεών..
Πιο πάνω έγραψα κενοτάφιο κι αυτό, διότι τα οστά του λατρεμένου ήρωα, βρίσκονται πλέον στην Τρίπολη, από το 1930. Ο ίδιος ο Εέυθέριος Βενιζέλος συνόδευσε την διακομιδή των ιερών λειψάνων, κατόπιν θερμών αιτημάτων από τους Αρκάδες, οι οποίοι ζητούσαν διακαώς, να ταφεί ο Κολοκοτρώνης, στα αγαπημένα του χώματα....
Τέτοιες μεγάλες για το Έθνος μας ημέρες, μια ιερή συγκίνηση διατρέχει το κορμί όλων μας... Αγώνες, θυσίες, ιδανικά, ελπίδες, ορμή, υπερηφάνεια, μας κατακλύζουν σύγκορμους... Το τραγούδι του Ζαλόγγου πλεγμένο με το μπουρλότο του Κανάρη, τη νικητήρια κραυγή του Νικηταρά του Τουρκοφάγου και την σοφία του Γέρου του Μοριά...Στην επέτειο της εθνικής μας εορτής της 25ης Μαρτίου του 1821 με τον διπλό συμβολισμό, Πατριωτικό και Θρησκευτικό, θα π ρ έ π ε ι σε ό λ α τα μπαλκόνια να κυματίζει υπερήφανη, η ιερή γαλανόλευκη σημαία μας!!!!! Απ' άκρη σ' άκρη, όπου υπάρχει Ελληνισμός να υψωθούν οι ελληνικές σημαίες, σαν ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μας, σε όλους τους ήρωες και τις ηρωίδες που θυσιάστηκαν για την Λευτεριά, μέσα στο δ ι ά β α της τρισχιλιάχρονης Ιστορίας μας....
Στο σχολείο, ένα από τα αγαπημένα μας μαθήματα, ήταν η Ιστορία... Αν λοιπόν ήμουν στην τάξη μου, θα σηκωνόμασταν όλοι όρθιοι- δασκάλα και παιδιά- και θα φωνάζαμε με όλη την δύναμη της καρδιάς μας:
'' Ήρωες, σας ευχαριστούμε!! Δ Ε Ν Ξ Ε Χ Ν Α Μ Ε!!Ούτε θα ξεχάσουμε π ο τ έ! !!!ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ!! ΖΗΤΩ ΤΟ 1821 !!! Ζ Η Τ Ω Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ !!! Ζ Η Τ Ω !!!!!!! ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου