ΕΝ ΕΞΑΛΛΩ [Κι ας το λέω κι αυτό με ρυθμό...]

Μπήκα στο σώμα των απεργών,
εκατεβαίναμε την Αχαρνών.
Μ' όλη την δύναμη βαθιά φωνάζω...
Θέλω τους αίτιους να τους ντροπιάζω...

Μπροστά μου πάει μιά κοπελιά,
κρατά σημαία με λεβεντιά...

Σμίξαμε μ' άλλους νέους πολλούς,
χαιρόσουν πάντα να μας ακούς...
Πανό,συνθήματα ωκεανός,
παππούς μεσήλικας μπαίνει κι αυτός...

Το βήμα ανοίγω, βγαίνω μπροστά
και η κοπέλα, χαμογελά...

Δεν ξέρω πότε βγήκε καπνός,
κουκουλοφόροι τρέχουν ομπρός...
Εμείς βαδίζαμε ειρηνικά,
μιά ομάδα ματ, μας σταματά...

''Τους ταραξίες πιάστε παιδιά!!''
δίπλα η νέα λέει δυνατά...

Και τότε γίνηκε ένας χαμός...
Τα ματ μάς σπρώχνουνε, μην βγούμε εμπρός.
Μολότωφ πέφτουνε, ό χ ι από μάς,
μα, ξύλο πέφτει κι εσύ πονάς...

Θέλεις το δίκιο σου και αντιδράς,
μα ο '' Νόμος'' φώναξε: ''Συ, μην μιλάς!!''

Κι εκεί στην Όθωνος προς στην Βουλή,
πέφτει, δίπλώνεται ένα παιδί...
Όλο το Σύνταγμα, στέκει, κοιτά
κι η φασαρία γύρω κρατά...

Και τότε τρέχει η κοπελιά,
παίρνει τον νέο στην αγκαλιά.
''Θα ζήσει!!'' φώναξε...Τρέχει γιατρός.
"ΖΉΤΩ!!'' κραυγάζει, γύρω ο Λαός!!!

Η απλή πορεία σταμάτησε δω,
μιά πίκρα νιώθω, δεν περπατώ...
Στέκω και βλέπω την κοπελιά.
Προς την Βουλή δείχνει γροθιά...

Βλέπω το χέρι της, αιμοραγεί,
μ' αυτή με πείσμα, το αγνοεί...
''Μιά χούφτα ανάρχους, πώς δεν μπορούν,
τα ματ να πιάσουνε;'' όλοι ρωτούν.

Γύρισα σπίτι μου μες στην καπνιά
Στην κλούβα σέρνανε τόσα κορμιά...
Ένας ρεπόρτερ μένει κουφός,
σαν σκάει στα πόδια του μηχανισμός...

Και η ''βουλή'' μου, πιο θαρρετά,
ν'ανοίξω λέει πια τα φτερά.

Όσο κι αν μοιάζουνε δράκοι κακοί,
οι πουλημένοι δεν είν' κρυφοί...
Δεν τους πιστεύει πια ο Λαός.
Για δες, σηκώνεται !! Λάμπει στο φως !!!

--------------------------------------------------------------------------------------
Αληθινό γεγονός το ότι κουφάθηκε ο δημοσιογράφος από εκπυρσοκρότηση. Ελπίζω η ακοή του ανθρώπου να επανήλθε...
--------------------------------------------------------------------------------------