ΣΤΗΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΑ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΧΑΡΙΤΙΝΗ...

Πάντα σε έλεγα: ''Χαριτωμένη!''
Πυκνά μαυρόμαλλα και τσαχπινιά!
Λεπτή μεσούλα σαν δαχτυλίδι
και μιάν ολόλευκη, γλυκιά θωριά!

 Καλή μαθήτρια εις το σχολείο,
πάντα πανέτοιμη και σοβαρή.
Καμάρι ήσουν των δυό γονιών σου,
περνούσες κι έλεγαν: ''Μιά λυγερή!!''

Τα χρόνια πέρασαν κι έγινες μάνα...
Τρία βλαστάρια, λεβεντονιοί,
ρίχνουν χρυσάφι μες στην καρδιά σου...
Αυτά σου φέρανε την χαραυγή...

Πέρασες μπόρες, μα βρήκες θάρρος,
για να αντέξεις κάποια δεινά,
όμως τριγύρω σου ανθοφορούσαν,
 οι γιοί σου πού 'κλεινες στην αγκαλιά...

Αχ, Χαριτίνη μου, κι εσύ γιαγιούλα
σε λίγο θά 'σαι, θα το ιδείς!
Θα τρέχεις πάλι σαν νιό κορίτσι
για το εγγόνι σου και, θα μπορείς!!

Οι αναμνήσεις θα μας ενώνουν,
τα τόσα όνειρα και οι χαρές!
Κ ι όταν σε σκέφτομαι, πάντα θα βλέπω,
την φίνα κόρη πού 'σουνα  χτες!!!...

---------------------------------------------------------------------------------------

Για μένα φιλενάδα μου, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είσαι πάντα  η ''Χαριτωμένη'', μαυρομαλλούσα κοπελιά με τον γαλήνιο χαρακτήρα και την μέση δαχτυλίδι!
                                         Με όλη μου την αγάπη και 1000 ευχές, η συμπατριώτισσά σου
                                         Κεφαλονίτισσα και συμμαθήτριά σου,  Πολυάνθη....