ΘΑ 'ΘΕΛΑ...

Νά 'χα τον ήλιο γι'  άλογο, τ' αστρί για χαλινάρι ,
                                                   τ' αγέρι για οδηγό.                                                         
Να πέταγα, να έσκιζα βουνά, θάλασσες, δάση,
να έφτανα,να στέριωνα κει που στον νου μου ζω...

Να φίλαγα το χώμα σου πεντάμορφη Νερά'ι'δα,
να ζούσα μες στο μύρο σου, μες στην χρυσή λιακάδα...
Να με κοιμούσε η θάλασσα με το μουρμούρισμά της,
 να ζούσα και να ξύπναγα στα γαλανά νερά της...

Να μην ξεριζωνόμουνα ποτέ από σιμά σου,
                                                    αθάνατη Παλλάδα!
Να ζούσα και να πέθαινα μέσα στην αγκαλιά σου,
αείμνηστη,πανέμορφη, αιώνειά μου, Ελλάδα!!!!


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτό το ποίημα έχει...ιστορική αξία!!!Το έγραψα τον χειμώνα του...1966!!!!Ίσως νά είναι και το 1ο ή 2ο ποίημα που έγραψα!! Κάποια εργασία μάς είχαν βάλει στο Λύκειο. πήρα ένα στυλό και άρχισα...να γράφω!!! Έτσι, ξαφνικά!! Τότε στην εφηβεία πέρασα  μεγάλο χρονικό διάστημα που στο σπίτι μιλούσα με...ίαμβο 15σύλλαβο!!! Ώσπου αποφάσισα να καταγράφω πλέον τις σκέψεις μου επί χάρτου!!!!  Και τα χρόνια κύλησαν!!...