ΤΟ ΝΗΣΙ

Δεν σε ξεχνώ κι αν θα βρεθώ μες στ' ουρανού τα πλάτια...
Έχεις ' μορφιές, χρυσές καρδιές και νερα'ι'δένια μάτια!

Κι αν θα πονάς, θα βρεις γιατρειά στα γαλανά τα αιθέρια...
Στα δίχτυα των ψαράδων μας, κατρακυλούν τ' αστέρια!

Χρυσή αυγή, σπίτια λευκά και ρόδινες βαρκούλες...
Σεργιάνι κάθε απόβραδο στις ρούγες οι μικρούλες!

Στις γλάστρες, στα μπαλκόνια μας, βασιλικός φουντώνει
και τόνε ρίχνει η νιά σεμνά, γι' αυτόν που βαλαντώνει!

Μικρό νησί, φίνα παιδιά, τραγούδι και ο πόνος...
Καντάδες στα παράθυρα και της καρδιάς ο τόνος!

Σε πλάνους τόπους κι αν ριχτείς,ένα ποθεί η ψυχή σου:
Με μιά κιθάρα στο νησί να σβήσει κι η πνοή σου...                                  [1969]