Μια μεγάλη μορφή της Επανάστασης του 1821 είναι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Σε αυτό το κείμενο θα παραθέσουμε φράσεις του και στιγμιότυπα από την ζωή του ήρωα. Είχε λοιπόν πει:
"Το Γένος, ποτέ δεν υποτάχθηκε στον σουλτάνο.Είχε πάντα τον βασιλιά του, τον στρατό του, τα κάστρα του. Βασιλιάς του, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Στρατός του, οι Αρματολοί και οι Κλέφτες. Κάστρα του, η Μάνη και το Σούλι".
Στη μάχη με τον Δράμαλη, για να ξεγελάσει τον εχθρό, σκαρφίστηκε διάφορα. Διέταξε να βάλουν κάπες και φέσια σε κοτρώνια και κλαριά, για να φαίνονται ασκέρι.'' Μουλάρια φορτωμένα άρματα "να αραδίζουνε ούλο ένα, ούλο τα ίδια" "Παλικάρια να χορεύουνε σε κάθε ισαδάκι και να φοβερίζουνε πότε θα φάνε εχτρούς", για να βλέπουν οι άλλοι ποσο υψηλό φρόνημα έχουν..." "Και ταχυδρόμους να φτάνουνε ιδρωμένοι και λαχανιασμένοι, να μας λένε πως έρχονται ασκέρια με χιλιάδες νομάτους", για να τρομοκρατηθούν οι Τούρκοι από το μέγεθος της στρατιάς μας!! "Και τις νύχτες να καίνε φωτιές ολοτρόγυρα, να φαίνονται τα βουνά μας γεμάτα κλεφτουριά".
Κατά την διάρκεια της μάχης με τον Δράμαλη, είδε ο Κολοκοτρώνης έναν βοσκό να προσεύχεται: "Παναγιά μου,βοήθα μας!" μονολογούσε. "'Ορέ Έλληνα, τι στέκεσαι έτσι; Πήγαινε και συ να σκοτώσεις Τούρκους!" του φώναξε ο Θοδωρής. "Δεν έχω Καπετάνιε, άρματα! Πώς να τους σκοτώσω;;" "Με το ραβδί σου ορέ, σκότωσε έναν Τούρκο, πάρε τα άρματά του και μ' αυτά έπειτα σκότωσε κι άλλους!!"... Η μάχη συνεχιζόταν τρομερή.. Έληξε με υπερήφανη νίκη των Ελλήνων. Κάποια στιγμή, ένας αρχοντυμένος νέος πλησιάζει τον Κολοκοτρώνη.
"Καπετάνιε! Να 'μαι!" "Ποιος είσαι εσύ βρε;;" "Δεν με γνώρισες Καπετάνιε; Εγώ είμαι ο τσοπάνης που μ' έστειλες να σκοτώσω Τούρκους με την μαγκούρα μου!Έκανα όπως μου είπες!"
Και ο Κολοκοτρώνης, απλώνοντας το χέρι του συγκινημένος στον ώμο του παλικαριού, του λέει: "Εύγε σου Έλληνά μου! Εύγε!!"
Μια φορά πήγαινε ο Θοδωρής με τους Κλέφτες του σ' ένα χωριό.
"Θα πάτε με μεγάλη προσοχή στο κέντρο του χωριού, στην πλατεία και να δείτε αν υπάρχουν σπουργίτια και άλλα πουλιά εκεί γύρω", είπε σε δυο απ' τους δικούς του. "Μα Καπετάνιε μου..." "'Τι μα και ξεμά; Δν καταλάβατε, ε;; Λοιπόν, ακούστε... Αν ήρθαν κατά δώθε οι Τούρκοι που είδαμε από μακριά, δεν θα βρείτε κανένα πουλί, γατί με τον σαματά θα τρόμαξαν και θα έφυγαν... Αν όμως δείτε, πάει να πει πως δεν μπήκαν στο χωριό, οπότε μπορούμε να πάμε ελεύθερα!Βλέπετε λεβέντες μου, στον πόλεμο πρέπει να προσέχουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια... Αμέτε τώρα στο καλό!!"
Κάποτε ο Όθωνας του έδειξε τους νέους νόμους. Ο Κολοκοτρώνης τους κοίταξε, κούνησε το κεφάλι και είπε: "Οι βιολιτζήδες άλλαξαν βασιλιά μου, ο χαβάς μένει ο ίδιος..."
Οι ιστορίες γύρω από τον Γέρο του Μωριά δεν έχουν τέλος και θα παραμένει πάντα σύμβολο απαράμιλλης ανδρείας και αγνού πατριωτισμού.
-------------------------------------------------------------------------
Υ. Γ Για το τέλος του ήρωος στρατηγού της νίκης, του Αθάνατου Γέρου του Μοριά, μεθαύριο, στο 2ο μέρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου