Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

21 NΟΕΜΒΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ "ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΡΕΛΟΥΣ"

" Μπουρμπουρέλια" 


Στη Σάμη της Κεφαλλονιάς, τα Εισόδια της Θεοτόκου, λέγονται και «της Μπουρμπουρελούς», της Παναγίας δηλ. της Μπουρμπουρελούς. Αυτό το όνομα έχει παρθεί από το τοπικό φαγητό που φτιάχνουν εκείνη τη μέρα οι Κεφαλλονίτες. Κάθε 21 Νοεμβρίου το γιορτινό τραπέζι είναι διαφορετικό από τ’ άλλα… Τρώνε μόνο όσπρια μαγειρεμένα με ειδική συνταγή που λέγεται «Μπουρμπουρέλια».

Οι νοικοκυρές από βραδύς βάζουν στο μούσκιο διάφορα όσπρια ανακατωμένα: φακές, ρεβύθια, φασόλια, σιτάρι. Την άλλη μέρα, τα όσπρια αυτά βράζονται από το πρωί γιατί θέλουν μπόλικο χρόνο μέχρι να γίνουν. Όταν όμως ετοιμαστούν, δίνουν μια γλυκιά γεύση, λόγω του σιταριού που περιέχουν.

Το φαγητό αυτό σύμφωνα με την παράδοση, στα παλιά χρόνια γινόταν ειδικά για τους φτωχούς και τους γεωργούς… Σε κάθε μεγάλη γιορτή μαγείρευαν κρέας. Όμως στις 21 του Νοέμβρη, όταν οι γεωργικές εργασίες είναι στο φόρτε τους, για να τιμήσουν τα καλούδια της μάνας γης, μαγείρευαν τα όσπρια ανακατωμένα… Άσε που ήταν και μια βατή λύση καθ’ όσο η αγορά του κρέατος δεν ήταν μια φθηνή λύση για τις τσέπες των βιοπαλαιστών αγροτών. Έτσι καθιερώθηκε η Παναγία η Μπουρμπουρελού, προστάτιδα μάνα των απανταχού γεωργών και τα πολύ αγαπητά σε όλους μπουρμπουρέλια…

Αυτό βέβαια θυμίζει τις αρχαίες καταβολές μας. Τη θεά Δήμητρα, τις φθινοπωρινές εορτές και την απόδοση στη θεά της λαϊκής λατρείας με αναίμακτες θυσίες από τα προϊόντα της γης, το μόχθο των φτωχών.

Σήμερα ακόμα συνεχίζεται το έθιμο αυτό. Τα παιδιά προσθέτουν λίγη ζάχαρη στο πιάτο τους που έρχεται και γίνεται απολαυστικότατο ένεκα του σιταριού.

Στο σπίτι μας, ο πατέρας και η μάνα έβαζαν λάδι και το έτρωγαν όπως τα άλλα όσπρια.

Η αδερφή μου όμως και εγώ προσθέταμε ζάχαρη κι ερχόταν το ζουμί και μέλωνε, γινόταν σαν σιρόπι!… Ευλογημένο στάρι!

Στο πατρικό μας «της Μπουρμπουρελούς» ήταν από τις λίγες φορές που εμείς τα παιδιά τρώγαμε όσπρια χωρίς γκρίνια προς μεγάλη ανακούφιση των γονιών μας και όταν αφήναμε κάτω τα κουτάλια η ευχή: «Άντε! Δόξα να ’χει η Χάρη της! Και του χρόνου!» λεγόταν με πλατύ χαμόγελο και αληθινή προσδοκία…

(Εμφανίσεις filonas.gr: 1.870)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου