ΓΙΑΤΙ;

Επειδή μήνα Μάιο έγινε η καταστροφή στην Τράπεζα «ΜΑΡΦΙΝ»




Είμαι το αγέννητο Ελληνόπουλο.
Το Ελληνόπουλο που δεν αφήσατε ΕΣΕΙΣ
να γεννηθεί…
Το Αύριο που εσείς γκρεμίσατε στους καπνούς του μίσους σας…
ΕΣΕΙΣ που βάλατε τελεία σε τέσσερις ζωές άσπλαχνα…
Ατιμώρητα; Ως πότε; Ως πότε θα καίτε, θα αφανίζετε, θα συντρίβετε,
θα καταστρέφετε;
Δεν είδα τον ήλιο, την θάλασσα, τον Παρθενώνα…
Κι η μάνα μου νέα, τριάντα δύο χρονών κοπελούδα…
Σπούδασε, ερωτεύθηκε, παντρεύτηκε…
Χθες βράδυ γέλαγε με τον Λαζόπουλο…
Σήμερα το πρωί φίλησε τον πατέρα, ήρθε στην δουλειά, γέλασε, μίλησε,
σκέφτηκε…
Ώσπου ήρθαν οι μολότοφ…
Σταθήκατε μπροστά στην μοίρα μας και είπατε: «Ως εδώ… Δεν με νοιάζει».
Και ξάφνου οι ήλιος έγινε μαύρος. Χάθηκε η ανάσα…
Ένα τζάμι μας χώριζε από την ζωή… Μα δεν προλάβαμε…
Η τελευταία της σκέψη σε μένα…
Κι όλα πνίγηκαν στην μαύρη καταχνιά…
Η μάνα μου δύο χιλιοστά απ’ τον αέρα… Ο συνάδελφος κάποια σκαλοπάτια από
την ξαστεριά…
Και η άλλη κοπελιά κάπου εκεί…
Τέσσερις ψυχές μια όμορφη μέρα του Μάη…
«Μέρα Μαγιού» μισέψαμε…
Εγώ, παρέα με την όμορφη κοπέλα που δεν θα την πω ποτέ: μάνα, μητέρα, μαμά...
Πίσω μας το κλάμα, ο σπαραγμός του πατέρα…
Αλήθεια, θα είχα γιαγιά, παππού;
Θα ρωτήσω τη μαμά εδώ ψηλά…
Στα γαλάζια σύννεφα μέσα…
Στον χρυσό τον ήλιο πλάι…
Μακριά από εσάς σκοτεινά πλάσματα της χώρας μου…
Μακριά από το δολοφονικό χέρι σας…
Βαδίζω στα ουράνια…
Μου στερήσατε τόσα πολλά…
Μαύρες λίμνες τα μάτια των παππούδων…
Άφησε η μάνα τους λεμονανθούς του γάμου πίσω…
Δεν θα φορέσω ποτέ το γαλάζιο ζιπουνάκι και τις ροζ καλτσούλες…
Θα μείνουν εκεί να περιμένουν, μα εγώ δεν θα φανώ…
Με Δούρειο Ίππο την μάνα μου ταξιδεύω γι’ αλλού…
Να ζείτε πάντα με τις τύψεις σας, αν έχετε μια σταλιά συνείδηση…
Και κάποια μέρα ίσως χαρώ…
Θα είναι όταν μάθω πως σας συνέλαβαν…
Πως επιτέλους πληρώσατε…
Εσείς, οι δυνάστες της ζωής…
Εσείς, οι «δυνατοί λίγοι».
Για την ώρα ανεβαίνω ψηλά, αγκαλιά με την μαμά μου,
παρέα με άλλα δυο παιδιά…
Ανεβαίνουμε στον Θεό γεμάτοι απορία και ένα τεράστιο: «ΓΙΑΤΙ;»
Κι ένα παράπονο μεγάλο: «Μα, εμείς δεν ήμασταν οι «καλοί»:
Τα παιδιά των εννιακοσίων (;) ευρώ…
Δεν το ξέρατε; Δεν σας ένοιαζε;
Κι εγώ; Να μην προλάβω να δω τον ήλιο του Παρθενώνα;
Γιατί Ποιος θα μου πεί;
Είμαι το αγέννητο Ελληνόπουλο…
Το Ελληνόπουλο που δεν αφήσατε ΕΣΕΙΣ να γεννηθεί…

-------------

(Θα αλλάξετε; Γρηγορείτε.
Αύριο μπορεί να είστε ΕΣΕΙΣ στην θέση που είμαι εγώ τώρα…
Εδώ … Στον ουρανό…)

Τετάρτη 05/05/2010 ώρα 11:30 μ.μ.

------------
Υ.Γ.Σ. Σας αναρτώ αυτό που έγραψα τότε με οργή και σπαραγμό καρδιάς, με αφορμή την τρομακτική, ολέθρια φωτιά στην Τράπεζα «ΜΑΡΦΙΝ». Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε…Π ο τ έ…

Πολυάνθη Βουτσινά

Δασκάλα

(Εμφανίσεις filonas.gr: 723)