ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ - ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΠΛΕ

Η θάλασσα απέναντι ζωντανή, τρεμουλιαστή, γαλάζια.

Έναν τόνο πιο σκούρο τα κοντινά βουνά.

Αραχνοΰφαντο γαλάζιο, τα μακρινά.

Ζαχαρί γαλανό ο ουρανός.

Στην παμπ μπροστά, άσπρες καρέκλες και τραπεζάκια δίπλα στο κύμα.

Στο μαγνητόφωνο το «Ραναγουέη» του Ντελ Σάννον.

Στο μπαρ σερβίρει ποτά ο εικοσάχρονος νησιώτης.

Λίγοι ακόμα οι πελάτες. Δυο ζευγάρια μόνον, στο γέρμα του ήλιου.

Άσπρο, γαλάζιο και νιάτα…

Κι εγώ, στ’ αντίπερο σπιτάκι, παρατηρητής.

Τσετσέλια, χαρτάκια και τζατζαμίνια ένα γύρω.

Στην πάνινη πολυθρόνα μου ακουμπά η καρδιά μου γεμάτη πέλαγα.

Ιόνιο γαλάζιο, αφροστόλιστο, καθάριο, μαγικό.

Οι ρίζες... Η σκέψη, το τρέμουλο της ψυχής…

Οι αναμνήσεις…

Φύκια στα πόδια, βότσαλα στα χέρια, άνεμοι στα μαλλιά

Η ανάσα της θάλασσας σ’ ένα κοχύλι, πάνω στ’ αυτί σου.

Ένα σεντούκι κροκάλες του Μύρτου.

Και γοργόνας όνειρα… Ο Μύρτος…

Κόλποι αστραφτεροί, άσπροι στα ριζά γκρεμού.

Νερό αρσενικό, πλάσμα ζωντανό, αντρίκιο…

Θεότητα αρσενικιά που καιροφυλακτεί.

Μόνο το βράδυ ζωντανεύει και βγαίνει σεργιάνι

στην άσπρη άμμο.

Σημάδια, ίχνη από μνήμες παλιές που σβήνουν το θαμποχάραμα

Κι ο Θεός το πρωί νερό πάλι... Απέραντο, γαλάζιο,

βαθύ, τρεμουλιαστό, γλαρό, βελούδινο και μυστικό.

Σπηλιές για κρυψώνες τριτώνων.

Θεόρατα σκοτεινά ανοίγματα της ψυχής και των βράχων.

Χλωμές πριγκίπισσες πάνω στο κάστρο και ποπολάροι στις στράτες.

Βεντάλιες βενετσιάνικες, ομπρελίνα μεταξωτά, καντρίλιες και μπόλια υφαντή. Καντάδα, αριέτες, λαντώ και βάρκες.

Μία μπουρού κι η σκέψη πειρατής, κουρσάρος στο πέλαγος…

Ένα ημίψηλο κοντά σε μιά βάρκα…

Κι ένας πύρινος ριζοσπάστης στη φλόγα του αγώνα…

Τα φώτα αντίκρυ άναψαν και οι σκιές πλήθυναν.

Ο φλοίσβος στ’ αυτιά, κιθάρα π’ ακομπανιάρει…

Τα νιάτα κει στον καφενέ, σκεπάσανε τον χώρο.

Στον δρόμο ανάμεσά μας, βολτάρει το σήμερα.

Διάφανη πορσελάνη, το γαλάζιο γύρω μου.

Η θάλασσα ηρέμησε τελείως, κουρασμένη.

Ίσως το βράδυ βγουν απ’ τα νερά, οράματα και θρύλοι…

Την ώρα που το φεγγάρι κυρίαρχο θα γράφει

το διάβα του στην ουρανοστράτα…

Την ώρα που τ’ αστέρια θα γυαλίζονται στο λιμάνι μαζί με το νέον…

Την ώρα που ο γαλαξίας θα χύνεται γλαυκός στο στερέωμα,

Τότε, ίσως , ίσως ζωντανέψουν φιγούρες, ιστορίες και κοιτάγματα του χθες…

Τώρα, το πλοίο μπήκε στο λιμάνι

Η νέα ζωή, ανέμελη περπατεί.

Το κόκκινο χαρτάκι* με το τρυφερό, παχουλό κεφαλάκι του,

στολίζει το παρτέρι.

Τα παιδιά είναι στην αλάνα.

Η καρδιά μου μόνη, βουτηγμένη στο πέλαγος…

Γαλάζιο, βαθύ, ζωντανό, τρεμουλιαστό Ιόνιο…

Και στο πικ-απ απέναντι

το «Ραναγουέη» *…

16/8/1990

------------------------------------------------------------------

Σ.Σ.1 χαρτάκι: Λουλούδι με πολλά πέταλα και χρώματα (όπως και τα «κατσαρά» τσετσέλια).

Σ.Σ.2 «Ραναγουέη»: είναι το γνωστότατο «runaway» του DelShannon.

Σ.Σ.3 Οι εικόνες είναι ίδιες… Πανέμορφες μέχρι σήμερα… Και θα είναι…

(Εμφανίσεις filonas.gr: 796)