ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΜΟΥ ...

Κεφαλλονιά μου..



Τα χρόνια τα πιο όμορφα τα ’ζησα στο νησί μου.

Μιλώ για την Κεφαλλονιά, την πατρική μου γη.

Πνοή απ' το Ιόνιο μ' ανάθρεψε με μάγια

κι έντυσε όλο το είναι μου με φίνα μουσική.


Πώς να ξεχάσω τις παλιές, ωραίες σερενάτες;

Σεργιάνι με την μάνα μου εβγαίναμε αργά·

ως το Ρουπάκι φτάναμε – μαζί κι η αδερφή μου –

και στο φεγγάρι στέλναμε τραγούδια δυνατά.


Στα δεξιά του δρόμου μας, πιο έξω από τη Σάμη,

πυγολαμπίδες άστραφταν στους θάμνους χρυσωπές.

Θαρρείς και μες τα χέρια μας πετούσ' ο Γαλαξίας,

λες και νεράιδες χόρευαν στη νύχτα με φωτιές...


Κλείνω τα μάτια και θωρρώ τ’ Αϊ-Γιωργιού το κάστρο,

το μαγικό το λιόγερμα στου Μύρτου τη στροφή,

τις πάλευκες κροκάλες του, τα ζωντανά νερά του,

τα σπίτια του Φισκάρδου μας, του Αίνου την κορφή.


Και προσκυνώ τον Άγιο με συντριβή μεγάλη.

Η χάρη Του να ευλογεί τον κόσμο που πονά

ο Κεφαλλήνας δεν ξεχνά ποτέ τι Του οφείλει...

Πρώτα σ' Αυτόν όταν γυρνά, τρέχει και προσκυνά.


Τα σμαραγδένια θεϊκά νερά της Μελισσάνης,

η Δρογκαράτη, ο Πλατύς και ο Μακρύς γιαλός,

το μαντολίνο, ο μπάλος σου, τ’ ακορντεόν, τα σπάρτα

στριφογυρνούνε στο μυαλό, νοσταλγικός αχός...


Οι καταβόθρες σου γνωστές στα πέρατα της χώρας.

Εβάφαμε με μάντολες τα χείλη μας παλιά...

Νησί των αντιθέσεων, Ριζοσπαστών πατρίδα

Κεφαλλονιά μου ξακουστή, με αηδονιού λαλιά.


Τα κυπαρίσσια σου ψηλά ισκιώνουν τα όνειρα μου.

Οι κόρες κρεατόπιτα ζητούνε κι οι γαμπροί!

Και θέλουν κάποτε να 'ρθούν για πάντα εδώ να ζήσουν,

γιατί κι αυτοί σε λάτρεψαν, πανέμορφο νησί!


Οι συγγραφείς σου, οι ποιητές, οι τέχνες, η ορμή σου,

οι αγώνες σου, η δράση σου, το πνεύμα, η πυγμή,

Κεφαλλονιά μου βρίσκεσαι σ' Ομήρου σκαλοπάτι!

Πατρίδα τ’ Οδυσσέα μας, πιστεύω είσαι εσύ!


Μέσα μας όλοι έχουμε κάτι απ' την ψυχή σου

γι' αυτό δεν γονατίζουμε σε κάθε αναποδιά.

Το τσαγανό σου πήραμε Αφέντρα του Ιονίου,

πολύμορφη, απρόβλεπτη, αρχοντική Κυρά!


Τόπος ηρώων δοξαστός το λατρευτό σου χώμα.

Οι αναμνήσεις σωρηδόν τη νιότη μου κρατούν.

Μπορεί κάποτε να ’φυγα μα, η ψυχή μου μένει

στ' αστέρια σου, που σαν βροχή στα κύματα βουτούν...


Τα παιδικά τα χρόνια μου τα έζησα στη Σάμη.

Κουρκουμελάτα, Έρυσος, Ληξούρι, Λειβαθώ,

πλακόστρωτο τ' Αργοστολιού, Βλαχάτα και καντάδες

σαν ρίζες με κρατήσανε μην πέσω και χαθώ...


Είμαι Κεφαλονίτισσα γι' αυτό και τόσ' αντέχω...

Όταν διδάσκω τα παιδιά, για σένανε θα πω...

Είμαι δασκάλα και ανθώ όταν στην τάξη φέρνω

την ιστορία του νησιού που τόσο αγαπώ.


Σεισμός φριχτός σε πλήγωσε μες στο ’πενήντα τρία…

Όμως εσύ ανέκαμψες σαν Φοίνικας τρανός.

Οι αναμνήσεις σίφουνας - τόσες που με πληγώνουν

μα και μου δίνουν δύναμη - της αντοχής πυρσός.
..

Σ' όλον τον κόσμο θε να βρεις κι έναν Κεφαλλονίτη

να στέκεται στης στράτας του το πιο ψηλό σκαλί.

Σπινθηροβόλο θα ξυπνά το πνεύμα του τους πάντες

και θα τιμά την φύτρα του, τ' αρχέγονο Νησί...


Κεφαλλονιά μου, μού 'μαθες τον στόχο ν' ατενίζω,

νά 'χω το πνεύμα μου ψηλά, τ' ωραίο να ζητώ.

Να ’βρω το πείσμα να κρατώ ολόρθο το κεφάλι

και κάθε τι παράταιρο και ψέμα, ν' αψηφώ...
.

Η ευστροφία, η σάτιρα, το χιούμορ μα κι η αψάδα,

η ανεξάντλητη όρεξη για ό,τι ζωτικό,

δημιουργίας έμπνευση με σκηνικά στοιχεία,

κληρονομιά πολύτιμη, γι' αυτό με κέφι ζω...


Κεφαλλονιά με δίδαξες πως έχω και φτερούγες

σαν τον περήφανο αετό όπου στο φως πετά

και μ' οδηγεί η πανάρχαιη, ιστορική φωνή σου

στον ήλιο αμέσως να βρεθώ, ν' ανοίξω τα φτερά...


Γιατί είμαι του νησιού αυτού αληθινό βλαστάρι

π’ ουδέποτε ελύγισε και ξέρει να νικά.

Σ’ ευχαριστώ πατρίδα μου που έχω την ψυχή σου

και μέσα μου το είναι μου, Κεφαλλονιά βοά...

Εκ βαθέων

Πολυάνθη Βουτσινά

Σ.Σ.1: Ρουπάκι: τοποθεσία λίγο έξω από τη Σάμη. Οφείλει το όνομα της στο τεράστιο αιωνόβιο δέντρο που ορθώνεται εκεί, σαν σοφός πολύκλωνος γίγαντας στο διάβα των χρόνων.

(Ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του, το ρουπάκι το ισοδυναμεί με βελανιδιά).

Σ.Σ.2: Η περιοχή αποτελούσε έναν από τους δύο περισσότερο αγαπητούς προορισμούς για τις σχολικές εκδρομές μας. Η άλλη προτίμηση ήταν η όμορφη λιμνοθάλασσα στα Βλαχάτα ή αλλιώς Καραβόμυλο, όχι πολύ μακριά από τη Σάμη. Γι' αυτό εξάλλου πηγαίναμε πάντα με τα πόδια. Αξέχαστες εικόνες κατά το φθινόπωρο, τα κατάσπαρτα πλάγια των δρόμων με μοσχοβολιστά μανουσάκια και ντελικάτα, λιλά, τρυφερά αγριοκυκλάμινα...

(Εμφανίσεις filonas.gr: 810)