ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Όταν οι δάσκαλοι ενδιαφέρονται την τύχη των μαθητών τους, πάντα ρωτούν πώς πηγαίνουν στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο και στη μετέπειτα πορεία τους.

Πολλοί μάλιστα θα ήθελαν να υπάρχει μία σύνδεση μεταξύ Δημοτικού – Γυμνασίου, ώστε να γνωρίσουν οι καθηγητές το κάθε παιδί και να το βοηθήσουν εκεί που πρέπει. Και αυτό όχι μόνον στον μαθησιακό τομέα , αλλά και στον συναισθηματικό που είναι πάρα πολύ βασικός για την μετέπειτα εξέλιξη του κάθε παιδιού. Έτσι ο καθηγητής θα ξέρει να αντιμετωπίσει τον μαθητή που έρχεται στα χέρια του, με άγχος για το τι θα συναντήσει στο “μεγαλύτερο” σχολείο.

Αυτό γίνεται συνήθως στα ιδιωτικά σχολεία, όταν συστεγάζονται αυτές οι βαθμίδες εκπαίδευσης. Στο Δημόσιο υπεισέρχονται άλλοι παράγοντες και δεν επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος όσο θα ήθελαν πολλοί εκπαιδευτικοί και από τις δύο πλευρές.

Όμως, όταν υπάρχει μεράκι, πολλά μπορούμε να καταφέρουμε όχι μόνον σε αυτόν, αλλά και σε άλλους διαφορετικούς τομείς, με πάντα βέβαια την παιδαγωγική στόχευση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μια γωνιά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Το 46ο Δημόσιο Γυμνάσιο, ενώθηκε με το 42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Μία καθηγήτρια πληροφορικής, πήρε τα παιδιά της και επισκέφθηκε το Δημοτικό. Η Ε΄ και η ΣΤ΄ τάξη συμμετείχαν σε ζωγραφική σε ό,τι τους ζητήθηκε: Να ζωγραφίσουν μία πόλη βεβαρημένη οικολογικά και μία πόλη καθαρή και ευτυχισμένη. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με χαρά. Οι μαθητές του Γυμνασίου συνυπήρχαν αρμονικά με τα παιδιά του Δημοτικού, την ώρα της δημιουργίας. Δάσκαλος και καθηγήτρια αντήλλαξαν απόψεις.

Το πιο ωραίο είναι και μια άλλη συνεργασία που αναδύθηκε από αυτήν την συνύπαρξη. Να ανεβάσουν τα παιδιά της ΣΤ΄ με τη δασκάλα τους ένα έργο οικολογικού περιεχομένου, το οποίο θα παρουσίαζαν στο Γυμνάσιο, την ημέρα την αφιερωμένη στο οικολογικό τους πρόγραμμα!

Η συμφωνία εκλείσθηκε πανηγυρικά και την άλλη μέρα, οι μαθητές του Γυμνασίου έφεραν στη δασκάλα το έργο που είχαν γράψει οι ίδιοι. Θα έπρεπε να είναι έτοιμο αρχές Μαρτίου όταν θα γινόταν η όλη εκδήλωση. 

Η ΣΤ΄τάξη πήρε το έργο και άρχισε τις πρόβες. Θα συμμετείχαν όλα τα παιδιά. Την καθορισθείσα ημέρα θα μεταβεί το Γυμνάσιο στην αίθουσα τελετών του Δημοτικού, για την παρουσίαση. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι μια ξεχωριστή πρωτοβουλία τόσο από καθηγήτρια και δασκάλα, όσο και από μαθητές Γυμνασίου και Δημοτικού.

Τα παιδιά του Γυμνασίου ερωτούσαν την πορεία του έργου, ενδιαφέροντο και συνάμα ασχολούντο και με τις άλλες δραστηριότητες, στην προκειμένη στιγμή με αυτές που είναι συνδεδεμένες με την οικολογική τους ημερίδα.

Βλέπουμε, ότι όταν υπάρχει θέληση όλα είναι δυνατά. Τα παιδιά χρειάζονται δασκάλους – καθηγητές με όραμα που θα τα διδάξουν και θα τα κατευθύνουν σωστά.

Κι όταν συμβεί αυτό, τα παιδιά, ασχέτου ηλικίας, ακολουθούν, μαθαίνουν και μας αφήνουν άφωνους με την όρεξη και τη δημιουργικότητα τους.

Είναι πολλοί οι ανώνυμοι, αγωνιστές δημιουργοί. Κάτι τέτοιες καταστάσεις μας χαροποιούν τα μάλα. Και ένα χαμόγελο αισιοδοξίας ανθίζει στα χείλη μας, ξέροντας, ότι ο τόσο παραμελημένος από το σύστημα εκπαιδευτικός μπορεί να πορεύεται μόνο με το φως της καρδιάς του και την αληθινή αγάπη του για τα παιδιά. Κάτι βέβαια που δεν γνωρίζει ωράριο και κούραση, π ο τ έ...

Η θεατρική παράσταση έλαβε χώρα την προκαθορισμένη ημερομηνία. Τα γυμνασιόπαιδα και τα παιδιά του δημοτικού, γέμισαν τον χώρο του θεάτρου. Η επιτυχία ήταν μεγάλη. Το θεατρικό ενθουσίασε τους πάντες και οι μικροί ηθοποιοί καταχειροκροτήθηκαν.ΜΠΡΑΒΟ σε όλους τους συντελεστές! Ο στόχος τους επιτεύχθη! Η προσπάθειά τους αποτελεί φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση και την γνώση ότι μπορούν να γεφυρωθούν δύο διαφορετικές βαθμίδες εκπαίδευσης, αρκεί να το θέλουν όλες οι πλευρές. Η θέληση, το όραμα και ο στόχος, έλαμψαν για μιά ακόμη φορά!!...

(Εμφανίσεις filonas.gr: 1.431)