ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Στις 06/06/2011, στο θέατρο «ΛΑΜΠΕΤΗ» τα παιδιά της ΣΤ2 του 42ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών «ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ», ανέβασαν το έργο του αειμνήστου συγγραφέα μας «ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ».

Τα παιδιά απέδωσαν συγκλονιστικά τους ρόλους τους, καθηλώνοντας τους πάντες με τα άψογα ελληνικά τους. Το τονίζουμε αυτό, γιατί προέρχονται από ένα σχολείο που το 70 % είναι από άλλες χώρες με μητρική γλώσσα, όχι την ελληνική. Οι δυσκολίες πολλές, καθ’ όσον πήραν μέρος μαθητές όλων των… ταχυτήτων και όλων των εθνικοτήτων. Ως εκπαιδευτικός, έπρεπε να αντιμετωπίσω την ομάδα μου, όχι σαν ηθοποιούς, αλλά στα πλαίσια του παιδαγωγικού έργου, ως παιδιά με διαφορετικές ικανότητες που όλα θα έπρεπε να λάβουν μέρος και να χαρούν όχι μόνον την όλη προσπάθεια, αλλά και το καλό αποτέλεσμα.

Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν συγκινητικά και μετά από την κατάλληλη συζήτηση, δεν παραπονέθηκε κανένα για το μέγεθος του ρόλου του. Κατάλαβαν ότι η δασκάλα τους ξέρει το πού είναι καλός ο καθένας και θα του δώσει ρόλο κατάλληλο στα μέτρα του, ώστε να μπορεί να αποδώσει, να χειροκροτηθεί κι όχι να χαντακωθεί. Τα παιδιά με εμπιστεύθηκαν απόλυτα, γιατί γνωρίζουν ότι η κυρία τους θέλει πάντα το καλό τους και δουλεύει γι’ αυτά. Προσπαθεί για να φτιάξουν μαζί ένα μαγευτικό βράδυ που θα στολίζει ονειρικά τις αναμνήσεις τους και θα το κουβαλούν πάντα στην καρδιά τους, σαν μοναδικό, πολύτιμο διαμάντι!

Δουλεψαμε όλοι πολύ, χωρίς να κοιτάμε ρολόι, με τη σύμφωνη γνώμη παιδιών, γονέων και διευθυντού. Τα παιδιά δεν ήθελαν να αρρωστήσουν, μήπως και χάσουν κάποια μέρα σχολείο!...Η εργασία συλλογική, πολυεπίπεδη. Να μάθουν να προφέρουν με ορθοφωνία και νόημα τα λόγια. Να μάθουν τους ρόλους, τα χορευτικά και τα τραγούδια. Να ζωγραφίσουν ό, τι τα εντυπωσίασε. Να γράψουν το δικό τους τέλος στην ιστορία…

Η διασκευή που έκανα στο έργο του Α. Σαμαράκη, με μεγάλο σεβασμό στο αρχικό κείμενο, τους άρεσε, την πίστεψαν και τους βοήθησε πολύ.

Δούλεψαν σε τόσους τομείς, με κέφι και όρεξη για δημιουργία.

Παράλληλα διαβάζαμε το μυθιστόρημα μέσα στην τάξη και ήταν υπέροχο ν’ ακούς να σου λένε:

- Α, κυρία! Από εδώ πήρατε και φτιάξατε τον διάλογό μου; Έτσι δεν είναι;

- Κυρία! Το βρήκα! Από εδώ εμπνευστήκατε το χορευτικό της Άννας!

Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε όλους. Και το ταξίδι ως τον τελικό στόχο ήταν αξέχαστο, αλλά και το αποτέλεσμα ήταν αλησμόνητο… Μέσα στα χειροκροτήματα του κοινού και στα ενθουσιώδη «ΜΠΡΑΒΟ!!» οι μικροί μαθητές μου έζησαν την ανάταση που φέρνει η επιτυχία ενός συλλογικού έργου και φτιάξανε αξέχαστες αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής.

Η κοινή προσπάθεια μας ένωσε σαν τάξη και οι δεσμοί μεταξύ των παιδιών έγιναν ισχυρότεροι! Ακόμα και το παιδί που στην τάξη δεν έλεγε ποτέ μάθημα, στο θέατρο είπε άψογα τα λόγια του αποδεικνύοντας σε όλους, την αξία του την οποία άφησε εδώ να φανεί ολόκληρη. Έτσι φυσικά δυνάμωσε την παρουσία του στην ομάδα. Και ως δασκάλα φρόντισα να επινοήσω ρόλο για την μικρή μας Λάουρα που σου μιλάει μόνο στο αυτί. Έναν ρόλο μιας ντροπαλής δεσποινίδας που στηρίζεται περισσότερο στην έκφραση και στην παντομίμα. Απέδωσε υπέροχα! Είμαι σίγουρη, ότι από τον ουρανό ψηλά, ο Αντώνης Σαμαράκης θα χαμογελά με κατανόηση ξέροντας ότι αυτό το έκανα για να βοηθήσω ένα από τα παιδιά που τόσο αγάπησε όσο ζούσε, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και εθνότητας.

Την εκδήλωσή μας τίμησε η εξαίρετη σύζυγος του αξέχαστου συγγραφέως μας, κα Ελένη Σαμαράκη. Τα παιδιά στο τέλος της παράστασης, την ανέβασαν στην σκηνή να μοιραστεί τη χαρά τους κι αυτή τα αγκάλιασε όλα.

Παρευρέθησαν εκλεκτοί προσκεκλημένοι, όπως οι σχολικοί σύμβουλοι κες Μαρία Καπετανίδη, Όλγα Ημέλλου, οι συγγραφείς κα Άννα Γκέρτσου Σαρρή και Ζωή Σπυροπούλου – Παπαδημητρίου, οι δημοτικοί σύμβουλοι κα Ελένη Ζαχαροπούλου και κ. Νίκος Σπυρόπουλος, που μας συγκίνησε με τα λόγια του.

Όμως, ο πλέον συγκινητικός ήταν ο ακούραστος και εκλεκτός διευθυντής μας κ. Στέφανος Αντωνακάκης που με τα λόγια του και την αναγνώρισή του, μας πρόσφερε άφατη ικανοποίηση.

Οι γονείς των μαθητών μου στάθηκαν στο πλευρό μας με μέγιστη ευαισθησία.

Μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της βραδιάς ήταν όταν ανέβασα στη σκηνή τους παλιούς μαθητές μου που ήρθαν να τιμήσουν την παλιά τους δασκάλα. Είχαμε φτιάξει και με αυτά τα παιδιά αξέχαστες αναμνήσεις. Σήμερα, άλλοι 33 χρονών, ολοκληρωμένοι επαγγελματίες και άνθρωποι, άλλοι 20 χρονών φοιτητές και άλλοι μαθητές ακόμη Γυμνασίου, απέδειξαν ότι τίποτε δεν ξέχασαν και ότι παρόμοιες προσπάθειες σημαδεύουν φωτεινά και θετικά τη ζωή παιδιών που είχαν ανάλογες εμπειρίες.

Οι δικοί μου άνθρωποι, τα παιδιά μου, η αδελφή μου, η 80ντάχρονη μητέρα μου, με στήριξαν με απαράμιλλο τρόπο. Ήταν ένα μαγευτικό βράδυ, εκείνο της 6ης Ιουνίου 2011. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλους, μα περισσότερο τους πρωταγωνιστές της βραδιάς που είναι βέβαια οι 22 μαθητές μου.

Τα ευχαριστώ για την ψυχική ευφορία που μου χάρισαν, για την ελπίδα που προσέφεραν σε όλους, ότι δηλ. τα παιδιά είναι όντως το μέλλον μας, ο φωτεινός φάρος της ζωής μας, το άσβηστο αστέρι του γήινου σύμπαντός μας.

Τα παιδιά «χτύπησαν» το ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ καλώντας όλους σε εγρήγορση καταδικάζοντας τον εφησυχασμό, δείχνοντας ευαισθησία για όσα μικρά και μεγάλα διαδραματίζονται γύρω μας. Τα μηνύματα του έργου εύχομαι να εισακουστούν απ’ όλους φτιάχνοντας όλοι μαζί, χέρι – χέρι, ένα καλύτερο αύριο για όλα τα πλάσματα του πλανήτη ΓΗ και προσφέροντας έναν σωστότερο, πιο τίμιο, πιο συμπονετικό κόσμο στους τελευταίους αγγέλους επί γης, στα μόνα επί γης αγνά πλάσματα: στα ζωάκια και στα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ…

(Εμφανίσεις filonas.gr: 1.320)