Βρισκόμαστε στον Αστερισμό του Θεάτρου. Αποφάσισα μ’ αυτό το θέμα ν’ ασχοληθώ για κάποιες συνεχόμενες φορές, γνωρίζοντας εκ πείρας την σημαντικότατη και θετικότατη επίδρασή του στην συμπεριφορά κάθε μαθητή ξεχωριστά, καθώς και στη συνολική ζωή της τάξης. Στο προηγούμενο κείμενό μου είχα εντοπίσει μεταξύ άλλων το πόσο βοηθά κάθε εκπαιδευτικό που θα ασχοληθεί με μια θεατρική παράσταση, η οργάνωση. Εδώ θα επιμείνω, γιατί εκ πείρας ομιλώντας σας λέω ότι συμβαίνουν πολλά αναπάντεχα την τελευταία στιγμή.
Καταγράφουμε λεπτομερώς ό,τι χρειαστούμε, για να μην βρεθούμε με εκκρεμότητες την κρίσιμη ώρα. Επίσης, πρέπει να έχετε κάποια αποθέματα αντικειμένων, γιατί παιδιά είναι και υπάρχει πιθανότητα όλο και κάτι να ξεχάσουν. Φτιάχνουμε λοιπόν τον κατάλογο:
π.χ. Κοριτσάκι με τα σπίρτα: Εσάρπα, μπαλώματα στα ρούχα, καλαθάκι με σπίρτα και χαρτομάντιλα.
Προσοχή: Πολλές πρόβες για να δω πώς ανάβει τα σπίρτα.
Περίπτερο: περιοδικά, σχοινί, μανταλάκια.
Παιδί με λαχεία: Τραγιάσκα, τιράντες, ξύλο με λαχεία επάνω
Χιονούλες: Μαραμπού, στολή μπαλαρίνας
Δώρα: κουτιά με εντυπωσιακό περιτύλιγμα, κορδέλες κ.ο.κ.
Και όπως έχω ξαναπεί, μπόλικες παραμάνες, συρραπτικά, τσιμπιδάκια για τα μαλλιά.
Φαντάζεστε την ημέρα της γιορτής, άλλος να έχει ξεχάσει τα τρίγωνα για τα κάλαντα, άλλος την μαντίλα της στολής, άλλη τις ασημένιες κορδέλες της κι άλλη τα κοκαλάκια για το πέπλο; Γι’ αυτό, αφού τα έχουμε καταγράψει για μας, σημειώνουμε και τα υπενθυμίζουμε στα παιδιά με μεγάλη προσοχή και σοβαρότητα, μέρες πρωτύτερα.
Να συνεννοηθείτε από καιρό πριν με τους γονείς και αν εσείς πιστεύετε σε αυτό που κάνετε, θα εμπνεύσετε και τους γονείς που θα σας εμπιστευτούν και θα συνεργαστούν μαζί σας αρμονικά. και ποτέ δεν πτοούμαστε από τις όποιες δυσκολίες ή αναποδιές που θα συναντήσουμε.
Ο δάσκαλος εμπνέει, διδάσκει, μορφώνει, καλλιεργεί… Αν έχει ποιότητα, καλλιέργεια, ανωτερότητα, μεταδοτικότητα, διαφάνεια σκέψης και απέραντη αγάπη στο λειτούργημά του, μπορεί να φτιάξει μια τάξη παράδεισο που θα ξέρει να συνδυάζει μόρφωση και πολιτιστική διεύρυνση, μια τάξη με «ανοιχτό μυαλό», όχι προσκολλημένη στη στείρα απομνημόνευση, αλλά στην έρευνα, στον προβληματισμό, στην ευγενική άμιλλα και στην συνεργασία.
Και κάποια άλλη επισήμανση που τη θεωρώ σημαντικότατη γι' αυτό τη λέω και την ξαναλέω συνέχεια: Πρέπει να μάθετε στα παιδιά να μιλούν καθαρά, δυνατά, με εκφραστικό τρόπο και συναίσθημα.
Επίσης: Να τα διδάξετε το σεβασμό στην δική τους προσπάθεια. Να μην παίζουν και θορυβούν στα παρασκήνια, όσο οι συμμαθητές τους παίζουν στην σκηνή.
Να μην παρασύρονται από γέλια ή καλέσματα του κοινού. Να μάθουν να κοιτούν πάνω από τις σκανταλιές κάποιων μικρών θεατών. Η δική τους στάση θα περάσει το προσδοκούμενο μήνυμα στην αίθουσα η οποία γρήγορα θα σιγήσει.
Μπορείτε να πείτε: «Ξέρω παιδί μου, είναι αστείο αυτό που λες. Έχεις δεί όμως ποτέ τον Βουτσά ή τον Ηλιόπουλο να γελούν στις κωμωδίες που βλέπεις; Όχι βέβαια. Γιατί αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα υπήρχε γελοιότητα. Εμείς θέλουμε ο κόσμος να γελάει, όχι να γελοιοποιήσουμε το κείμενό μας…».
Να μην ξεχνάμε όμως και κάτι που το τόνισα και στην αρχή: ότι δηλ. τα παιδιά είναι το πιο απαιτητικό κοινό. Όσο πειθαρχημένα και ευγενικά και αν είναι, εάν δεν ακούνε ό,τι λέγεται επί σκηνής ή αν δεν τα συναρπάζει ό,τι βλέπουν, θ’ αρχίσουν την συζήτηση και θα επικρατήσει αναστάτωση.
Βέβαια, όταν το έργο το παρακολουθούν μαθητές, οι συνάδελφοι πρέπει να βρίσκονται πάντα δίπλα στα τμήματα τους και με την δική τους σοβαρή στάση να δίνουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά. Αυτό το τονίζω για χιλιοστή φορά.
Γονείς όμως και παιδιά πρέπει να αποκτήσουν θεατρική παιδεία.
Η σωστή συμπεριφορά μας σε μια θεατρική παράσταση, δείχνει και το πολιτιστικό μας επίπεδο.
Είναι απαράδεκτο να παίρνει ο γονιός το παιδί του και να φεύγει μόλις τελειώσει το ρόλο του. Θα μείνει να τιμήσει με την παρουσία του, όλα τα παιδιά.
Και ουδέποτε σηκωνόμαστε προτού πέσει η αυλαία, για να προλάβουμε να βγούμε πρώτοι (κάτι που δυστυχώς οι σώφρονες ενήλικες το κάνουν στις θεατρικές παραστάσεις για μεγάλους...Ενώ οι ηθοποιοί υποκλίνονται στο φινάλε, κάποιοι θορυβούν τρέχοντας να πάρουν το αυτοκίνητο και να φύγουν πρώτοι… Και μετά μιλάμε για τα παιδιά…Ποιοι δίνουμε το παράδειγμα;….).
Με μιάμιση ώρα θεατρική παράσταση – το πολύ δύο ώρες - δομημένη σωστά και «σφιχτά», θα έχετε ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα και στα παιδιά θα έχει μείνει η ωραιότερη ίσως ανάμνηση της σχολικής τους ζωής.
Και τώρα κάτι άλλο. Ο σκηνοθέτης, έχει τα πάντα μέσα στο μυαλό του. Όλο το έργο, ο φωτισμός, η ηθοποιία, η μουσική, όλα είναι εκεί. Αν λοιπόν είστε μόνος δεν υπάρχει πρόβλημα. Διδάσκετε το έργο όπως εσείς το έχετε φανταστεί, βρίσκετε την ανάλογη μουσική, φτιάχνετε τα σκηνικά. Εδώ, το πολύ – πολύ να ζητήσετε βοήθεια από τον ειδικό στα εικαστικά. Αν όμως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, αρκεστείτε σ’ ένα απλό φόντο και ζωντανέψτε τη σκηνή με τα κατάλληλα έπιπλα και καλύμματα.
Κι εδώ λειτουργείστε αφαιρετικά. Ένα τραπέζι καφενείου μεταμορφώνεται με ένα ωραίο μακρύ τραπεζομάντιλο. Ένα μεγάλο κόκκινο ύφασμα, μπορεί να καλύψει τέσσερις μαζί καρέκλες μεταμορφώνοντάς τες σε επίσημο καναπέ ή δύο θρανία, αλλάζοντάς τα σε πολυτελέστατο τραπέζι αρχοντικού. Φαντασία χρειάζεται, όρεξη και επιμονή. Φυσικά θα κουβαλήσετε από το σπίτι σας ουκ ολίγα αντικείμενα. Για το «Σήμα Κινδύνου» που ανεβάσαμε φέτος στο θέατρο «ΛΑΜΠΕΤΗ», μετέφερα εκ της οικίας μου: δύο τραπεζάκια πτυσσόμεν, ένα μεγάλο ραδιόφωνο, τρία πιάτα γλυκού, μισό σερβίτσιο τσαγιού, δύο βάζα, μια ανθοδέσμη, δύο τραπεζομάντιλα, ένα κηροπήγιο, άστε όσα στοιχεία έπρεπε να γραφτούν με ιδιαίτερο γραφικό χαρακτήρα σε χαρτόνια. Όμως το χάρηκα, οι δε μαθητές μου, μαζί με τους γονείς τους, με βοήθησαν όσο δεν λέγεται…
Αν αποφασίσετε να συνεργαστείτε με μουσικό, δυο δρόμοι υπάρχουν. Να διαβάσει το έργο και να το επενδύσει μουσικώς. Θα ταιριάζει όμως με αυτό που εσείς ως σκηνοθέτης θέλετε να αποδώσετε; Αν έχετε καλή συνεργασία συζητήστε το. Άλλη λύση είναι να βρείτε εσείς τις μουσικές και να του πείτε να είναι στην μουσική υποστήριξη. Θα δεχθεί όμως κάτι τέτοιο; Και ποιες ώρες θα σας βοηθά, αν την ώρα που εσείς κάνετε πρόβα, ο συνάδελφος έχει μάθημα σε άλλη τάξη; Μήπως δημιουργηθούν τριβές; Καθόλου απίθανο. Η τελική απόφαση δική σας. Αν τώρα εσείς προσωπικά έχετε πληθώρα μουσικών ακουσμάτων. Αν μέσα σας έχετε μια στέρνα γεμάτη μουσικούς θησαυρούς και μπορείτε να βουτήξετε εκεί και σε κάθε περίσταση να ανασύρετε ένα μουσικό κομμάτι που μπορεί να ντύσει κατάλληλα την κάθε περίπτωση, στηριχτείτε στα δικά σας κότσια. Αν δηλαδή μπορείτε να πείτε: «Για την αρχή του έργου, θα βάλω το «Είναι μεγάλος ο καημός» του Μ. Θεοδωράκη. Για την δεύτερη σκηνή: «Το τρένο φεύγει στις 8», μουσική του ιδίου. Για την τρίτη σκηνή μόνο μουσικό χαλί «Το παζάρι» της Loreena McKennitt κ.ο.κ. Αν μπορείτε να πείτε αυτά, τότε είστε αυτάρκης. Συμβουλές μπορείτε να ζητήσετε, αλλά είστε ικανός – ικανή να τα βγάλετε πέρα και μόνος – μόνη σας..
Μοιράστε ρόλους. Διαβάστε το έργο. Μάθετε τα παιδιά να το διαβάζουν με ανάγνωση άψογη, σωστά. Μετά να το διαβάζουν με ζωντάνια να λένε τα φωνήεντα στρογγυλά, να ακούγονται όλα τα σύμφωνα. Να μην «τρώνε» συλλαβές. Αρχικά, κάντε πρόβες στην τάξη και αφήστε τα παιδιά να κρατούν τους ρόλους τους. Ορίστε ημερομηνία που θα κατεβείτε στο θέατρο. Δείτε τον χρόνο σας και κανονίστε από το πότε θα λένε απ’ έξω τον ρόλο, χωρίς χαρτί, γιατί εκτός των άλλων το χαρτί δεσμεύει τις κινήσεις τους. Να θυμηθείτε επίσης ότι τα παιδιά θέλουν κάποιο χρόνο για να προσαρμοστούν στον καινούριο γι’ αυτά χώρο, της σκηνής του θεάτρου. Σταθείτε μακριά απ’ την σκηνή και πέστε τους αν η φωνή τους φτάνει σ’ εσάς. Διδάξτε τους να κοιτούν απέναντι για να μην αποσπώνται από τους θεατές. Δείξτε τους αγάπη αλλά βάλτε και όρια. Στις πρόβες όλο και κάποιοι βρίσκουν ευκαιρία για σκανδαλιές. Κάντε τα να καταλάβουν ότι από αυτούς εξαρτάται η επιτυχία της παράστασης.
Μην απογοητευτείτε αν η τελευταία πρόβα δεν πάει καλά. Δεν πειράζει. «Κυρία, αφού ξέρετε, ότι την τελευταία ημέρα θα είμαστε άγγελοι!!!»
Και έχουν δίκιο. Την τελευταία μέρα ΟΛΑ τα παιδιά μου, είτε στο ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο ήταν άγγελοι!!!
Θα μου πείτε: «Και πώς το ξέρω εγώ; Να μην ανησυχώ;»
Όχι! Δεν το ξέρετε! Αν όμως έχετε δουλέψει παιδαγωγικώς σωστά, αν έχετε μεταδώσει το όραμά σας, αν έχετε γίνει όλοι μια αγκαλιά, την ημέρα της παράστασης, τα παιδιά σας, οι μαθητές σας, θα σας ανεβάσουν στους ουρανούς!
Να τους έχετε εμπιστοσύνη!
(Εμφανίσεις filonas.gr: 1.111)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου