Πώς το είδαν παιδιά και δασκάλα...
Το «Εθνικόν Ιστορικόν Μουσείον», είναι ένα κόσμημα αληθινό στην καρδιά της Αθήνας πλημμυρισμένο από την πρόσφατη Ιστορία μας, φορτωμένο μνήμες και κύματα συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας.
Μπροστά του ακριβώς στέκει το χάλκινο άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που δείχνει προς το Πανεπιστήμιο με τεντωμένο χέρι και έφιππος.
Η επίσκεψη των παιδιών της ΣΤ΄ Δημοτικού και των τάξεων του Γυμνασίου – Λυκείου είναι απαραίτητη. Η ξενάγηση μπορεί να γίνει από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό ή να φροντίσει το σχολείο να φέρει ξεναγό. Ο δάσκαλος όμως ή ο καθηγητής που συνοδεύει την τάξη του, μπορεί και μόνος όπως είπαμε να ξεναγήσει, αρκεί να έχει γνώση ιστορίας και να παραμένει σε κάθε αίθουσα αρκετά, ώστε όλοι οι μαθητές να καταλαβαίνουν και να ζήσουν με όλη τους την καρδιά τα πολύτιμα εκθέματα.
Με την τάξη μου, (ΣΤ) επισκεφθήκαμε την περασμένη εβδομάδα το Μουσείο. Είμαστε οι πρώτοι, ώρα 9.00 π.μ. και το Μουσείο άδειο. Χαρήκαμε αφάνταστα την επίσκεψη μας. «Δηλαδή τώρα πατάω τον χώρο που πατήσανε ο Κολοκοτρώνης και ο Κανάρης…», ψιθύρισε με θαυμασμό ο Φράνκο, ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της εισόδου. Και οι συζητήσεις κόπασαν μονομιάς...
Οι άνθρωποι του Μουσείου ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι. Επέβλεπαν διακριτικά έτοιμοι πάντα να εξηγήσουν, όταν κάτι θέλαμε να διευκρινίσουμε. Τα εκθέματα συγκλονιστικά.
«Κυρία, τα όπλα του Αθανασίου Διάκου! Του Μπότσαρη! Του Τζαβέλα!».
«Δέστε! Το δακτυλίδι του Διάκου! Η νυφιάτικη στολή του Γενναίου Κολοκοτρώνη! Τα ρούχα του Γιάννη Μακρυγιάννη!».
Μικρές φωνές χαράς, συγκίνησης, θαυμασμού, υπερηφάνειας…
Ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα, ανάμεικτο με ευφορία Σαν να μιλούσαμε τόσο καιρό στη τάξη για αγαπημένους συγγενείς και τώρα ακουμπούσαμε κάτι δικό τους, κάτι πολύ προσωπικό τους. Κι αυτό, έκανε τους αγαπημένους μας ακόμα πιο ζωντανούς, πιο κοντινούς. Νιώθαμε σαν να είχαμε έρθει να τους κάνουμε επίσκεψη και αυτοί μας έδειχναν ό,τι πιο δικό τους είχαν φυλαγμένο: Τον τρόπο που μας χάρισαν τη Λευτεριά!
Η Ελένη απήγγειλε: “Πώς μας θωρείς ακίνητος, πού τρέχει ο λογισμός σου;” Μπροστά στο κομποσκοίνι, το γραφείο και την αρχιερατική μίτρα του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄.
Η Μπιάνκα ψιθύρισε: “Σε περιμέναμε όπως τα χελιδόνια την μητέρα τους” μπροστά στα προσωπικά, κομψά αντικείμενα του Λόρδου Βύρωνα (Τα λόγια που είπαν οι Μεσολογγίτες όταν είδαν τον Άγγλο φιλέλληνα).
Θαυμάσαμε όλοι τη γαλάζια χρυσοκέντητη στολή του Μακρυγιάννη, το μοβ με ασημένια κεντήδια φόρεμα της Κυρα – Φροσύνης, τα χρυσά κοσμήματα που χάρισε ο Καποδίστριας για τη νύφη, στο γάμο του Γενναίου Κολοκοτρώνη.
Τα παιδιά δεν ξεκολλούσαν από τις προθήκες με τα καριοφίλια και τα σπαθιά των οπλαρχηγών στον αγώνα του 1821. “Όλο το ’21 είναι εδώ!”, ψιθύρισε ο Γρηγόρης και όλοι κοίταζαν μαγεμένοι τις προσωπογραφίες των ηρώων.
Συγκλονίστηκαν μπροστά στo αντίγραφo “Της σφαγής της Χίου” του Ντελακρουά και διάβαζαν τα αρχικά σε κάθε λάβαρο και σημαία της εποχής, στεριάς ή θαλάσσης.
Ο Τζουλιάν τράβηξε φωτογραφίες από τα τεράστια γλυπτά με μορφές αρχαίων ηρώων που χρησίμευαν σαν ακρόπρωρα, καθώς και το πρώτο πιεστήριο για το τύπωμα εφημερίδων και άλλων περιοδικών.
Στην ναυτική αίθουσα μείναμε την περισσότερη ώρα. Τους εντυπωσίασε η απομίμηση της βάρκας του Μιαούλη, όπως και τα ομοιώματα σε σμικρογραφία των ιστιοφόρων της εποχής. Το ένα μάλιστα ήταν φτιαγμένο από ένα κομμάτι ξύλου παρμένο από το πλοίο “Άρης”.
Μα εκεί που στήλωσαν τα πόδια ήταν μπροστά στην υδρία με την καρδιά του Κανάρη μέσα. Αγόρια και κορίτσια στάθηκαν προσοχή και μετά γονάτισαν ευλαβικά μπροστά στην καρδιά του μεγάλου μπουρλιοτιέρη με την προσωπογραφία του να δεσπόζει πάνω, σιγοψέλνοντας: “Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά…”.
Φωτογράφισαν για το περιοδικό της τάξης πολλά από όσα είδαμε, από όπλα και στολές, μέχρι αντικείμενα της βασίλισσας Αμαλίας, ένα πιάτο με την εκπάγλου καλλονή της εποχής Ρόζα Μπότσαρη, κυρία επί των τιμών στην αυλή της Βασίλισσας Αμαλίας και τούρκικες σημαίες λάφυρα του στρατού μας.
“Ο Καποδίστριας έκανε πολλή οικονομία, για το καλό της χώρας. Έτσι, τα κιβώτια που ήρθαν με τα πράγματά του από την Ρωσία, τα έκανε καρέκλες, αυτές που βλέπετε” μας διευκρίνισε μια ευγενική δεσποινίδα.
Μετά τις αίθουσες με τον αγώνα για την απελευθέρωση, μπήκαμε στις αίθουσες τις αφιερωμένες στην ελεύθερη νεότερη Ελλάδα, Βαλκανικούς πολέμους, τον πόλεμο του 1940 και τις γυάλινες προσθήκες με κοσμήματα και φορεσιές του τόπου μας.
Είδαμε την αναπαράσταση της αίθουσας με το βασιλικό θρόνο και τέλος μας ξενάγησαν στην πανέμορφη αίθουσα που στέγαζε το κοινοβούλιο και στο βήμα του ανέβηκαν ισχυροί πολιτικοί άντρες, όπως ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Στο ισόγειο προς την έξοδο είδαμε το μικρό κατάστημα του Μουσείου με ξεχωριστά είδη δώρων, τα οποία διακρίνονται για την ομορφιά και την καλαισθησία τους, όπως πασχαλινές λαμπάδες που χαίρεσαι να τις κρατάς γιατί δεν έχουν καμία σχέση με τις λαμπάδες που διαφημίζουν στην τηλεόραση με στόχο τα παιδιά και βλέπεις να συνοδεύονται από άκομψα, υπερβολικά ή και επιθετικά παιχνίδια. Σε αυτό το πνεύμα πορεύεται και για τα χριστουγεννιάτικα δώρα το μαγαζάκι αυτό του Μουσείου, που αποβλέπει στο μέτρο και στη διατήρηση κάποιων παλιών εθίμων.
Στην τάξη, κατά την επιστροφή μας, όταν συζητούσαμε, όλα τα παιδιά είχαν κάτι να πούνε ενθουσιασμένα από την επίσκεψή μας.
“Καταλαβαίνετε κυρία; Είδαμε αυτά που είχαν ακουμπήσει οι ήρωες του 1821!” είπε ο Λευτέρης.
Σε μια ερώτηση μου, όλοι σκέφτηκαν πάνω στα δύο πορτρέτα του Κανάρη: Το ένα στα νιάτα του με την φουστανέλα και την γεμάτη ένταση και αποφασιστικότητα ματιά του. Τα χρόνια της νιότης, της ορμής του αγώνα, του μπουρλότου…
Τα χρόνια της φουστανέλας…
Και η άλλη προσωπογραφία στην αίθουσα για τα χρόνια της νίκης μετά τον πόλεμο…Ένας Κανάρης ηλικιωμένος, με κατάλευκα μαλλιά, κατάλευκα χιονισμένα γένια και φράγκικα ρούχα… Τα χρόνια της ολοκλήρωσης, τα χρόνια του πρωθυπουργού, της απολαβής των κόπων. Τα χρόνια της απελευθέρωσης…Δύο προσωπογραφίες, δύο σταθμοί, δύο κορυφώσεις στον καμβά της ζωής ενός αγωνιστή, αλλά και δύο κορυφαίες στιγμές της Ελληνικής Ιστορίας: Τα χρόνια της θυσίας και τα χρόνια της αναστήλωσης. Το πέρασμα από μια εποχή σε μια άλλη…
Η Πηνελόπη είπε: “ Όλη η ιστορία μέσα σε δύο κάδρα!...”
Και είχε μεγάλο δίκιο. Είναι συγκλονιστικό να σκεφτείς ότι η απόσταση ανάμεσα σε δύο αίθουσες αντιστοιχεί με άφθονους ποταμούς αιμάτων, αμέτρητες θυσίες, ηρωικά κατορθώματα και άπειρα, σημαντικά για την πατρίδα μας γεγονότα…
Η προτροπή μου, ως εκπαιδευτικός, είναι να επισκεφτούν τα παιδιά μας το “Εθνικόν Ιστορικόν Μουσείον” σε μία επίσκεψη ενδελεχή, όχι βιαστική. Να χαρούν την κάθε στιγμή της ιστορίας μας μέσα από κάθε αίθουσα, να δουν, να μάθουν, να συνδέσουν, να σκεφτούν, να κατακλυστούν από υπερηφάνεια και ιερή συγκίνηση για όλους αυτούς που με την παρουσία τους και τους αγώνες τους, μας παρέδωσαν μια Ελλάδα ελεύθερη με όραμα και μέλλον…Ναι… Με όραμα και μέλλον…
--------
Υ.Γ. Λίγα λόγια για την ιστορία του “Εθνικού Ιστορικού Μουσείου” Οι συλλογές του Μουσείου αυτού διαφωτίζουν τις αντιπροσωπευτικότερες ιστορικές φάσεις του νεότερου Ελληνισμού. Στεγάζεται στο Μέγαρο τη Παλαιάς Βουλής. Το κτήριο σχεδιάστηκε από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Φρανσουά Μπουλανζέ. Θεμελιώθηκε το 1835 από τη Βασίλισα Αμαλία. Στέγασε το Εθνικό Κοινοβούλιο από το 1875 έως το 1932. Η έκθεση του Μουσείου καλύπτει την περίοδο από τα τελευταία χρόνια πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης έως τις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις του 1940. Τα εκθέματα καλύπτουν όλες τις πτυχές της επανάστασης, όπως τους ναυτικούς αγώνες, την έξοδο του Μεσολλογίου, και συνεχίζει με τις νεότερες περιόδους του Ελληνικού Κράτους. Εδώ ο επισκέπτης θα δει τη μεγάλη Χάρτα του Ρήγα Φερραίου, το γραφείο του Αδαμάντιου Κοραή, το πολεμικό εξοπλισμό των αγωνιστών του ’21, τις σημαίες της Φιλικής Εταιρίας, τη σημαία της Μονής Αρκαδίου, του Μακεδονικού Αγώνα, σημαίες λάφυρα από τους Βαλκανικούς Πολέμους και την Μικρασιατική Εκστρατεία, ελαιογραφίες από την Ελληνοϊταλική σύγκρουση, προσωπογραφίες ηρώων, θα δει τις συγκλονιστικότερες στιγμές της ιστορίας μας. Η αίθουσα συνεδριάσεων της Παλαιάς Βουλής ανοίγει μόνο για επίσημες τελετές απονομής βραβείων, καθώς και για συνεδριάσεις σημαντικών συλλόγων. Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο αποτελεί κέντρο έρευνας της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.
(Εμφανίσεις filonas.gr: 1.424)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου