ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΪΤΗ

Το τραγικό συμβάν στην Αϊτή άγγιξε όλους μας. 170.000 περίπου νεκροί…Άλλοι λένε 200.000. Ένας τρομερός αριθμός ανθρώπων που η ζωή τους σταμάτησε ξαφνικά από τη μια στιγμή στην άλλη με τον πιο φρικτό τρόπο… Σεισμός… Μια λέξη που κάνει το στόμα να ξεραίνεται και την καρδιά να ραγίζει… 

Σεισμός… Ο μανιώδης υπόγειος θυμός της γης που μπροστά του ο άνθρωπος νιώθει την αδυναμία και την γύμνια της ύπαρξής του… Δεν προλαβαίνεις καν σε ορισμένες περιπτώσεις να αντιδράσεις κι όλα γύρω σου γίνονται βουητό, πτώματα και κουνιαρτός από σκόνη καταγκρεμισμένων κτηρίων. Σε 170.000 ζωές μπήκε ξαφνικά τελεία… Οι γιορτές, τα μαθήματα, τα όνειρα, η ύπαρξη τόσων ανθρώπων χάθηκαν κάτω από πλάκες τσιμέντου και ορόφους πολυκατοικιών… Μετά το θάνατο από φωτιά, ο χειρότερος θάνατος: ο θαμμένος ζωντανός…

Όσοι κι αν ξεθάφτηκαν από τα σωστικά συνεργεία με την υπεράνθρωπη προσπάθεια που αυτά κατέβαλαν, είναι πολύ λίγοι μπροστά στο μέγεθος της απώλειας… 

Πάνω, όμως, στα χαλάσματα με τους ηρωικούς διασώστες και τα πανέξυπνα σκυλιά, η καρδιά ζεσταίνεται από τα δάκρυα και τους αλαλαγμούς χαράς κάθε φορά που ένας καταπλακωμένος βγαίνει στο φως του ήλιου.

Συγκινητική και η αυθόρμητη προσφορά των συμπατριωτών μας στον Μαραθώνιο για την Αϊτή… Και πιο συγκινητική ακόμα, η προσφορά των παιδιών και των φτωχών από το υστέρημά τους. Και πώς να μην είναι τέτοια αφού στη θύμησή μας έρχονται οι δικοί μας σεισμοί; Από τα Εφτάνησα το 1953 που μετατράπηκαν σε βότσαλα και θρύψαλα μέχρι τους τελευταίους σεισμούς της Αθήνας, αλλά και τόσους άλλους ... Εμείς, που ζούμε σε μία χώρα με τόσο μεγάλη σεισμική δραστηριότητα, είμαστε εκείνοι που θα κατανοήσουμε και θα νιώσουμε, όσο λίγοι, τον αφόρητο πόνο, τον πανικό, την απελπισία, τον εφιαλτικό τρόμο και τον άφατο σπαραγμό των Αϊτινών. Οι πράξεις μας δεν είναι απλά σαν "τα λόγια παρηγοριάς" που ακούγονται συνήθως, είναι η από ψυχής πίκρα, για την απώλεια σε ανθρώπινες ζωές, καθώς και σε κάθε έμβιο οργανισμό ή υλικό! 

Μπροστά σε τέτοια τραγωδία, τα λόγια είναι πολύ φτωχά… Οι έννοιες, πανωλεθρία, βοβαρδισμένο τοπίο, αναχώματα από πτώματα, βία στους δρόμους, δυσοσμία, ουρλιαχτά, οικονομική κατάρρευση συνθέτουν παραστατικότατα το σκηνικό του τρόμου, της φρίκης, του πόνου και της απόγνωσης στην Αϊτή.

Είθε οι πληγές να κλείσουν… Είθε ο κόσμος να αναθαρρέψει… Είθε η ηρεμία να αποκατασταθεί…

Εμείς, στέλνουμε στην Αϊτή με δέος την αληθινή συμπαράστασή μας, την αληθινή συμπόνια μας και την εκ βαθέων κατανόησή μας, θυμίζοντας, στους συμπατριώτες μας πως η Αϊτή ήταν από τα πρώτα κράτη που είχε αναγνωρίσει την Ελληνική Επανάσταση και το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, αποστέλλοντας μάλιστα και βοήθεια σε τρόφιμα.

(Εμφανίσεις filonas.gr: 1.325)