ΓΙΑ ΤΟΝ "ΦΙΛΩΝΑ"

Γράφω ακόμη με το στυλό σε χαρτί. Δεν γράφω στον υπολογιστή. Μου φαίνεται τρομερά δύσκολο να συνταιριάξω τις σκέψεις μου με τα πλήκτρα. Αντιθέτως, οι σκέψεις μου βαδίζουν ωραιότατα με την κίνηση των δακτύλων μου πάνω στο στυλό.

Γι’ αυτό και τα κείμενά μου, τα δίνω έξω να μου τα μεταφέρουν στον υπολογιστή. Μετά τα παίρνω, τα διορθώνω, τα ξαναδίνω, τα ξαναπαίρνω, μέχρι που κάποια στιγμή κάθομαι δίπλα στον Γιώργο Χόρμπα ή στην Ελευθερία Ασημάκη (τα άξια παιδιά της «Φωτοαντιγραφικής») και ξανακοιτώντας για τελευταία φορά τα γραπτά μου, τα στέλνω στον filona.gr.

Τελευταία οι κόρες μου με έχουν φάει να πάρω ένα λάπτοπ. «Δεν ξέρεις τι χάνεις μαμά... Θα διορθώνεις εσύ όσες φορές θέλεις... Άσε που θα ανοιχτεί μπροστά σου ένα νέος, υπέροχος κόσμος. Μπορείς να φτιάξεις και δική σου ιστοσελίδα χωρίς να φύγεις απ’ τον «Φίλωνα». Θα έρθεις σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Θα μπαίνεις στο σάϊτ τους, θα μπαίνουν στο δικό σου. Θα ανταλλάσσετε σκέψεις, απόψεις, γνώμες. Θα μαγευτείς. Γιατί δεν το αποφασίζεις;...»

Γιατί… Γιατί πες ότι παίρνω ένα λάπτοπ. Εγώ πάλι το αρχικό μου κείμενο θα το γράφω στο χαρτί. Αυτό με εμπνέει. Δεν μπορώ (όπως έγραψα και παραπάνω) να εμπνευστώ πάνω από πλήκτρα. Είναι συνήθεια πάρα πολλών χρόνων πλέον. Και δεν ξέρω αν μετά θα θέλω να τα μεταφέρω εγώ η ίδια στο κομπιούτερ. Και τούτο, διότι όταν γράφω κάτι, θέλω να αποστασιοποιηθώ λίγο από αυτό. Να μου το φέρουν γραμμένο και πάνω εκεί, αρχίζω τις διορθώσεις.

Τόσα χρόνια αρθρογραφώ στο Πνευματικό Κέντρο Πειραιώς «Ο ΦΙΛΩΝ».

Ευχαριστώ το Πανελλήνιο Πνευματικό Κέντρο Πειραιώς Ο «ΦΙΛΩΝ» και την αγωνίστρια, φωτισμένη πρόεδρό του κυρία Μαίρη Σοφιανού – Κεράνη που με εμπιστεύτηκαν δίνοντάς μου χώρο έκφρασης στο εξαιρετικό τους πολυπολιτισμικό Σάϊτ το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί σημείο αναφοράς και πρότυπο μίμησης για άλλους πολιτισμικούς συλλόγους και ιστοσελίδες. «Ο ΦΙΛΩΝ» υπήρξε πρωτοποριακός φάρος στον τομέα του, και στις εκδηλώσεις του για την απονομή βραβείων σε αγώνες μουσικής, λογοτεχνίας, ζωγραφικής. Γέμιζε, μάλλον ξεχείλιζε, το υπέροχο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς από νεολαία και σχολεία που ερχόντουσαν από την Καλαμαριά έως την Κρήτη και από την Χίο έως την Κεφαλλονιά να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς του και να παραλάβουν τα βραβεία τους – εάν είχαν διακριθεί. Και μπροστάρισσα πάντα, η αγωνίστρια Μαίρη Σοφιανού – Κεράνη, της οποίας ο πατέρας ήταν ο ιδρυτής του μεγάλου αυτού Συλλόγου. Τον Σύλλογο αυτόν, τον χαρακτηρίζει η ακραιφνής α κ ε ρ α ι ό τ η τ α. Δεν έχω δει πιο ακέραιο, δοτικό άνθρωπο από την Μαίρη Σοφιανού. Συνεχίζει το πνευματικό της έργο αμερόληπτα, μη εμπλεκόμενη π ο τ έ σε «υποκειμενικές» καταστάσεις, βαδίζοντας κυριολεκτικά π ά ν τ α με τον σταυρό στο χέρι, προσφέροντας ανιδιοτελώς όχι μόνον την προσωπική της πνευματική σφραγίδα και αναζήτηση, αλλά και την οικονομική βοήθειά της. Η ίδια, είναι τόσο σεμνή που δεν μιλάει γι’ αυτά, όμως όσοι την γνωρίσαμε, δεν γίνεται να μη θαυμάσουμε το ελεύθερο, αμόλυντο, πεντακάθαρο, γεμάτο ιδανικά πνεύμα της.

Να γιατί είμαι υπερήφανη που αρθρογραφώ στον ΦΙΛΩΝΑ. Ήταν, είναι και θα είναι μεγάλο σχολείο για μένα.

Όλοι μου λένε ότι πρέπει τελικά να κάνω το βήμα και να πάρω λάπτοπ. Το σκέπτομαι πολύ.

Αν τελικά γίνει κάτι τέτοιο, θα το οφείλω ολοκληρωτικά στην συνεργασία μου με το Πνευματικό Κέντρο «ΦΙΛΩΝ».

Θα έπρεπε το Υπουργείο Παιδείας να το έχει στην κορωνίδα της τάξης του. Να αποτελεί φωτεινό φάρο για όσους προσπαθούν κάτι παρόμοιο.

Διδάσκει α ν ι δ ι ο τ έ λ ε ι α και α λ η θ ι ν ό, ο υ σ ι α σ τ ι κ ό πολιτισμό.

Οι πνευματικοί του αγώνες δεν χάνονται στις δαιδαλώδεις απαιτήσεις του εκάστοτε Υπεύθυνου Υπουργικού Τομέα. Δεν χάνεται η ουσία στις εκατοντάδες ερωτήσεις – απαντήσεις που προβάλλουν οι εκάστοτε αντίστοιχοι διαγωνισμοί.

Αν κάποιος ξέρει την γλώσσα και τον ειδικό τρόπο με τις επιστημονικές ορολογίες για απάντηση, ίσως να πάρει πολλές μονάδες στο χαρτί που σου στέλνουν κάθε φορά να συμπληρώσεις. Το τέλειο θα είναι να νικήσεις, απαντώντας όπως πρέπει, αλλά παρουσιάζοντας συνάμα ζωντανά και το ανάλογο πραγματικό έργο.

Δηλαδή να υπάρχει μία μονάδα που θα επισκέπτεται και θα κρίνει την εργασία σου που τόσο υπέροχα ανέπτυξες στο χαρτί. Ο ΦΙΛΩΝ αυτό έκανε και κάνει. Τόσο στους Μουσικούς Διαγωνισμούς όσον και στους Αγώνες Πνεύματος. Ομάδα συγγραφέων θα διαβάσει τα έργα που στέλνεις για τους Λογοτεχνικούς Αγώνες και θα έρθει η ίδια η Πρόεδρός του να δει το θεατρικό έργο που θα ανεβάσεις. Όπως και οι κατάλληλοι καλλιτέχνες θα αξιολογήσουν τα έργα ζωγραφικής που θα σταλούν. Δίνονται δε, σαν επιστέγασμα των διακριθέντων προσπαθειών σου, Έπαινοι, Βραβεία, Αριστεία.

Το αρχείο του ΦΙΛΩΝΑ είναι τεράστιο. Τα ονόματα που βγήκαν από τους διαγωνισμούς του και ξεχώρισαν, εκατοντάδες…

Η αναγνώρισή του και από το εξωτερικό, είναι μεγίστη.

Κάποιες εικόνες δεν ξεχνιούνται ποτέ: Λίγα χρόνια πριν… Δημοτικό θέατρο Πειραιώς. Τεράστιο! Κατάμεστο! Η λαύρα φωνή της Μαίρης Σοφιανού σηκώνει κύματα ενθουσιασμού!

Σχολεία ανεβαίνουν να πάρουν τις τιμητικές διακρίσεις τους αλλά και να δείξουν στο κοινό, μέρος ή και όλο το έργο τους. Ο κόσμος να χειροκροτεί ενθουσιασμένος. Σχολεία από όλα τα μέρη της Ελλάδος. Φως, Φως, Φως και Αλήθεια! Αλήθεια και απέραντη συγκίνηση που κάνει το θέατρο να σείεται από παλλόμενο ενθουσιασμό και καταιγισμό χειροκροτημάτων.

Σήμερα υπάρχουν κάποια άλλα μέτρα και σταθμά αξιολόγησης.

Η αλήθεια και η διαφάνεια που πρεσβεύει Ο ΦΙΛΩΝ τον κράτησε σε κάποιο βάθρο που μόνον όσοι τον έχουν ζήσει γνωρίζουν την αξία του. Γιατί είναι το βάθρο της υπερηφάνειας, των άθικτων και αδιαπραγμάτευτων ι δ α ν ι κ ώ ν και της διαχρονικής Α λ ή θ ε ι α ς που γίνεται πράξη.

Ο αμερόληπτος Ιδρυτής Νίκος Κεράνης, ο φιλόσοφος, δικηγόρος γιος του Δημήτρης, (το παρελθόν που εδρεύει στον παράδεισο πια) η κόρη, συνεχίστρια του Πνευματικού Αγώνα, Μαίρη Κεράνη – Σοφιανού, με τον μεστό, κρουστό λόγο (η οποία πάντα πρόθυμη σε καθοδηγεί, σε διδάσκει σε ό,τι την ρωτήσεις και ακούραστα απαντά), οι γιοι Γεώργιος και Νικόλαος – δυναμικοί και δημιουργικοί αρωγοί του πρωτοποριακού ΦΙΛΩΝΑ – αποτελούν τον πυρήνα αυτού του Πανελλήνιου Πνευματικού Κέντρου που, όσα κέντρα προσπάθησαν ή προσπαθήσουν να ανθίσουν γύρω του, αυτό θα τα ξεπερνάει με την άσβεστη δάδα της θυσίας, της αλήθειας, της ανιδιοτέλειας και των ουσιαστικών, φωτεινών, χειροπιαστών βημάτων του.

Ο Πειραιάς θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος που αποτελεί την κοιτίδα του ΦΙΛΩΝΑ με τις πάντα εξαιρετικά γόνιμες, γύρω από τον πολιτισμό, προτάσεις του.

Το Ωδείο Αθηνών και οι πάμπολλοι βραβευθέντες από αυτό το Πνευματικό Κέντρο, αναγνωρίζουν την μοναδικότητά του και το περιβάλλουν με ιδιαίτερη ευαισθησία, ως κόρη οφθαλμού. Κι εγώ που έχω ζήσει αυτούς τους αγώνες του τα τελευταία είκοσι χρόνια, ευχαριστώ από καρδιάς τον «ΦΙΛΩΝΑ» διότι ομόρφυνε την ζωή μου με την φρεσκάδα, την αλήθεια και τα ιδανικά του!...

Πολυάνθη Κωνσταντίνου

Κεφαλλονίτισσα

(Εμφανίσεις filonas.gr: 802)