AΛΛΟ ΘΑΡΡΟΣ, ΑΛΛΟ ΘΡΑΣΟΣ...

Στον κόσμο μας έχουμε ανάγκη την ευγένεια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Ο άνθρωπος ταλαιπωρημένος από τον αγώνα της βιοπάλης, δέχεται σοβαρό πλήγμα από μια αναίτια υβριστική και αγενή προσέγγιση άλλου συνανθρώπου του.

Όλοι έχουμε φιλότιμο και ευθιξία μεγάλη όσον αφορά - κυρίως - οικογενειακά και εθνικά θέματα. Μια λοιπόν αγενής αντιμετώπιση έχει ευρύ φάσμα αντιδράσεων. Από αίσθημα προσβολής μέχρι χειροδικίας και σωματικής σύρραξης. Θα μπορούσαν όλα αυτά να αποφευχθούν με έλεγχο της συμπεριφοράς μας.

Η αγένεια μπορεί να ορμήσει μέσα από ένα γκισέ τραπέζης, ένα γραφείο δημοσίου υπαλλήλου, μέσα από μια συζήτηση μεταξύ πωλητή και καταναλωτή, από μια ατυχή σύγκρουση μεταφορικών μέσων και το πλέον σύνηθες, από συνύπαρξη συζύγων, συγγενών, φίλων, γνωστών.

Θα μείνουμε λίγο στην τελευταία περίπτωση. Εδώ θα ακούσει κανείς το γνωστό πια: «Εγώ τα λέω έξω από τα δόντια. Τα λέω χύμα... Έχω το θάρρος να στα πω κατά πρόσωπο...»

Στο σημείο αυτό η γράφουσα θα τονίσει ότι είναι άλλο το θάρρος και άλλο το θράσος. Ας μην ξεχνάμε τη μεγάλη αρχή: «Έχω την ελευθερία της γνώμης μου.

Μπορώ να πω ό,τι θέλω, αρκεί να μην προσβάλλω κανέναν με αυτά που θα πω...».

Ή

«Η ελευθερία μου τελειώνει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου...»

Ή

«Να μην κάνω σε σένα αυτό που δεν θέλω να κάνεις σε μένα...»

Αυτά τα ψήγματα σοφίας και δίκιου καταργούνται δυστυχώς από πολλούς ακόμα και στις πιο οικείες σχέσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που καταφανώς μπερδεύουν το θράσος με το θάρρος και την κακεντρέχειά τους την κρύβουν πίσω από τις λέξεις: «Λέω την αλήθεια μπροστά σου και όχι πίσω σου» παραποιώντας την αλήθεια αυτής της φράσης...

Οι άνθρωποι αυτοί ανοίγουν το στόμα τους, μόνον για να κάνουν παρατηρήσεις, συστάσεις και να εκτοξεύσουν κρίσεις κι επικρίσεις με απαξιωτικό στυλ ή στυλ πολύξερου ατόμου, αυθεντίας επί παντός επιστητού... Συχνά οι παρατηρήσεις τους είναι ανελέητα χτυπήματα κάτω απ' τη ζώνη αναμεμειγμένα με μια αδιόρθωτη ποσότητα «δήθεν» αστεϊσμού.

Το να πικραίνεις τον συνάνθρωπό σου με την τάχα μου ειλικρίνειά σου είναι άδικο και περιττό εφ' όσον κανένας δεν σ' έχει χρίσει «των πάντων κριτή».

Και οι αμφιλεγόμενες για την αιτιότητά τους αλήθειες από την άνευ ορίων εισβολή στις συνήθειες σου, στην προσωπική σου ζωή, στις επιλογές και προτιμήσεις σου, δείχνουν κακεντρέχεια, μικρόψυχο άτομο, άτομο θρασύτατο που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες καθορισμού κι ελέγχου των πράξεών σου, έστω και αν εσύ δεν του έχεις δώσει ποτέ το δικαίωμα για κάτι τέτοιο...

Ευλογημένοι οι άνθρωποι που ανοίγουν το στόμα τους όχι για να πουν κακίες, αλλά ευγενικά λόγια. Με τακτ και διακριτικότητα, μπορείς να επισημάνεις πολλά, χωρίς να προσβάλλεις, χωρίς να θίξεις και να πικράνεις κανέναν.

Ο άνθρωπος πρέπει να τονίζει ένα καλό στοιχείο του συνανθρώπου του και τότε οι σχέσεις θα γίνουν πολύ πιο χαμογελαστές. Ο καλοπροαίρετος, ο μειλίχιος, ο ευγενικός, φέρνει όπου και να πάει το φως της ευεργετικής του αύρας και ό,τι λέει το λέει όχι με στόχο να πονέσει, αλλά να βοηθήσει ειλικρινά. Και να μην ξεχνάμε

- όπως προείπαμε - να φερόμαστε στους άλλους, όπως θέλουμε να φέρονται σ' εμάς...

Στη ζωή μας χρειαζόμαστε θεραπευτικό φως, μια ματιά καλοσύνης, κατανόησης, αλληλεγγύης... Αρκετά γκρίζος έχει γίνει ο κόσμος μας...

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να φωτίσουμε τον κόσμο μας, αρχίζοντας με την αχτίδα ενός χαμόγελου, προς τον διπλανό μας...

(Εμφανίσεις filonas.gr: 287)