ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΧΕΙΜΩΝΙΑΖΕΙ…

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ

Τι όμορφα και αξέχαστα τ’ απόβραδα στο σπίτι
σαν όλοι μαζευόμαστε στη φλόγα του τζακιού…
Το άρωμα του κάστανου σου έσπαγε τη μύτη
κι όλα τριγύρω γλύκαιναν στη λάμψη ενός κεριού…

Είτε το χιόνι έπεφτε
είτε η βροχή λυσσούσε,
είτε ο βοριάς εσούριζε
βραχνά κι αγριωπά,
για μας, σαν μαζευόμαστε
μια ζέστα ανθοφορούσε
που σκόρπιζε στα μέσα μας
την πιο γλυκιά φωτιά…

Μυρίζω ακόμα τη μελιά, παχιά γλυκοπατάτα
που έφερνε ζεματιστή η μάνα στα παιδιά…
Μυρίζω ακόμα τον καφέ και το γλυκό στα πιάτα,
ακούω τις κουβέντες μας βαθιά στη σιγαλιά…

Ω, αναμνήσεις μαγικές που την ψυχή θερμαίνουν…
Στον τοίχο απέναντι θαρρώ πως φάνηκαν σκιές…
Θαρρώ πως ξαναήρθανε αλήθειες π’ ομορφαίνουν,
Θαρρώ πως βλέπω τις παλιές, νοσταλγικές στιγμές…

(Εμφανίσεις filonas.gr: 1.427)