ΙΣΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ...

Αν μπορείς ακόμα να θυμάσαι

τα όνειρα που έκανες παιδί…

Ας πούμε… Έλεγες κάποτε:

«Θα γίνω καπετάνιος» (κι ας ήσουν κορίτσι)

Θα ταξιδέψω στα πέλαγα

Θα γνωρίσω από κοντά όσα στα βιβλία έχω διαβάσει…

Θα γίνω Ρομπέν των Δασών

Θ’ ανεβαίνω στα δέντρα (κι ας είμαι κορίτσι)

Θα παραφυλάω τους πλούσιους από δω να περάσουν

Θ’ αρπάζω τα πλούτη τους,

στους φτωχούς θα τα δίνω…

- Κάνε Θεέ μου συγγραφέας μεγάλος να γίνω

Κάτι από την λάμψη του Κρόνιν, του Ουγκώ

ή του Ντοστογιέφσκι, να πάρω!

Κι αν μπορείς να θυμάσαι ακόμα:

Τ’ όνειρο για τον Ρομπέν…

(Στο κρεβάτι το παιδικό το έπλεξες

κάποιες ήρεμες βραδιές…)

Την αίσθηση ότι έχεις γνωρίσει πολλά,

την ύφανες με το βιβλίο της Μπροντέ στο πάτωμα αφημένο

και τη γεύση του τσαγιού στη βικτωριανή βιβλιοθήκη,

να πλανάται στο κομοδίνο…

Για καπετάνιος αρμένιζες με τον

«Δεκαπενταετή πλοίαρχο» του Βερν σιμά στο προσκεφάλι.

Πρωτοχρονιάτικο δώρο του πατέρα

από βιβλιοπωλείο της Σάμης…

Με μία αφιέρωση… Πολύτιμη, μονάκριβη, μοναδική…

Ως και ντετέκτιβ ετοιμαζόσουνα να γίνεις!

Μια με τον «Μικρό Ήρωα» κύριο υπεύθυνο,

μια με την Αγκάθα Κρίστι και του

Κόναν Ντόϋλ τα μυστικά…

Και μέλος της Ρώσικης κοινωνίας εγινόσουν, *

χάρη στον Λέοντα Τολστόϊ, κι εκείνο το υπέροχο

«Ταπεινωμένοι και Καταφρονεμένοι» του άλλου

μεγάλου, βασανισμένου συγγραφέα με τις φοβερές **

περιγραφές της πατρικής απελπισίας και στοργής,

να σε λιώνουν κυριολεκτικά…

Ενώ συνάμα, ρίγη ανείπωτης ψυχικής αναταραχής

δεχόσουνα ευλαβικά απ’ τον Επτανησιώτη, λεοντόκαρδο Βαλαωρίτη

και τους «αγίους» Σολωμό, Παλαμά και Ρίτσο.

Κι αν όλα τούτα τα θυμάσαι ακόμα

τώρα που τα χρόνια έχουν διαβεί σημαντικά

Κι αν ακόμα θυμάσαι πού, πότε και πώς

στο νους σου τα έπλεκες γαϊτανάκι

Ε, τότε χαμογέλα

γιατί παιδί ακόμα είσαι...

Καρδιά νεανική στα στήθια σου χτυπά.

Κάτι απ’ την ομορφιά των παλιών μέσα σου έχει μείνει…

Κι αυτό είναι η δύναμή σου,

το όπλο στο το μυστικό:

Χαρμάνι από όνειρο και πάθος στην ψυχή σου…

Λίγο απ’ την Μαίρη Πόπινς

Κάτι απ’ τον Πήτερ Παν

Μια δόση απ’ τον Εμπενίζερ Σκρουτζ και τον Όλιβερ Τουίστ

Δυο στάλες μυστήριο Ηρακλή Πουαρό και ομιχλώδη φόντο

από τον δαιμόνιο Σέρλοκ Χολμς.

Δροσιά και ένταση απ’ το διαχρονικό «Εν Ονόματι». ***

Συγκίνηση απ’ τον αξεπέραστο «Ασπροδόντη» του Λόντον

Κι ήλιος, ουράνια τόξα από τα έργα του Ντίσνεϊ.

Νοσταλγία από Αγγλικά Χριστούγεννα

στο ατμοσφαιρικό γράψιμο του Ντίκενς

Και πάθος, φλόγα απ’ τον Αλέξανδρο τον Μέγα,

τον Έναν, τον Μοναδικό…

Και περηφάνια από τον Λεωνίδα, τον Περικλή, τον Διάκο

τον Νικηταρά, το αίμα του Σαράντα. ****

Μα και πόνος, πόνος ατελείωτος,

αξεπέραστος, βασανιστικός

από την Σμύρνη την βασανισμένη

και την σκλαβωμένη, αλύτρωτη Αγιά – Σοφιά.

Καημός αγιάτρευτος, μεγάλος, εθνικός…

Τούτα γίνανε η ασπίδα σου
Το μυστικό, γερό κράτημά σου μέσα στη ζωή

Το φευγιό σου κάποιες ώρες απόδρασης

Αναστήλωσης

Αναθάρρυνσης…

Πολύτιμα, ανεκτίμητα φλουριά κληροδοτήματος

στους επερχόμενους βλαστούς σου…

Αν ακόμα μπορείς λοιπόν να θυμάσαι
Αν ακόμα μπορείς να μπαίνεις ξανά

στα λαγαρά στενά των παιδικών και εφηβικών σου ονείρων

- μονοπάτια γεμάτα ελπίδα, δημιουργία και αισιοδοξία -

Αν μπορείς ακόμα να προστρέχεις

σε θέματα άλλης υπόστασης, θέματα πλατιά

που δεν τα καταβροχθίζει η έγνοια της βιοτικής μέριμνας,

ε, τότε είσαι πολύ τυχερός…
Πολλά ακόμα μπορείς να προσφέρεις

Και το «δειλινό» είναι εισέτι πολύ μακριά…

Δώρο τρανό της γνώσης,

δώρο ενός αεικίνητου, αγέραστου μυαλού.

Δώρο της «ομορφιάς»…

----------------------------

** Ντοστογιέφσκι

*** Αντώνη Σαμαράκη

**** Έπος του 1940

"Το κείμενο αυτό είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα (filonas.gr) δύο φορές με τον ίδιο τίτλο. Στο τέλος αναγράφεται συμψηφισμένος ο αριθμός των προβολών και των δύο αναρτήσεων από την ιστοσελίδα αυτή".

(Εμφανίσεις filonas.gr: 12.749)