ΕΠΕΙΓΟΝ... ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ:

Το «42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ»

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ

Σήμερα θα γράψω σαν να μην είμαι εγώ… Θ’ αφήσω το συναίσθημα να με κατακλύσει, άλλη φορά. Τώρα, πρέπει να μιλήσω για κάτι όσο γίνεται πιο αποστασιοποιημένη. Τότε μόνον θα μπορέσω να δω τα πράγματα από λίγο πιο μακριά και να εστιάσω στην καρδιά του προβλήματος, χωρίς προσωπικές εκρήξεις, γνώμες και συγκινήσεις από νοσταλγία ομαδικής αγωνιστικότητας και πολιτισμικής, ουράνιας έκρηξης. Λοιπόν, απ’ την στιγμή που άκουσα ότι τα σχολεία θα συγχωνευτούν, ένιωσα κάποια ανησυχία. Βλέπετε, ο νόμος λέει, ότι στην συγχώνευση, διατηρείται το νούμερο του σχολείου που είναι το μικρότερο.

Εμείς, το 42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, ήμασταν συγκρότημα με το 41ο Δημοτικό. Έτσι, στη συγχώνευση θα γινόμασταν 41. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Το 42ο είχε μετονομαστεί σε «ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ». Και πέρσι το 41ο έλαβε την ειδοποίηση ότι θα λέγεται «Νικόλαος Γύζης».

Τι θα γινόταν; Θα χανόταν 10 χρόνια προεργασίας; Πώς θα νιώθουν τόσοι μαθητές και μαθήτριες του 42ου Δημοτικού Σχολείου, που για χρόνια είχαν παλέψει σε χίλιους πολιτιστικούς τομείς για την ονοματοδοσία του σχολείου τους, την οποία και τελικά κατόρθωσαν με την χωρίς ανάπαυλα προσπάθειά τους να την πραγματοποιήσουν;

Βέβαια, προτού δω τα τετελεσμένα, έκανα κάποιες προσπάθειες. Ενημέρωσα Υπουργούς Παιδείας και Υφυπουργούς. Δυστυχώς δεν πρόλαβα τίποτε. Έπεφτα πάνω στις συνεχείς αλλαγές τους και άλλα θέματα είχαν προτεραιότητα.

Έτσι, μια μέρα πρίν κλείσουν οριστικά τα Σχολεία για καλοκαιρινές διακοπές, κατέβηκε η ταμπέλα «42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών – ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ» και αναρτήθηκε η νέα πινακίδα με την επιγραφή: «41ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών – Νικόλαος Γύζης».

Το θέμα πρέπει να αναδειχθεί όχι μόνο από δημοσιογράφους, αλλά και να γνωστοποιηθεί σε όλες τις ΕΝΩΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ.

Με την συγχώνευση – είπαμε – των σχολείων, η νέα μορφή από τη σύζευξη λαμβάνει το μικρότερο νούμερο. Όμως εδώ δεν πρόκειται μόνον για αλλαγή ενός νούμερου.

Με την συγχώνευση τι έχει προβλεφθεί για εκείνο το σχολείο που

- στην προκειμένη περίπτωση - είχε λάβει μετά από μακρόχρονη προσπάθεια το όνομα του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη και φίλου των παιδιών όλης της γης, ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ;

Η συγχώνευση καταργεί και την ονοματοδοσία; Εδώ έχουμε απάλειψη της προσωνυμίας. Αποκαθηλώνεται ένας συγγραφέας, που το όνομά του αναρτήθηκε σε ειδική γιορτή ενώπιον της Υπουργού Παιδείας κας Άννα Διαμαντοπούλου, ανθρώπων του πνεύματος, αντιπροσώπων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, πλήθος της τοπικής κοινωνίας, γονέων και μαθητών; Στο υπ’ αριθμ. 2154-31/Δεκέμβριος 2010 φύλλο της Κυβερνήσεως ενεκρίθη η ονοματοδοσία του 42ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών σε «Αντώνης Σαμαράκης». Η εορτή της ονοματοδοσίας πραγματοποιήθηκε στις 16 Μαΐου 2011, με την παρουσία και της συζύγου του συγγραφέα κας Ελένης Σαμαράκη, πρώτη στον αγώνα των δεκάδων μαθητών, που για 8 και πλέον χρόνια, με εμψυχωτή την δασκάλα του σχολείου κα Πολυάνθη Βουτσινά και τον Διευθυντή του σχολείου τον κο Στέφανο Αντωνακάκη, πάλεψαν για την ονομασία του σχολείου τους.

Ρωτώ: Η εκπαίδευση μπορεί να ανακυκλώνει κάθε τι που έχει ιστορία; Μπορεί έτσι να εξαλείφεται ο αγώνας τόσων ανθρώπων; Τα παιδιά του πρώην 42ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, καθοδηγούμενα από την δασκάλα τους και με ενσωματωμένο στα πνευματικά τους κύτταρα το πνεύμα του Αντώνη Σαμαράκη, επί χρόνια δούλεψαν, πάλεψαν, ανέβασαν έργα του στο θέατρο ΛΑΜΠΕΤΗ, ανέλυσαν βιβλία του, έγραψαν περιοδικά, εμπνευσμένα από τις διαχρονικές θεμελιώδεις αρχές του συγγραφέα, που ήταν και παραμένουν για πάντα πάνω από κόμματα και πάνω από πολιτικές ίντριγκες. Με άλλα λόγια ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!

Αυτά τα παιδιά, οι αυριανοί υπεύθυνοι πολίτες της χώρας μας, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή του ευτελισμού των ανθρωπιστικών αξιών, ενστερνίστηκαν το αίσθημα του δικαίου, το αναφαίρετο δικαίωμα της ισότητας, το δημιουργικό θαύμα της δημοκρατίας, την αρετή της συμπόνιας, την έγνοια για τα παγκόσμια προβλήματα του πλανήτη μας, την θεϊκή ουσία της λέξης «Ανθρωπιά», τη θέληση για προστασία κάθε μικρού πλάσματος, την συμπόνια στα ζώα, την αγάπη και το σεβασμό για κάθε παιδί που πονά, υποφέρει, πεινά… Αυτοί οι μαθητές άφησαν το αποτύπωμά τους στην ιστορία του 42ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών «ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ».

Ενσωματώθηκε το 42ο με το 41ο, μετονομάστηκε σε 41ο, αλλά το άλλο όνομά του τι έγινε;

Θα πει κάποιος: Τώρα δεν υπάρχει 42ο. Μόνον 41ο. Τι ψάχνεις να βρεις;

Τι ψάχνω; Την προσωνυμία που δεν ήταν ένας σκέτος αριθμός, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που έκανε υπερήφανη την Ελλάδα και όχι μόνο, με τα γραπτά του, σε όλον τον κόσμο.

Εντάξει. Το 41ο λέγεται πια «Νικόλαος Γύζης». Το «ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ» τι έγινε; Αδιαμφισβήτητα, μέγας ζωγράφος ο Γύζης, που λάμπρυνε κι αυτός την πατρίδα μας, αλλά από την στιγμή που υπήρχε και η άλλη ονομασία, αλήθεια ποιος μπορεί να μας απαντήσει γιατί επικράτησε η 2η; Ως δείγμα σεβασμού δεν μπορούσε να γίνει «Νικόλαος Γύζης – Αντώνης Σαμαράκης»;

Διαγράφεις, αποκαθηλώνεις εν μία νυχτί μία μεγάλη προσωπικότητα; Στα σπλάχνα του 41ου δεν ενυπάρχει πάντα και το 42ο;

Ποιος είναι εκείνος που μπορεί κατεβάζοντας μία ταμπέλα, να κατεβάσει και να αποκαθηλώσει μία μεγάλη μορφή της Ελληνικής αλλά και της Παγκόσμιας Γραμματολογίας.

Μήπως το Υπουργείο Παιδείας θα έπρεπε να ρωτήσει τη Νομική του Υπηρεσία για το τι γίνεται όταν στη συγχώνευση σχολείων, υπάρχει και ονοματοδοσία του σχολείου που χάνει το νούμερό του; Τι προβλέπεται σε μια τέτοια περίπτωση; Πρέπει να γνωρίζουμε τι μέλλει γενέσθαι σε μια άλλη παρόμοια κατάσταση…

Πραγματοποιείται απάλειψη ονόματος και αποκαθήλωση της προσωπικότητας του ατόμου που οι μαθητές και οι δάσκαλοι διάλεξαν το όνομά του για να βαπτισθεί το σχολείο τους; Και οι αγώνες που έκαναν ώσπου να το καταφέρουν; Οι επιπλέον ώρες δουλειάς πάνω στο αντικείμενο του στόχου τους; Η υπερηφάνεια τους για την επίτευξη του σκοπού τους; Οι κασέτες, τα βίντεο, αδιαμαρτύρητα στοιχεία των προσπαθειών τους, θα μένουν στις βιβλιοθήκες μέσα σε τρυφερές, δακρυσμένες, όλο συγκίνηση και απορία ματιές;

Κατέβηκε το όνομα ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ, γιατί το σχολείο συγχωνεύτηκε με άλλο… Μα αυτό δείχνει ότι έτσι τιμούμε την μνήμη ενός ξεχωριστού πνευματικού άντρα; Είναι βέβαιο ότι με την πράξη αυτή αποκαθηλώθηκε το όνομα ενός σχολείου. Τι έννοια δίνουμε στην πράξη αυτή; Προσδίδουμε αξία, προσδίδουμε τιμή στη μνήμη του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα;

Κατέβηκε το όνομα… Έτσι όμως δεν καταργείς τη μνήμη των παιδιών που συνεχίζουν να πηγαίνουν σ’ αυτό το σχολείο; Από τη μια στιγμή στην άλλη βλέπουν ένα άλλο όνομα. Το προηγούμενο γιατί να ξεχαστεί; Δεν θα μπορούσε να συνυπάρξει; Βέβαια δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τα παιδιά των τελευταίων 10 χρόνων που δόμησαν την υπαρξιακή τους ταυτότητα με το πνεύμα και τα νάματα του Αιώνιου Έφηβου Αντώνη

Σαμαράκη. Τα γεγονότα έχουν καταγραφεί στα DVDτους, στον Ημερήσιο Αθηναϊκό Τύπο, στα Βραβεία που έλαβαν και στα πολλά άρθρα στο ίντερνετ, ιδίως στον ιστότοπο του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ «ΦΙΛΩΝΑΣ» (filonas.gr). Μα πάνω απ’ όλα, τα γεγονότα έχουν καταγραφεί ανεξίτηλα στις καρδιές των μαχητικών αυτών παιδιών που ουδέποτε δεν θα λησμονήσουν τα ανεπανάληπτα τεκταινόμενα που βίωσαν και τα έκαναν υπερήφανα. 

Η κληρονομιά όμως – που σε μια γιορτή τους είπαν στους μικρότερους μαθητές και μαθήτριες να την αναλάβουν και να την συνεχίσουν – δεν θα έχει πλέον αντίκρισμα.

Τι λέει για το θέμα αυτό το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας μας, η Ακαδημία Αθηνών, ιδιαίτερα το Ίδρυμα «Κώστας και Ελένη Ουράνη», όλες οι Ελληνικές Εταιρείες Λογοτεχνών και ιδιαίτερα η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας ο Αντώνης Σαμαράκης ήταν μέλος; Τι λέει γι’ αυτό η Νομική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας;

Η Πατρίδα μας περνάει ώρες δύσκολες. Αγωνιούμε και παλεύουμε όλοι ανεξαιρέτως… Ας πάρουμε όμως κουράγιο και ας κοιτάξουμε και κάποια θέματα που πάντα θα μας καίνε, γιατί ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, μπορεί και με άδεια τσέπη, να παλέψει για θέματα που υψώνουν την ύπαρξη του σε άλλες σφαίρες, υψηλές, πνευματικές, που του φωτίζουν το νου, τον άρουν από κεκαλυμμένες μικρότητες και τον μυρώνουν με την έγνοια της ΑΓΙΑΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ (όπως λέει και ο Σαμαράκης) για κάθε τι που μας κρούει το, ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ.

Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή που η οικονομική κρίση ταλανίζει τη χώρα μας, το πνεύμα του Αντώνη Σαμαράκη, με το «Ζητείται Ελπίς» είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο.

Απάντηση…. Υπάρχει;

Περιμένουμε… 

Πολυάνθη Βουτσινά

(Εμφανίσεις filonas.gr: 713)